__________________
1.
Αγαπητή Α,μπα,
Υπάρχει κάποιο νόημα στο να μπεις σε μια σχέση που δεν υπάρχει ιδιαίτερη έλξη και θαυμασμός; Πως καταλαβαίνεις αν έχεις υψηλά στάνταρ ή αν έχεις μια αντικειμενικά κακή επιλογή για σένα απέναντι σου; Γίνεται να αλλάξουμε τα γούστα μας, ή απλά φεύγουμε και ψάχνουμε για κάτι καλύτερο;
-παντζάρι
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν χρειάζεται να έχεις «υψηλά στάνταρ» για να μην σου αρέσει κάποιος, αρκεί να έχεις κάποια στάνταρ, δηλαδή τα δικά σου. Δύσκολο να χαρακτηριστεί μια επιλογή «αντικειμενικά κακή», πρέπει να είναι ο άλλος αρκετά ιδιαίτερος – πώς αλλιώς να το πω – για να πουν όλοι χωρίς καμία εξαίρεση ότι είναι αντικειμενικά κακή η επιλογή για σένα. Αν δεν το πουν όλοι, δεν είναι αντικειμενικά κακή.
Μόνο εσύ ξέρεις αν «υπάρχει κάποιο νόημα». Έχει αλλάξει κόσμος γνώμη, ου, μιλιούνια. Δεν μπορεί όμως να σου πει άλλος αν είσαι από αυτούς που αλλάζουν γνώμη. Μερικοί ξέρουν από την αρχή ότι δεν. Και τα γούστα μας γίνεται να αλλάξουμε, αλλά αυτό που γίνεται περισσότερο όταν κάποιος αλλάζει γνώμη για τον άλλον είναι ότι τον βλέπει υπό διαφορετικό φως. Πάντα παραβλέπουμε μερικά χαρακτηριστικά και υπερτονίζουμε άλλα – αυτό είναι στην ουσία ο έρωτας, στον υπερθετικό βαθμό. Μπορεί κάτι να συμβεί μέσα μας, και σαν να κοιτάμε μέσα από καλειδοσκόπιο, η εικόνα του άλλου μπορεί να γίνει αγνώριστη στα μάτια μας, ενώ αυτός παραμένει ακριβώς ο ίδιος.
Αν αναρωτιέσαι, τότε μπορεί να είναι ακόμα αρχή, μπορεί να χρειάζεσαι χρόνο, μπορεί να μην έχουν βοηθήσει οι συνθήκες για να αποφασίσεις, αλλά μπορεί να συμβαίνει κάτι κάπως πιο περίπλοκο, όπως να λογοκρίνεις τον εαυτό σου, να προσπαθείς να πάρεις απόφαση με το πώς φαίνεσαι μαζί με τον άλλον και όχι με το πώς νιώθεις. Μπορεί να προσπαθείς να εκπληρώσεις φαντασιώσεις άλλων που νομίζεις ότι είναι δικές σου, ή μπορεί να μην ξέρεις αρκετά καλά τον εαυτό σου για να μπορείς να υποθέσεις αν υπάρχει μέλλον ή όχι. Το τελευταίο είναι το πιο επικίνδυνο. Αλλά για να λέμε την αλήθεια, μετά από αυτή την τεράστια εισαγωγή, αν δεν, δεν. Με το ζόρι δεν γίνονται αυτά τα πράγματα.
__________________
2.
