__________________
1.
Γεια σου Α μπα, εχω μια ερώτηση. Πώς στην ερώτηση 7, στισ 06/03/17 κεραυνοβολείς τον ερωτόμενο που θέλει καλύτερες τιμές ενώ ταυτόχρονα όταν σου έχουν έρθει ερωτήσεις που χρειάζονται νομικές συμβουλές ας πούμε(είτε τις ζητάνες είτε προκύπτει), τότε ελαφρατη καρδία έχεις πει πολλακις κανένας δικηγόρος στην παρέα να μας πει τη γνώμη του (ακα τζαμπα να κανει τη δουλειά του) ή εχεις πει σε άλλες ερωτήσεις που έτυχε να θελουν να αλλαξουν τα υδραυλικά της πολυκατοικίας: κανένα συνεργείο να κάνει εκπτωση στα παιδιά.
Όμορφο δε λέω, αλλά φαίνεσαι πολύ ανοιχτοχέρα σε αυτές τις περιπτώσεις που ζητάς στους αναγνώστες σου μειώση τιμών - ενώ αν καποιος αναγνώστης ρωτήσει για κάτι αντίστοιχο στη ζωή του τον ειρωνεύεσαι.
Οπότε τι μου διαφεύγει και χάνω τη λογική συνεπεια της σκεψης σου;
ή απλά το image της οικοδεσποινας δυναμώνει όταν she looks after τους αναγνώστες της και αντίστοιχα όταν ξεπουπουλιάζει αυτούς που λένε και καμιά μπαρούφα
- αν και μ αρεσει ο δυναμικος σου αέρας και ο τρόπος σου
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν κεραυνοβόλησα αυτόν που έκανε την ερώτηση επειδή θέλει καλύτερες τιμές. Να τις θέλει, και να τις ψάξει, και να είναι συνειδητοποιημένος καταναλωτής, και να ψηφίζει με τα λεφτά του. Τον κεραυνοβόλησα επειδή δεν μπορούσε με τίποτα να καταλάβει γιατί το μανάβικο που είναι δίπλα του είναι ακριβό, ενώ το φτηνό μπακάλικο είναι μακριά, ενώ ταυτόχρονα έχει δίπλα του ΚΑΙ σούπερ μάρκετ, ΚΑΙ λαϊκή, κι ενώ ταυτόχρονα, συνεχίζει να αγοράζει από το ακριβό μπακάλικο, άρα να το συντηρεί και να το ψηφίζει με τα λεφτά του. Τώρα που το ξαναδιαβάζω, και λίγα του είπα.
Όταν λέω «ένας δικηγόρος να μας πει τη γνώμη του», εννοώ ακριβώς αυτό, τη γνώμη του, αν θέλει τη δίνει, όπως λέμε εδώ διάφοροι αποψάρες, ειδικοί και μη, όπως έχει τύχει γιατροί να γράψουν ένα σχόλιο λόγω ιδιότητας. Θα την γράψει, αλλά κανείς δεν θα του ζητήσει τα ρέστα αν λέει βλακείες, ούτε κανείς είναι καν σε θέση να εξακριβώσει αν είναι πράγματι δικηγόρος. Η γνώμη του δεν είναι να αναλάβει την ευθύνη της υπόθεσης, ούτε την απαιτώ, ούτε αναρωτιέμαι γιατί μια υπεύθυνη γνώμη κοστίζει, ούτε ρωτάω γιατί ο καλός δικηγόρος με όνομα και εμπειρία που είναι δίπλα στη στάση του μετρό που με βολεύει είναι πιο ακριβός από τον καινούριο που είναι στην άκρη της πόλης, ούτε ρωτάω γιατί ο δικηγόρος δεν παίρνει όσα λεφτά θα ήθελα εγώ να παίρνει.
Όταν λέω αν υπάρχει συνεργείο για έκπτωση, δεν παραβιάζω κάποιον κανόνα, ούτε απαιτώ ειδική μεταχείριση. Είναι δικαίωμα μου ως καταναλωτής να ρωτήσω αν υπάρχει περιθώριο παζαρέματος, και ο επαγγελματίας μπορεί να το δεχτεί ή να αρνηθεί.
Οπότε, όλα αυτά, πιστεύω, σου διέφυγαν.
