ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αυτό μου είπε πριν λίγες ημέρες η Ελένη, η κοπέλα που μου φτιάχνει τον καφέ μου τα τελευταία 3 χρόνια.Την ρώτησα ποιός, τι και γιατί και δε μου έδωσε πληροφορίες.Κάθε μέρα, ίδια ώρα παίρνω τον καφέ μου κάθομαι σ ένα σταντ, καπνίζω ένα τσιγάρο και πηγαίνω για δουλειά.Την Πέμπτη συνέβη ξανά το ίδιο. Δε δέχτηκα το κέρασμα. Ζήτησα να πουν στον μυστηριώδη "κεραστή" ότι δε δέχομαι κεράσματα από αγνώστους. Τα κορίτσια γελούσαν αλλά δεν έδιναν πληροφορίες.Εχθές εκεί που κάπνιζα αμέριμνη, κάθισε δίπλα μου ένας κύριος. Μου είπε οτι αυτός ήταν ο άγνωστος. Τον είχα ξαναδεί εκεί αρκετές φορές. Μου είπε οτι με παρατηρεί καιρό. Ότι κάθε μέρα περίμενε να με δει γιατί του άρεσα και του έφτιαχνα τη μέρα. Ότι ποτε δε θα τολμούσε να μου μιλήσει γιατί φοβόταν την αντίδραση μου. Τόλμησε όμως να κάνει αυτη την κίνηση γιατί τελευταία του φαίνομαι θλιμμένη και κουρασμένη και ήθελε να δοκιμάσει μήπως μου φτιάξει τη μέρα όπως φτιάχνω εγώ τη δική του. Ότι δεν είχε σκοπό να μ εκνευρίσει, να με προσβάλει ή να με φέρει σε δύσκολη θέση. Ζήτησε συγνώμη κι έφυγε.Ρώτησα τα κορίτσια τι παίζει. Μου είπαν οτι είναι γενικά γλυκός άνθρωπος. Λίγο κλειστός αλλά καλοσυνάτος. Ότι δουλεύει κι αυτός εκεί κοντά και κατάλαβαν οτι του αρέσω πριν περίπου ένα χρόνο που ρωτούσε για μένα στην αρχή διακριτικά και τον τελευταίο καιρό με ανησυχία αν ξέρουν τι έχω. Ότι δεν ήθελε με τιποτα να μάθω οτι ενδιαφέρεται.Σκεφτόμουν πόσο αδιάφορη είμαι, πόσο απορροφημένη στα δικά μου που δεν είχα πάρει χαμπάρι. Μετά αναρωτήθηκα πως ένας άνθρωπος που δεν έχω κοιτάξει ποτέ στα μάτια μπόρεσε και διέκρινε τη θλίψη μέσα τους ενώ όλοι οι "κοντινοί, καθημερινοί" δεν είδαν τίποτα. Και στην τελική, μια τέτοια κίνηση αξίζει τουλάχιστον μια ευχαριστία.Σήμερα ήταν εκεί. Χαμογέλασα αληθινά σα να βλέπω φίλο και τον καλημέρισα. Πήρα τον καφέ μου και κάθησα κοντά του. Τον ευχαρίστησα και ζήτησα συγνώμη αν ήμουν αγενής. Συστηθήκαμε επιτέλους, καπνίσαμε μαζί και πήγε ο καθένας στη δουλειά του.