Ποιο βιβλιο (α) διαβασες τελευταία που θα μας προτεινες να αγορασουμε;
και τι σοι ατομο ειναι τελικα αυτός ο Τραμπ;
-S
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Για τα βιβλία που διαβάζω έχω λογαριασμό στο Goodreads, είναι το Lena Fou. Τώρα διαβάζω το Barkskins της Άννυ Πρου που είναι συναρπαστικό, ένα γιγαντιαίο μυθιστόρημα με άπειρους χαρακτήρες, βιβλικών διαστάσεων. Οι New York Times το έθαψαν λίγο στο θέμα της γλώσσας, των διαλόγων, μάλλον, και το χαρακτήρισαν απλοϊκό ως προς τους καλούς και τους κακούς, και δεν έχουν άδικο (έκανα το λάθος να διαβάσω την κριτική πριν το τελειώσω και τώρα έχω επηρεαστεί, δεν το είχα σκεφτεί έτσι) αλλά η πλέξη και η υφή των ιστοριιών είναι ένα θαύμα.
Επίσης πρόσφατα μια αναγνώστρια της στήλης, η Ροζίτα Σπινάσα, είχε την καλωσύνη να μου στείλει το βιβλίο της, με τίτλο "στόμαστομαστό", που μου άρεσε πολύ. (Γεια σου, Ροζίτα!)
Για την δεύτερη ερώτηση, το έφερε η σκληρή μοίρα και θέλουμε δε θέλουμε πρέπει να μας απασχολεί τώρα στα σοβαρά τι είδους άτομο είναι τελικά ο Τραμπ. Συνοπτικά, θα έλεγα, επικίνδυνο για το κοινό καλό και ακατάλληλο για να έχει εξουσία.
Για μια πιο εμπεριστατωμένη απάντηση προτείνω αυτό το άρθρο.
__________________
3.
Πρόκειται για την κολλητή μου την Μαρία. Τούτη εδώ είναι η τελευταία φορά που θα αναφερθώ στο πρόβλημά της. Μια από τις επόμενες ημέρες θα την δω για να της πω πως δεν θέλω πια καμία επαφή μαζί της.
Φίλες σχεδόν τρεις δεκαετίες τώρα. Η Μαρία είναι 49 χρονών. Παντρεύτηκε στα 18 της. Μένει από τότε στην ίδια γειτονιά με την μητέρα της. ΄Θα τα πω όπως τα ξέρω όσο πιο σύντομα μπορώ.
Πριν ακόμη παντρευτεί είχε υποψίες πως ο άντρας της έχει ερωτικές σχέσεις με την μητέρα της. Οι υποψίες αυτές επιβεβαιώθηκαν αφού απέκτησε το πρώτο της παιδί.
Με τον καιρό έκανε με τον άντρα της άλλα δύο παιδιά.
Η Μαρία είχε ευτυχισμένα παιδικά χρόνια, μεγάλωσε με τους παππούδες στο χωριό. Οι γονείς της διατηρούσαν κατάστημα στην Αθήνα. Εκεί εγκαταστάθηκε και η ίδια όταν ξεκίνησε το Λύκειο.
Με την μάνα της δεν είχε ποτέ καλές σχέσεις. Πρόκειται για μια γυναίκα αναίσθητη και υστερική.
Με τον πατέρα της τα πήγαινε καλύτερα κάπως.
Γνώρισε λοιπόν τον άντρα της, τον ερωτεύτηκε και παντρεύτηκαν. Λίγο αργότερα οι γονείς της χώρισαν, ο πατέρας εξαφανισμένος στην Αμερική από τότε.
Τριάντα χρόνια τώρα ακούω την Μαρία να βρίζει την μάνα της που "πηδιέται με τον γαμπρό της".
Να τρελαίνεται ΚΑΘΕ φορά που ο άντρας της αρνείται να βγει μαζί της βόλτα. Κάθε φορά που αυτοί οι δύο πηγαίνουν μόνοι τους για φαγητό πίσω από την πλάτη της. Κάθε φορά που η μάνα της αγοράζει εσώρουχα για τον γαμπρό της. Δεκαετίες τώρα, χιλιάδες τηλεφωνήματα, χιλιάδες συζητήσεις, κλάματα και πάλι από την αρχή.