__________________
2.
Διαβάζω χρόνια τη στήλη αλλά είναι η πρωτη φορα που γράφω.
Οι γονεις μου έχουν προβλήματα υγείας. Ειδικά η μαμά μου, που έχει αυτοανοσο. Υποφέρει πολύ από διάφορα συμπτώματα, κυρίως πονάει πολύ. Δεν υπάρχει κάποια θεραπεία. Όλο αυτό της προκαλεί κακη διαθεση, ξεσπάσματα απελπισίας και θυμού, είναι στα όρια της κατάθλιψης. Μην μου πεις για ψυχολόγο, Α,μπα μου, είμαι άνθρωπος που για να πω "αποκλείεται" σημαίνει πως έχω εξαντλησει κάθε προσπαθεια. Δεν πρόκειται να πάει. Όλη της τη ζωή ήταν θλιμμένη, νευρική, με περιόδους κατατονιας και ξεσπασματων, και δεν κατάφερα να την πείσω να αναζητήσει βοήθεια. Κατά τα αλλα, και οι δύο γονείς μου μας πρόσφεραν πάντα το καλύτερο, και υλικά και συναισθηματικά. Και Εγώ και η αδερφή μου (8 χρόνια μικρότερη) μεγαλώσαμε με αγάπη.
Εγώ έχοντας περάσει παλιότερα μια δυσκολη περίοδο, πλέον είμαι καλά. Έχω τη ζωή μου, τις σπουδές μου, τα χόμπυ μου, τους φίλους μου, τα ονειρα μου. Όταν είμαι έξω, είμαι χαρούμενη, αισιόδοξη, δραστήρια. Όταν γυρίζω στο σπίτι, όλα μαυρίζουν.
Και ας φτάσουμε στο προκείμενο: νιώθω εγωίστρια. Εγωίστρια που θέλω να απομακρυνθω, να φύγω, να γλιτώσω. Σου γράφω αυτή τη στιγμή και η μαμά μου κάθεται απέναντι μου και συζητά με τον πατερα μου, σε μια από τις ήρεμες στιγμές της, και νιώθω απέραντες τύψεις για αυτά που λέω. Είμαι όσο εγωίστρια νιώθω για τις τάσεις φυγής μου; Δε θα έπρεπε να είμαι καλύτερη κόρη, πιο αφοσιωμένη, πιο κοντα της; Δε θα έπρεπε να μείνω στην Ελλάδα για μεταπτυχιακό αντί να πάω έξω, για να φροντίζω τους γονείς μου και τη μικρότερη αδερφή μου; Με λίγα λόγια, είμαι "παρτακιας"; Είναι στιγμές που νιώθω ότι έχω δικαίωμα να ζήσω όπως θέλω, κι άλλες που νιώθω χάλια για τον εγωισμό μου.
- 22 ετων
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αν δεν μπορείς να διαχειριστείς την ζωή σου εξαιτίας των τύψεων που έχεις για τη μητέρα σου, αυτός που πρέπει να πάει σε ψυχολόγο είσαι εσύ. Οι απαντήσεις είναι αυτονόητες. Δεν μπορείς να σώσεις την μαμά σου με αυταπάρνηση, ούτε με αγάπη, ούτε με τις θυσίες σου. Πάνω από όλα έχεις χρέος απέναντι στον εαυτό σου, και όταν καταφέρεις να πατήσεις μόνη σου, αυτόνομη, στα πόδια σου, τότε θα είσαι σε θέση να βοηθήσεις τους άλλους. Επειδή αυτά βρίσκονται πολύ βαθιά μέσα σου και δεν θα τα λύσεις επειδή τα διάβασες σε μια στήλη στο ίντερνετ, όπως εσύ προτείνεις στη μαμά σου να ζητήσει βοήθεια, εγώ σου προτείνω το ίδιο. Αν δεν μπορείς να λύσεις αυτές τις σκέψεις μέσα σου, ζήτα βοήθεια.
__________________
3.
