Ένα ακατοίκητο νησί στον Ειρηνικό Ωκεανό, χιλιάδες μίλια μακριά από τον πολιτισμό, έχει γίνει το πιο μολυσμένο και γεμάτο σκουπίδια μέρος πάνω στη Γη καθώς καθημερινά ξεβράζονται στις ακτές του τόνοι από μικρά και μεγάλα σκουπίδια.
Το νησί Χέντερσον ανήκει στο σύμπλεγμα των Νήσων Πίτκαιρν, που βρίσκονται στον νότιο Ειρηνικό στο μέσο της απόστασης μεταξύ της Νέας Ζηλανδίας και του Περού και αποτελεί την πιο απομονωμένη κτήση της Βρετανίας- οι κοντινότερες σε απόσταση πόλεις από εκεί είναι σχεδόν 5.000 χιλιόμετρα μακριά. Λόγω του ότι δεν μετρά ούτε έναν κάτοικο μέσα στα χρόνια έγινε ένα φυσικό καταφύγιο για πολλά είδη ζώων, ανάμεσά τους και κάποια που απειλούνται με εξαφάνιση, όπως δύο είδη πτηνών που έχουν πάρει και το όνομά τους από το νησί (Henderson Petrel και Henderson Crake) αλλά και η πράσινη χελώνα.
Δυστυχώς, όμως, η ανθρώπινη δραστηριότητα έχει μετατρέψει αυτόν τον πάλαι ποτέ παράδεισο σε έναν απέραντο σκουπιδότοπο με περισσότερα από 37 εκατομμύρια κομματάκια πλαστικού, που ζυγίζουν περίπου 17 τόνους, να έχουν ξεβραστεί στις ακτές, απειλώντας την άγρια ζωή του νησιού. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως κάθε τετραγωνικό μέτρο παραλίας είναι γεμάτο με αμέτρητα σκουπίδια, από σημαδούρες και παλιά δίχτυα μέχρι οδοντόβουρτσες, άδειες συσκευασίες καλλυντικών και πλαστικές σακούλες που κάποιοι πέταξαν χιλιάδες μίλια μακριά. Κι ενώ όλη σχεδόν η επιφάνεια του νησιού είναι σκεπασμένη με κάθε λογής απορρίμματα, αυτό είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, αφού το 68% του πλαστικού είναι κυριολεκτικά θαμμένο μέχρι και 10 πόντους κάτω από την αμμουδιά.
Η Jennifer Lavers (University of Tasmania) και ο Alexander Bond (Royal Society for the Protection of Birds) είναι οι άνθρωποι πίσω από την αποκαλυπτική αυτή έρευνα. «Η πυκνότητα των απορριμμάτων ήταν η μεγαλύτερη που έχει αναφερθεί ποτέ παγκοσμίως. Καταγράφηκαν μέχρι και 671.6 αντικείμενα ανά τετραγωνικό μέτρο στην επιφάνεια των παραλιών», ανέφεραν σε σχετική δημοσίευση στο περιοδικό Proceedings of the National Academy of Sciences.
Σύμφωνα με τους ίδιους, τα υψηλά επίπεδα πλαστικού εκεί αποτελούν ένδειξη για το πόσο ραγδαία συσσωρεύονται παγκοσμίως τα σκουπίδια, που στη συνέχεια μεταφέρονται μέσω του ωκεανού στις ακτές του Χέντερσον. «Έχω δει πολύ πλαστικό στα ταξίδια μου, σε μερικά από τα πιο απομακρυσμένα μέρη, αλλά το νησί Χέντερσον είναι το κερασάκι στην τούρτα. Η ποσότητα του πλαστικού είναι πάρα πολύ ανησυχητική και είναι ένα θέαμα που σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό», λέει η Dr. Lavers, που μελετά την μόλυνση της θάλασσας από πλαστικά εδώ και περισσότερα από δέκα χρόνια.
Το αξιοσημείωτο είναι το πως το συγκεκριμένο νησί δεν είναι καθόλου εύκολα προσβάσιμο. Η Jennifer Lavers χρειάστηκε να πάρει πέντε πτήσεις και να ταξιδέψει για τρεις ημέρες με ναυλωμένο πλοίο από την Γαλλική Πολυνησία για να καταφέρει να φτάσει. Το πλησιέστερο κατοικημένο νησί είναι 10 χιλιόμετρα μακριά και εκεί ζουν περίπου 30 άνθρωποι. Οι μεγάλοι πληθυσμοί της Ιαπωνίας, των ΗΠΑ, της Κορέας και της Χιλής απέχουν χιλιάδες μίλια από εκεί.
Η είσοδος και επισκέψεις στο νησί απαγορεύονται και οι αρχές δίνουν άδεια μόνο σε ερευνητές. Οπότε είναι ακόμη πιο παράδοξο και λυπηρό το πώς κατάφερε να μαζέψει τόσα σκουπίδια. «Δεν είναι τουριστικό προορισμός, δεν είναι στον δρόμο κανενός πλοίου και δεν υπάρχουν εμπορικές επιχειρήσεις ιχθυοκαλλιέργειας στην περιοχή. Σχεδόν δεν βρίσκεται καν στο χάρτη, είναι σαν να μην υπάρχει», σχολιάζει η Dr. Lavers. Γι΄αυτό και έπαθαν σοκ όταν αντίκρυσαν την τεράστια ποσότητα πλαστικών, τα οποία δυστυχώς αυξάνονται μέρα με τη μέρα. Εντύπωση τους έκανε κι ένας κάβουρας που «ζει« μέσα στο βαζάκι ενός καλλυντικού. «Όταν τον πρωτοβλέπεις, σου φαίνεται χαριτωμένος. Αλλά το πλαστικό είναι πολύ παλιό και τοξικό. Το να έχουμε πλέον άγρια ζωή μέσα στα σκουπίδια μας, είναι κάτι που δεν πρέπει να συνεχιστεί», λέει η ίδια.
Σε ερώτηση τι μπορεί να κάνει ο καθένας από εμάς για όλο αυτό, η Dr Lavers είπε: «Με το που θα βγει το πλαστικό στον ωκεανό, είναι αδύνατον, ακόμη και με την σημερινή τεχνολογία να το βγάλεις. Πρέπει να εστιάσουμε στο πώς θα εμποδίσουμε να φτάσει εκεί εξ'αρχής. Η ενημέρωση σχετικά τα απορρίμματα στις παραλίες είναι σημαντική. Αλλά εξίσου σπουδαίο είναι ο καθένας ξεχωριστά να χρησιμοποιεί λιγότερα πλαστικά και αν καταφεύγει σε άλλες εναλλακτικές. Για παράδειγμα, ας χρησιμοποιούμε οδοντόβουρτσες από μπαμπού όχι πλαστικό και πάνινες σακούλες στο σουπερμάρκετ». «Δυστυχώς το νησί Χέντερσον και άλλα απομακρυσμένα νησιά έχουν γίνει κάτι σαν νεροχύτης για ένα μεγάλο μέρος σκουπιδιών από ολόκληρο τον κόσμο», καταλήγει.
Με πληροφορίες από Daily Mail
σχόλια