Είδα και έπαθα όταν έκανε το δεύτερο παιδί της να την κάνω να πάει σε ψυχολόγο. Έπαθα σοκ βαρβάτο όταν έμαθα για την εγκυμοσύνη. Ήδη ήταν η εποχή που τους είχε δει με τα μάτια της να το κάνουν, μέσα στο σπίτι της. Είχε φύγει τότε χωρίς να την πάρουν χαμπάρι, και είχε έρθει σε εμένα. Κλάματα, κακό, οργή.
Σε εκείνους δεν έχει πει ποτέ τίποτε, μέχρι και σήμερα.
Πήγε σε ψυχολόγο. Στον πρώτο έμεινε τρία χρόνια, κάθε εβδομάδα μια συνεδρία. Η τελευταία ψυχολόγος της δεν την δέχεται πια. Της είπε πως δεν έχει νόημα και πως ο καθένας μας επιλέγει τον τρόπο που θέλει να ζήσει.
Εγώ δεν μπορώ πια. Τερμάτισα. Κάθε φορά που χτυπάει το τηλέφωνο με πιάνει πανικός μήπως είναι η Μαρία, δεν αντέχω πια να την ακούω. Δεν αποφασίζει να χωρίσει, δεν αντέχει την μάνα της και το ότι ο άντρας της δεν την θέλει. Αυτό. Μια ζωή.
Στο παρελθόν της είχα προτείνει συχνά να έρθει να την φιλοξενήσω για όσο χρειαστεί μέχρι να ορθοποδήσει. Έχω μεγάλο σπίτι, θα βολευόμασταν άνετα. Της έχω προτείνει δουλειές, δικηγόρους φίλους για μια νομική συμβουλή. Τίποτε, καμία αντίδραση πάνω σε αυτά.
Λοιπόν, δεν μπορώ άλλο. Παραιτούμαι. Αρρώστησα. Δεν θέλω να την ξέρω.
Αλλά, στο όνομα της μακρόχρονης φιλίας μας, ήθελα για μια τελευταία φορά να ρωτήσω: υπάρχει κάτι που μπορούσα να κάνω και δεν έκανα;
-Μια κουρασμένη φίλη.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ειλικρινά νομίζω πως όχι. Πήγε σε ψυχολόγο χρόνια, της έχεις προτείνει χειροπιαστές λύσεις, έχεις συμπαρασταθεί, αλλά κουράστηκες, φυσικά κουράστηκες. Αυτό που είπε η τελευταία ψυχολόγος είναι αυτό που μένει, τελικά. Ο καθένας μας επιλέγει τον τρόπο που θέλει να ζήσει.
__________________
4.
Γεια σου Λένα! Συγχαρητήρια για τη δουλειά σου στη στήλη. Είσαι καταπληκτική και το αποδεικνύεις κάθε μέρα. Σου γράφω και εγώ λοιπόν γιατί θέλω μια αντικειμενική γνώμη στο θέμα μου. Είμαι κοπέλα, 24 ετών φοιτήτρια. Γνώρισα μια κοπέλα στο πανεπιστήμιο -δεν την ήξερα τόσα χρόνια, είναι σε άλλο τμήμα- που κατευθείαν γίναμε φίλες. Είχαμε κοινούς προβληματισμούς, κοινά ενδιαφέροντα, γενικά ταιριάζαμε, όσο μπορείς να το πεις για κάποιον που γνωρίζεις μικρό χρονικό διάστημα. Αυτή η κοπέλα που λες είναι λεσβία και νιώθω ότι της αρέσω τον τελευταίο καιρό, να σημειώσω ότι δεν μου το έχει πει ούτε μου το έχει δείξει με έντονο τρόπο αλλά το βλέπω στο βλέμμα της, το νιώθω γύρω μας. Εγώ από την άλλη όλα τα χρόνια στρέιτ, δεν είχα σκεφτεί καν το θέμα αν θα έκανα κάτι με μια γυναίκα, γιατί δεν με απασχολούσε. Από τότε που μου είπε ότι είναι λεσβία, έχω αρχίσει να σκέφτομαι αν θα μου άρεσε και αν θα έκανα κάτι μαζί