Αμπα μου θέλω να σε ρωτήσω το εξης: μου συμβαίνει συχνά να κάνω διάφορα πράγματα για τον άντρα μου που ξέρω ότι τον ευχαριστούν με ειλικρινή διάθεση να τον ευχαριστήσω αλλά όταν βλέπω ότι αυτός δεν κάνει κάτι αντίστοιχο για μενα του "χτυπάω " -όπως μου λέει- τα όσα έκανα όποτε του το βγάζω ξινό.. Μετά με λέει γκρινιάρα και μας παίρνει γενικώς ο διάολος γιατι καταληγουμε να τσακωνομαστε για τα ιδια κ τα ιδια, που εκανα εγω αλλα δεν εκανε αυτός. Και ζηταω κάτι που είναι εφικτό έτσι.Δε σου λέω ότι του ζητάω να μου πάρει Cartier ενω δεν εχουμε για νοίκι. Γιατί όμως όταν του λέω ότι εγώ για σένα η για μας έκανα κι ερανα μου λέει ότι το χτυπάω? Δηλαδή πως αλλιώς ρε φίλε θα καταλάβεις ότι αν δεν ευχαριστησεις κι εσυ εμένα νοιώθω αδικημένη κ ναι θα στο χτυπήσω..που είναι το κακό δλδ?Να μη λεω τίποτα?Ζεν? Για να σε προλάβω συζητήσεις έχουμε κάνει άπειρες για αυτα τα "ιδια" επίσης έχω κόψει να κάνω κάποια που του άρεσαν και φυσικά στραβώνει. Θες παράδειγμα? Εγώ πάω σε κοινωνικές υποχρεώσεις του κάθε τρείς κ λίγο ενώ εγώ δε περνάω καλά σε τέτοιες εκδηλώσεις, όμως πάω γι αυτόν, ενώ αυτός δεν μπορεί να πάμε ένα ταξίδι έστω κ κοντά γιατί πάντα έχει πολύ δουλειά κ τα χρήματα του ταξιδιού καλύτερα να τα αξιοποιήσουμε σε κάτι πιο αναγκαίο. Και οι αναγκες ποτε δε σταματουν ουτε η δουλεια βεβαια..
- Κάνε το καλό και ριχτο στο γιαλό? Η στα μούτρα του?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πω πω βρε παιδί μου. Σου λέει ότι του τα χτυπάς, επειδή του τα χτυπάς. Δεν βλέπεις ότι κάνεις ό,τι κάνεις επειδή περιμένεις ανταπόδοση, και μάλιστα για ανόμοια πράγματα; Πας σε κοινωνικές εκδηλώσεις που δεν θες, επειδή θέλεις ταξίδι; Το ίδιο είναι;
Ναι, γενικά είναι «κάνε το καλό και ρίχτο στο γυαλό». Ναι, γενικά είναι σωστό να κάνεις πράγματα για τον άλλον, μερικές φορές χωρίς να σου αρέσουν, επειδή θέλεις να τον δεις χαρούμενο, επειδή από τη χαρά που χαίρεσαι κι εσύ. Ελπίζω. Το να το αναφέρεις μετά ζητώντας κάτι άλλο είναι δοσοληψία, και δεν βλέπω πού είναι η αγάπη και η συντροφικότητα σε αυτή την διαδικασία. Ναι, να κάνεις πράγματα για αυτόν, και να μη λες τίποτα. Αν δεν θέλεις να τα κάνεις, σταμάτα να τα κάνεις, και ας στραβώνει. Όπως εσύ δεν είσαι υποχρεωμένη, έτσι κι αυτός δεν πρέπει να τα θεωρεί αυτονόητα.
Αν νιώθεις ότι σε παραμελεί, συζητήστε ότι νιώθεις παραμελημένη, ότι δεν κάνετε πράγματα για διασκέδαση. Αν νιώθεις ότι δεν σε εκτιμά, πες ότι νιώθεις ότι δεν σε εκτιμά. Το «έκανα αυτό και εκείνο για σένα» αφαιρεί κάθε συναίσθημα από την κουβέντα και σας κάνει από σύζυγους, συνεργάτες, ή συγκάτοικους.
__________________
4.
