ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω σχεση εδω και 8 μηνες με ενα παιδι περιπου στην ηλικια μου (26 εγω 28 αυτος)Τα παμε καλα, δεν εχω παραπονο. Δουλευω στην ιδια επιχειρηση μαζι με τον πατερα του και τον βλεπω καθε μερα. Ακομα κι αν δεν εχω καποια δουλεια μαζι του εκεινη τη στιγμη κατι θα επινοησω για να τον δω. Μου χει γινει εμμονη. Αμα δω οτι μιλαει με καποια πιανω τον εαυτο μου να ζηλευει. Περισσοτερο απο οσο θα ζηλευα τον γιο του.Δεν μου αρεσε απο την αρχη που ξεκινησα τη δουλεια. Αρχισε να μου αρεσει λιγους μηνες μετα, οταν ξεκινησα να βγαινω με τον γιο του. Ξερει για τη σχεση μας κι ειναι ανετος. Με συμπαθει. Εξωτερικα μοιαζουν παρα πολυ. Ειμαι σιγουρη οτι ετσι θα γινει το αγορι μου οταν μεγαλωσει. Δεν ξερω αν "ερωτευομαι" την εικονα που θα χει το αγορι μου οταν μεγαλωσει αλλα εχει γινει κουραστικοΔεν εχω δειξει κατι. Ειμαι πολυ τυπικη και οταν τυχαινει να βρισκομαστε μονοι μας παλι δεν κανω σαν λυσσασμενηΝιωθω πολυ ασχημα. Δεν ξερω γιατι συμβαινει αυτοΔεν θελω να χωρισω αλλα δεν γινεται και να χω κολλημα με τον πατερα του. Τι να κανω;