της, πριν από τότε δεν το είχα σκεφτεί καν. Η απάντηση που δίνω στον εαυτό μου είναι ναι θα δοκίμαζα γιατί πραγματικά μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεται, μου αρέσει αυτό που είναι, έχει όλα τα χαρακτηριστικά που μου φαίνονται σεξυ σε έναν άνδρα, απ ότι φαίνεται τώρα και σε μια γυναίκα. Το θέμα είναι ότι αν κάνουμε κάτι, δεν ξέρω αν θα μου αρέσει καν, θα μου πεις λογικό αφού δεν το έχεις δοκιμάσει. Αλλά φοβάμαι ότι αν δοκιμάσουμε και εγώ δεν η σχέση μας θα πάρει άλλη τροπή. Εγώ αυτή τη κοπέλα την αγαπώ, θέλω να είναι στη ζωή μου, να κάνουμε παρέα, νιώθω ότι έχω να πάρω πολλά, να βελτιωθώ σαν άνθρωπος. Θα μου πεις μπορείς να της το πεις πριν γίνει οτιδήποτε, να της το ξεκαθαρισεις, να ξέρει. Όμως για να είμαι ξεκάθαρη με εκείνη πρέπει πρώτα να τα ξεκαθαρίσω με τον εαυτό μου και δεν μου φαίνεται τόσο απλό. Σκέφτομαι, μήπως είμαι τόσο παρτακιας που μετέτρεψα τα φιλικά σε ερωτικά αισθήματα γιατί ένιωσα ότι "με παίρνει" θέλοντας να ανακαλύψω και άλλους σεξουαλικούς δρόμους αλλά και να μου μείνει η φίλη; Σου φαίνονται ενοχικές αυτές οι σκέψεις, προσπαθώ να κρυφτώ; Και τώρα που τα ξαναδιάβασα όλα αυτά πριν στα στείλω ίσως κατάλαβα λίγα παραπάνω. Νιώθω έντονη συμπάθεια για έναν άνθρωπο χωρίς να ξέρω αν περιέχονται ερωτικά αισθήματα.
-Μπερδεμένη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αν μπλεχτεί το ερωτικό κομμάτι, η φιλία γίνεται ερωτική φιλία, και δεν επιστρέφει ποτέ στο προηγούμενο, πλατωνικό στάδιο. Μπορεί να επιστρέψει στο φιλικό με προσπάθεια, αν είναι και τα δύο μέλη ιδιαίτερα ώριμα και αν δεν έχει προκύψει στο μεταξύ κάποια μεγάλη ματαίωση (εκμετάλλευση, προδοσία και τα λοιπά του έρωτα). Δεν έχει καμία σημασία το φύλο σε αυτό το θέμα. Και άντρας να ήταν, το ίδιο θα ίσχυε.
Οπότε, να κρατήσεις την φίλη ακριβώς όπως την έχεις τώρα, αν αποφασίσεις να πειραματιστείς, δε γίνεται.
Δεν είναι όμως καθόλου κακό να θέλεις να πειραματιστείς και όχι, αυτό δεν είναι εκμετάλλευση, αρκεί να υπάρχει συνεννόηση. Η φίλη σου προφανώς ξέρει ότι ως τώρα ήσουν στρέιτ. Αν όχι, αν προκύψει το θέμα, θα της το πεις. Στην αρχή όλοι πειραματιζόμαστε με τον άλλον, δεν μπορούμε να υπογράψουμε εξ'αρχής συμβόλαιο ότι αν προχωρήσει η κατάσταση, θα μας αρέσει. Δεν μπορείς να ξεκαθαρίσεις άλλο τα πράγματα με τον εαυτό σου. Δεν ξεκαθαρίζονται τόσο εύκολα. Οι άνθρωποι που ξέρουν πέρα από κάθε αμφιβολία τι τους αρέσει έχουν ήδη πειραματιστεί, και μη νομίζεις ότι είναι και κάποια συντριπτική πλειοψηφία. Οι πιέσεις για να διαλέξουμε στρατόπεδο είναι τόσο μεγάλες που εντείνουν το μπέρδεμα στα μυαλά των ανθρώπων.