Αγαπητη Αμπα,τα τελευταια χρονια που ερχομαι σε πιο συχνη επαφη με τους γονειςλογω του οτι κρατανε τα παιδια (Παλιοτερα συγκατοικουσα πολλα χρονια με φιλο μου και τους εβλεπα πολυ πιο αραια) βλεπω πολλα ασχημα στο χαρακτηρα τους γκρινιαζουν συνεχεια,δεν είναι ευχαριστημένοι με τίποτα,συνεχεια κανουν κριτική στους αλλους για να φαινονται αυτοι καλύτεροι,αυτοί ήταν οι καλύτεροι γονείς κόσμου(ενώ εμείς δεν αναθρέφουμε σωστά τα παιδιά μας),είναι συνέχεια μες τη μιζέρια ,παραπονιούνται για την υγεία τους,οτι εχουν αυπνίες,οτι τους ενοχλούν οι γείτονες.Οχι οτι δεν υπάρχουν προβλήματα ,αλλα και 2 καλες -για τα δεδομενα της εποχης-συντάξεις περνουν,μικρα προβλήματα υγειας εχουν,τα εγγονάκια τους τα εχουν,νεοι σχετικα ειναι (65&70) ...Προσπαθώ να τους πω να βλέπουν τα θετικα της ζωης,αλλα τιποτα χωμένοι στη μιζέρια τους.Οτι κανουν και για μενα και για τα παιδια μου το κανουν σχεδον με το ζορι ,βαρυγκομώντας και πολλες φορες δείχνουν υπερβάλοντα ζήλο(πχ μαγειρευούν 3 φαγητα/ημερα ή κάνουν γενικη καθαριότητα καθε μερα στο σπιτι)και μετα λενε "ειδες ποσο κουράστηκα;"Και αν τους μιλήσεις θα σου πουν "Να αφησω το σπιτι βρώμικο;;;"Παράνοια.Μπορω κατι να κανω να τους αλλαξω διαθεση ;Αυτο το κλιμα δημιουργει ασχημη διαθεση και σε μενα και ισως υποσυνειδητα και στα παιδια.Η να μη τους δινω τοσο σημασία;;Η μακρια και αγαπημενοι;;
- Black daisy
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Για να είσαστε μακριά και αγαπημένοι πρέπει να βρεις άλλον για να σου κρατάει τα παιδιά και να σου καθαρίζει το σπίτι και να σου φτιάχνει φαγητό. Υπάρχει; Γιατί αν δεν υπάρχει, πάρτο απόφαση, βάζεις δερβέναγα στο σπίτι σου. Όταν ζητάς βοήθεια, παραδίδεις μέρος της αυτονομίας σου. Αυτό λύνεται μόνο στις επαγγελματικές σχέσεις, με τα περίφημα λεφτά. Με τους γονείς, που η βοήθεια έρχεται λόγω κεκτημένης ταχύτητας, παίζονται ένα σωρό ψυχολογικά, υπόγεια, επίγεια, και ενίοτε ουράνια.
Όχι, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να τους αλλάξεις την διάθεση. Ας το προσπεράσουμε αυτό μια φορά, γιατί έχουν ματώσει τα δάχτυλά μου να γράφω ξανά και ξανά ότι δεν μπορούμε να σώσουμε τους άλλους από τον εαυτό τους.
Οπότε, ας δούμε την δική σου ευθύνη. Γιατί να μην βαρυγκωμούν; Είναι 65 και 70, δεν είναι παιδιά, κουράζονται. Δίνεις την εντύπωση ότι το θεωρείς αυτονόητο ότι οι γονείς σου σε βοηθούν. Πάνω κάτω με το ζόρι το κάνουν, ναι. Γιατί να έχουν την δική σου έννοια και των παιδιών σου κάθε μέρα; Είναι και ευθύνη, και πολλή δουλειά. Θα έπρεπε να το κάνουν χαρωπά, χωρίς παράπονο, γιατί είναι υποχρέωση τους να είναι συνέχεια απίκο; Τους έχεις ευχαριστήσει; Έχεις αναγνωρίσει την προσπάθεια; Έχεις φτιάξει εσύ φαγητό για αυτούς, μια Κυριακή; Έχεις κάνει προσπάθειες να τους ξεκουράσεις; Όταν λες "μπορώ να κάνω κάτι για να τους φτιάξω τη διάθεση", εννοείς με παραινέσεις; Κάνε κάτι συγκεκριμένο για να τους φτιάξεις την διάθεση, όχι υπενθυμίζοντας τους ότι έχουν την υγεία τους, και θα δεις τι θα γίνει.
