ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κοριτσακι μου...Μακαρι να μπορουσα να σου σφιξω το χερι,να σε αγκαλιασω και να σου δωσω οσο κουραγιο εχω μεσα μου και μπορω!Εχω βιωσει το πενθος απανωτα,εχασα ανθρωπους μου και μαλιστα τους 2 απο αυτους μεσα σε εναν χρονο...Το ενα χαστουκι μετα το αλλο...Νιωθω τον πονο σου,ειλικρινα σου μιλαω...Περασα και εγω παρα μα παρα πολυ δυσκολα και δυστυχως ο καθενας μας το περναει με διαφορετικο τροπο...Αργησα να σηκωσω κεφαλι..Ειχα φιλους/ες που εμφανιστηκαν απο το πουθενα και ηταν καταπανω μου και αυτους που περιμενα να ειναι εκει τοτε απλα εξαφανιστηκαν...Ποναει πολυ,ειδικα η μαμα ειναι κομματι που ξεριζωνεται η ψυχη σου...Εχεις ανθρωπους που νιωθεις κοντα σου?Να μιλας?Εγω περασα και την φαση να θελω να μενω μονη για να ξεσπαω,μπροστα σε αλλους δεν μπορουσα...Βουλιαξα αρκετα αλλα η δυναμη να ξερεις βρισκεται μεσα μας...Προσευχησου για εκεινη,αν πιστευεις στον Θεο βρες και εναν καλο πατερ η' πνευματικο να μιλησεις...Καποιον που να στο βγαλει,δεν το νιωθεις με ολους αυτο εννοειται και να ξαλαφρωσει την ψυχη σου με συζητηση.Να σε ηρεμησει,να σε συμβουλεψει ...Οι ανθρωποι μας,μας βλεπουν απο εκει ψηλα..Να εισαι υπερηφανη για ολα οσα εζησες μαζι της καλο μου και να την θυμασαι με μεγαλη αγαπη...Θα μπορουσα να σου μιλαω με τις ωρες αλλα δεν γινεται να πω αλλα απο εδω,θα κουρασω πολλους/ες...Θελει αρκετο χρονο και δυναμη...Εννοειται πως ολα ειναι ψυχοσωματικα οσα εχεις...Η σκεψη μου κοντα σου και η θερμοτερη ευχη μου να σου δωσει δυναμη ο Θεος να εισαι καλα ψυχικα και σωματικα!!!

Ό,τι και να σου πω θα είναι λίγο. Συλλυπητήρια. Καλή δύναμη, καλό κουράγιο. Μη διστάζεις να απευθυνθείς σε κάποιον ειδικό για στήριξη. Ο επαγγελματίας ξέρει τι να κάνει και πώς να σου δώσει κατευθυντήριες. Μην αφήνεις τον εαυτό σου.

Το πενθος θελει χρονο.. προσπαθησε να μιλησεις σε καποιον,να τα βγαλεις απο μεσα σου. Μη φοβασαι να σπασεις..ειναι ανθρωπινο. Μπορεις να απευθυνθεις σε καποιο κεντρο ψυχικης υγειας για δωρεαν συναντηση με καποιον ψυχολογο αν το εχεις αναγκη. Μη φοβασαι, δωσε χρονο στον εαυτο σου.

Το πενθος θελει χρονο κ η φοβια που επαθες ειναι επισης συχνο φαινομενο μετα απο ενα τετοιο γεγονος. Αν δεις πως δεν μαζευεται με το περασμα του χρονου ισως θα πρεπει να παρεις βοηθεια απο καποιον επαγγελματια ψυχικης υγειας... Δεν εισαι η πρωτη, ουτε η τελευταια... Η απωλεια της μανουλας δεν ειναι μικρο πραγμα....