Αυτό που σκέφτομαι πάντως είναι μήπως έπαθες λίγο γρύλο, κι επειδή έμαθες ότι είναι λεσβία, θεώρησες κάπως αυτονόητο ότι επειδή κάνετε παρέα, της αρέσεις και ερωτικά. Μήπως βιάζεσαι λίγο; Το «βλέπω στο βλέμμα της» και το «αισθάνομαι γύρω μας» δεν μου φαίνονται και φοβερές ενδείξεις. Είναι πολύ εύκολο να παρεξηγείς την κατάσταση, πιστεύω. Η αφορμή βέβαια να κάνεις αυτές τις σκέψεις είναι χρήσιμη, είτε ισχύει αυτή η έλξη, είτε όχι.
__________________
5.
Αγαπητή Α, μπά,
Πριν εναν χρόνο σου είχα ξαναγράψει και την απάντηση σου δεν την πολυκατάλαβα. Μου είχες πει "Η νεότητα σου σε κάνει να φέρεσαι εγωιστικά, και η ίδια νεότητα και αφέλεια σε κάνει να πιστεύεις ότι ελέγχεις την κατάσταση. Νομίζεις ότι ο άλλος κρατάει επαφή μαζί σου επειδή το θέλεις εσύ, και όχι επειδή το θέλει αυτός. Δεν έχω να σου προτείνω κάτι. Τα κάνεις όλα ακριβώς όσο λάθος πρέπει." Με καθυστέρηση λοιπόν ενός έτους κατάλαβα ακριβώς αυτό που ήθελες να πεις.
Αυτος σταμάτησε να θέλει να κινείται βάσει των δικών μου διαθέσεων και με περιόρισε σε μια σχέση friends with benefits. Εγω πάλι, έχω αναθεωρήσει και του ζητάω επανασύνδεση και συντροφικότητα. Πόσο δίκιο είχες, η συμπεριφορά μου ήταν αλαζονική, νομίζοντας πως μπορώ να κινώ τα νήματα της σχέσης (Γιατί; Ποιος ξέρει). Πλέον αυτός δηλώνει πως δεν έχει ανάγκη την φροντίδα, την αγάπη και την προστασία, οχι συγκεκριμένα την δική μου, αλλα γενικότερα, χωρίς ομως να ξεκόβει, ενώ γνωρίζει τα δικά μου θέλω. Οι ρόλοι έχουν αναστραφεί λοιπόν με εμένα να έχω ενοχική στάση και να μην ξεκόβω προσπαθώντας να του αλλάξω γνώμη με κάθε ευκαιρία. Εχουν περάσει 9 μήνες όμως έτσι. Πλέον ζούμε και οι δυο στην Σουηδία, σε διαφορετικές πολεις, και εγω με τα μπρος-πίσω δεν βλέπω να προχωράω. Είναι πολλά τα χρόνια της σχέσης και είναι δύσκολο και για τους δυο μας να ξεκόψουμε (συνήθεια ίσως;) Είναι και η περιορισμένη κοινωνικοποίηση στην μέση στην χώρα τούτη και το πρόβλημα εντείνεται. Δώσε καμιά συμβουλή σε παρακαλώ πάλι, μπας και την καταλάβω αυτη την φορά λίγο πιο άμεσα.