Γιατί εντάξει, έχουμε πει άπειρες φορές για τον έλεγχο που ασκούν οι γονείς στα παιδιά τους, αλλά υπάρχει και η άλλη πλευρά, των παιδιών που έχουν δωρεάν μάγειρες, νταντάδες, οδηγούς και φροντιστές, και μετά παραπονιούνται για το επίπεδο υπηρεσίας, λες και είναι κάποιο κεκτημένο δικαίωμα.
__________________
5.
Είμαι 28 και ακόμα δεν ξέρω τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω.. έχω σπουδάσει, έχω κάνει μεταπτυχιακό, έχω τις ξένες γνωστές μου κτλ -τα κλασσικά πράγματα δηλαδή στην Ελλάδα. Ο πατέρας μου έχει ένα ασφαλιστικό γραφείο με το οποίο ασχολούμαι ΧΑΛΑΡΑ εδω και 4-5 χρόνια. Χαλαρά σημαίνει ότι κάνω απλά πράγματα στο γραφείο αλλά απαραίτητα χωρίς να έχω κυνηγήσει να αναλάβω μεγαλύτερες ευθύνες ή να εκπαιδευτώ περαιτέρω. Επίσης χαλαρά σημαίνει ότι φτιάχνω το προγράμμα μου ανάλογα με τις δουλειές που έχω όποτε είμαι χαλαρή σε θέματα ωραρίου, ρεπό κτλ. Τέλος χαλαρά σημαίνει ότι δεν πληρώνομαι και δεν ασφαλιζομαι από το γραφείο. Κοινώς είμαι στο μεταίχμιο μιας φοιτητικής και ενήλικης ζωής χωρίς να παίρνω απόφαση να αλλάξω τα δεδομένα. Από τη μια με βολεύει αυτή η χαλαρότητα και από την άλλη η έλλειψη χρημάτων με κρατάει πίσω σε άλλους τομείς της ζωής μου και μου στερεί την αυτοπεποίθηση μου. Ο βασικός λόγος που έχω διαιωνίσει έτσι αυτή την κατάσταση είναι ότι ονειρεύομαι να παρατήσω το γραφείο και να αναζητήσω δουλειά μόνη μου σε κάποια εταιρεία πιο κοντά στο αντικείμενο των σπουδών μου και πιο μακρυά απο το σπίτι μου. Αλλά δεν το αποφασίζω! Είμαι μονίμως φοβισμένη να στείλω βιογραφικά και να πάω σε συνεντεύξεις. Γνωρίζω τις συνθήκες γαλέρας μου επικρατούν σε πολλές εταιρίες και αγχώνομαι και σκέφτομαι ότι θα κάνω λάθος. Ότι θα αφήσω κάτι σίγουρο, στρωμένο που θα μου επιτρέπει να είμαι κυρία και αφεντικό του εαυτού μου και ότι θα έρθει η στιγμή που θα χιλιόμετανοιωσω... από την άλλη τώρα πνίγομαι. Νοιώθω κατώτερη από τις αδελφές μου, που έχουν ανοίξει τα φτερά τους, εξαρτημένη και υποτελής στους γονείς μου και ντρέπομαι τον ίδιο μου τον εαυτο. Το κερασάκι σε όλα αυτά είναι η προβληματική σχέση που έχω με τον πατέρα μου, πράγμα το οποίο με ωθεί στο να μην θέλω να ασχοληθώ πιο ενεργά με το γραφείο. Δεν προχωράω καθόλου και τα χρόνια περνάνε. Με πιάνει απελπισία.
Μετά έρχονται και κάτι άλλες ώρες που επικρίνω τον εαυτό που και καταλήγω ότι όλα αυτά είναι δικαιολογίες για την απίστευτη τεμπελιά μου. Έχει φύγει το τρένο;;;
- Το μετέωρο βήμα του πελαργού
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Η προβληματική σχέση που έχεις με τον πατέρα σου δεν είναι το κερασάκι, είναι ο λόγος που σου συμβαίνουν όλα τα υπόλοιπα. Αποφεύγεις να το δεις γιατί είναι δύσκολο να το αντιμετωπίσεις, πολύ πιο δύσκολο από τα βιογραφικά και τους υπόλοιπους φόβους. Το ότι είσαι υπό τον έλεγχο του κάθε μέρα με τις συνθήκες που είσαι, είναι τόσο μπερδεμένο που χρειάζεται έναν τόμο σχολιασμού που δεν θα γράψω, δεν θα σε βοηθούσε άλλωστε, δεν είναι τόσο εύκολο ώστε να το διαβάσεις και να το λύσεις. Αυτό πάντως είναι το θέμα που σε κρατάει πίσω.