-Still confused
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Για όσους θέλουν να διαβάσουν την αρχική ανάρτηση, είναι η ερώτηση 2, εδώ
Δεν είναι η συνήθεια που σας κρατάει τώρα από το να ξεκόψετε τελείως. Αυτός κρατάει επαφή μαζί σου γιατί κολακεύεται από την επιμονή σου και μάλλον δεν έχει κάτι καλύτερο να κάνει αυτή την περίοδο (μόλις βρει, θα είσαι η πρώτη που θα το καταλάβει). Μην γελιέσαι, θέλει την αγάπη και την φροντίδα, αλλά όχι από εσένα, γιατί εσύ του έψησες το ψάρι στα χείλια για πολύ καιρό. Εσύ κρατάς επαφή γιατί εξακολουθείς να κάνεις το λάθος που έκανες πριν από ένα χρόνο: ακόμα πιστεύεις ότι το αποτέλεσμα εξαρτάται από το τι θα κάνεις εσύ.
Δεν θέλει σχέση μαζί σου, και αυτό δεν θα αλλάξει αν εσύ επιμένεις, γιατί η απόφαση του είναι δική του, και δεν συνδέεται με την δική σου επιμονή.
Το πρόβλημα της κοινωνικοποίησης στη χώρα που βρίσκεσαι το δημιουργείς εσύ γιατί συντηρείς αυτό το βαρίδιο. Δεν προσπαθείς όσο θα μπορούσες, όσο θα αναγκαζόσουν να προσπαθήσεις, αν δεν είχες αυτή την έστω και ελάχιστη άγκυρα στην οποία βασίζεις ελπίδες ακόμα. Δεν είναι καθόλου εύκολο να γνωρίσεις καινούριο κόσμο όπου και να είσαι, όταν είσαι καινούριος και ξένος, δεν σου φταίει η Σουηδία. Πρέπει να γίνεις ευάλωτος, και γι'αυτό προσπαθείς να το αποφύγεις. Κοντεύεις πια δύο χρόνια έτσι. Πότε θα το πάρεις απόφαση ότι μένεις στη Σουηδία και πρέπει να απλώσεις τις κεραίες σου εκεί που ζεις;
__________________
6.
Με αφορμή μια σημερινή ερώτηση Α, μπα μου και γυναίκες της στήλης θέλω να ρωτήσω κι εγώ κάτι. Έχω μια μικρότερη αδελφή που δεν έχει ολοκληρώσει με κάποια σχέση της ακόμα. Αναρωτιέμαι λοιπόν πώς μπορώ να την προστατέψω από οποιονδήποτε αγριάνθρωπο δε σεβαστεί την άγνοιά της στο κομμάτι αυτό? Πώς να της πω ότι μπορεί να ακούσει το "έτσι είναι, πονάει στην αρχή?".
Θέτω το παράδειγμα της πρώτης φοράς γιατί με την εμπειρία μπορείς πια να διακρίνεις κάποιον που δε σε σέβεται και εν πάσει περιπτώσει έχεις θέσει πια κάποια όρια μέσα σου που θα πεις: άιντε γύρνα στη σπηλιά σου!
Είμαι ομοφυλόφιλος και μου συνέβη επίσης με τον πρώτο μου και τώρα βλέπω πόσο μαλάκας φάνηκε και εγώ από την άλλη που από αμηχανία και άγνοια δεν ήξερα τι να απαντησω και απλά συνέχισα την πράξη.
Η κουλτούρα βιασμού και η πατριαρχία αποτελούν τα αίτια του προβλήματος που θα μπορούσα να συζητήσω μαζί της σε θεωρητικό επίπεδο. Θέλω να τη συμβουλεύσω χωρίς όμως να τη χειραγωγήσω-τρομάξω κιόλας. Τι να της πω αν ακούσει αυτό να φύγει ενώ αν όχι εντάξει? Θέλω να τη γλιτώσω από μια τραυματική (γιατί είναι τραυματική όχι "τραυματική" εμπειρία) και δεν ξέρω πώς εκτός από το να το πάθει. Ο φόβος μου νομίζω προφανής: ελάχιστοι έφηβοι και νεαροί ενήλικες είναι ευαισθητοποιημένοι σε θέματα ισότητας των δύο φύλων και σεβασμού και δεν πληθαίνουν σίγουρα και με το χρόνο.
Τελειώνω γιατί κούρασα νομίζω: τι μπορώ να της πω εκτός από το να κατηγορήσω γονείς που αναθρέφουν μισογύνηδες και date rapists?
- Big Brother
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Είσαι υπέροχος αδερφός. Η αγάπη που φαίνεται μέσα από τα λόγια σου και η λογική που διαθέτεις θα σε βοηθήσουν να βρεις την ισορροπία μεταξύ της προειδοποίησης και της υποστήριξης για να τολμήσει στο άγνωστο. Δεν χρειάζεται να το προσωποποιήσεις. Μπορείς να μιλήσεις για τον μισογυνισμό και για τους date rapists με άλλα παραδείγματα, να συζητήσετε τα όρια που πρέπει να βάζει στους άλλους, να έχει το θάρρος της γνώμης της, να μην φοβάται πώς φαίνεται στους άλλους, να μην βιάζεται, να μη φοβάται ποτέ να πει ΟΧΙ, πάρα πολλά πράγματα μπορείτε να συζητήσετε. Δεν θα είναι μια συζήτηση, θα είναι πολλές, με διάφορες αφορμές.
Ξέρεις πιο πολλά από την αδερφή σου, αλλά μην κάνεις την υπόθεση ότι η αδερφή σου είναι ο ίδιος άνθρωπος με σένα και είναι καταδικασμένη να ζήσει ό,τι έχεις ζήσει εσύ. Δεν μπορείς να ζήσεις την ζωή της για αυτήν, ούτε μπορείς να την προστατέψεις από τα πάντα. Πάρα πολλές γυναίκες έχουν ευχάριστες ή έστω αδιάφορες πρώτες εμπειρίες, και πραγματικά δεν είναι απαραίτητο ότι μια κακή πρώτη εμπειρία θα σε στιγματίσει (εξαρτάται πολύ από το τι εννοεί ο καθένας με το «κακή»). Δεν χρειάζεται να υποθέτεις ότι η πρώτη της φορά θα είναι με έναν μισογύνη ή έναν βιαστή. Συζητήστε πώς θα τους αναγνωρίζει, γιατί είναι πολύ πιθανό να μην ξέρει καν τι είναι όλα αυτά. Η γνώση είναι δύναμη, και αυτή θα είναι ο οδηγός της.
_________________
7.
Αγαπητή Α.Μπα. Θελω καιρο τωρα να σου στειλω κι ολο δειλιάζω. Δειλιάζω να παραδεχτώ ακομα και στον ιδιο μου τον εαυτο την απορία που εχω. Εχω σχεση εδω και τρια χρονια με ενα ανθρωπο πολυ μεγαλυτερο μου(22 χρονια διαφορα)και συναισθηματικά ασταθή. Παρα τις δυσκολίες της σχέσης, ηλικια, οικονομικές απο πλευράς του μετα απο μεγαλες προσπαθείες δικες μου τα καταφέραμε και καναμε μια φυσιολογική σχεση. Το μονο που δεν καταφέραμε να λύσουμε ηταν το σύννεφο της πρωην. Εβλεπα ενα ανθρωπο μονίμως θλιμενο που ενω καταλάβαινα οτι συμβαίνει γιατι ακομα εÎνναι συναισθηματικά εκει αυτος μου παρουσίαζε οτι αιτία της θλίψης του ηταν αλλος λογος. Μου ειχε εξομολογηθεί πολλες φορες οτι ηταν πολυ ερωτευμένος μαζι της αλλα με την πρωτη δυσκολία τον παράτησε με αποτέλεσμα να στενοχωρηθει πολυ. Το καταλάβαινα οτι ακομα την σκεφτεται αλλα προσπαθούσα να το προσπεράσω. Αγαπητή α μπα δεν θελω να σε κουράσω αλλο. Η πρωην επέστρεψε και ο ιδιος αντι να με χωρισει και να επιστρέψει εκει, εμεινε μαζι μου και απλα βρισκόταν μαζι της στα κρυφά με συνέπεια πολλους καβγάδες μεταξύ μας και πολλη γκρινια. Το ειχα καταλαβει μεχρι που μια μερα τον επιασα χωρις να το παραδεχτεί ποτε ομως. Ακομα μου στελνει οτι με θελει στη ζωη του και ολα τα σχετικά. Γιατι δεν επιστρέφει να ζησει αυτο που χρονια περιμενε, την επιστροφη της, και με παρακαλάει ακομα; Απο εγωισμό πιστευεις η γιατι με αγαπαει; Και πως ενας ανρθωπος που σ αγαπαει μπορει να αγαπαει εσενα κ ενα αλλο ανθρωπο ταυτόχρονα; πως μπορει ενας ανθρωπος να μενει σε μια σχεση με τοση γκρινια και τόσους τσακωμούς; γιατι απο ενα σημειο και μετα, οταν άρχισα να το καταλαβαινω μονο αυτο ειχε η σχεση μας.Μονο εσυ νομιζω μπορεις να καταλαβεις και να μου πεις.
-Κωνσταντίνα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αχ βρε Κωνσταντίνα, μόνο εγώ λες μπορώ να καταλάβω; Τόσο μεγάλος ο γρίφος; Και ο πρώτος περαστικός θα καταλάβαινε. Κι εσύ έχεις καταλάβει, αλλά επιμένεις να κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις.
Ξεκινάς περιγράφοντας μια σχέση όλο προβλήματα, με έναν άνθρωπο που χαρακτηρίζεις «συναισθηματικά ασταθή» και μετά στραμπουλάς το μυαλό σου για να καταλάβεις πώς ένας άνθρωπος που είναι συναισθηματικά ασταθής φέρεται με συναισθηματική αστάθεια.
Αυτό που κάνεις, για να αποφύγεις να σκεφτείς αυτό που προφανώς πρέπει να κάνεις, ή που έπρεπε ήδη να έχεις κάνει, είναι ότι σταματάς να υπολογίζεις την συναισθηματική αστάθεια εκεί που σε πονάει, σκεπτόμενη «είναι συναισθηματικά ασταθής με τα πάντα, εκτός από μένα». Δεν πάει έτσι, βέβαια. Το ξέρεις ότι δεν πάει έτσι, και γι'αυτό δειλιάζεις να παραδεχτείς και στον εαυτό σου την απορία που έχεις. Ακόμα και όταν καταφέρατε να κάνετε μια φυσιολογική σχέση, όπως λες, ήσουν και είσαι με έναν άνθρωπο που είναι μονίμως θλιμμένος και αλλού.
Κάποτε πρέπει να αρχίσεις να στρέφεις τις σκέψεις σου προς τον εαυτό σου και να μην το αποφεύγεις αναρωτώμενη ποιο είναι το πρόβλημα του άλλου. Εσύ γιατί φέρεσαι τόσο αυτοκαταστροφικά; Γιατί επιμένεις σε μια σχέση που ήταν κακή και γεμάτη προβλήματα από το πρώτο λεπτό, και γιατί προσπαθείς ακόμα να βρεις έναν τρόπο για να μην φύγεις; Πιστεύεις ότι δεν υπάρχουν καλές σχέσεις; Πιστεύεις ότι υπάρχουν, αλλά δεν τις αξίζεις; Πιστεύεις ότι δεν αξίζεις πάρα πολλά, οπότε πρέπει να αρκείσαι με ό,τι σου προσφέρεται; Κάτι άλλο; Μήπως ήρθε η ώρα να το δεις από την δική σου πλευρά;