Το τρένο δεν έχει φύγει, φυσικά, αλλά δεν ξέρω τι θα μπορούσε να σου δώσει την ώθηση που χρειάζεσαι. Χρειάζεσαι άλλες ασχολίες, χρειάζεσαι παρέες, χρειάζεσαι δικές σου δραστηριότητες για να βρεις τη δύναμη μέσα σου. Αν δεν μπορείς, πήγαινε σε ψυχολόγο, θα κερδίσεις πολύ χρόνο και μάλλον και κόπο.
__________________
6.
Πρόσφατα έδωσα για το δίπλωμα οδήγησης. Για να πάρω το δίπλωμα διάβασα ενδελεχώς τον Κ.Ο.Κ. και τώρα απορώ, όλοι αυτοί που πέρασαν την ίδια διαδικασία με μένα, κι οδηγούν, και κάνουν τόσα λάθη, κι επιμένουν κι από πάνω για τα λάθη τους λέγοντας αντίθετα από ό,τι γράφει ο Κ.Ο.Κ., πώς είναι δυνατόν να ξέχασαν όσα διάβασαν;! Και πώς κυκλοφορούν αισθανόμενοι ασφάλεια για τον εαυτό τους και τους συνανθρώπους τους;! Εγώ πάντως, τρεις μήνες μετά, κι έχοντας ακούσει του καθενός το μακρύ και το κοντό, καμιά φορά αμφιβάλλω και γι ´ αυτά που ξέρω, οπότε αμέσως πάω στο βιβλίο μου (το έχω μόνιμα στο αυτοκίνητο) και ξεδιαλύνεται η όποια απορία. Εγώ αρμενίζω στραβά ή όλοι οι άλλοι;!
- Ενα απλό βιβλίο είναι!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πολύ καλή ιδέα να έχεις το βιβλίο στο αυτοκίνητο. Ξέχασαν όσα διάβασαν, γιατί ποτέ δεν τα κατάλαβαν. Άλλο περνάω εξετάσεις, όποιες κι αν είναι αυτές, ειδικά όταν οι εξετάσεις είναι πολλαπλής επιλογής, κι άλλο κατάλαβα αρκετά ώστε να είναι κτήμα μου η γνώση. Ένα βήμα παραπέρα: να έχεις τον ΚΟΚ σε pdf στο κινητό, για να τους δείχνεις επί τόπου ότι έχουν άδικο. Μπορεί να σώσεις καμία ζωή έτσι.
_________________
7.
Αγαπημένη Α,μπα
Θα έγραφα κατευθείαν το θέμα αλλά παρόλο που το διαβαζεις146 φορές τη μερα,θα σου πω και γω για 147η φορα ένα ευχαριστώ για όλες τις φορές που έχεις βοηθήσει πολλούς από εμάς με μία απλη σου απάντηση και ένα ευχαριστώ για τον τρόπο που βλέπεις και λες τα πράγματα γενικότερα.
Δεν θέλω να κάνω ακριβώς ερώτηση,απλά να μοιραστώ ένα περιστατικό και κάποιες σκέψεις και εννοείται αν θες να μου πεις μία γνωμη. Ημουν με τον κολλητό μου σε ένα από τα κλασσικά μπαράκια στο κεντρο και εκεί που τα λεμε πολύ χαριτωμένα,μπαίνουν 2 κοπέλες, σκουρόχρωμες, πανέμορφες.Ο κολλητός μου υπέροχος νεανίας,φουλ ερωτευτενος με την κοπέλα του κλπ, οπως όλοι κάποια στιγμή θα μου πει "ο μαλάκα τι ωραία αυτή"( προφανώς δεν θα κάνει ποτέ τίποτα γιατί αχ καρακαταψουρα και ας δώσουμε και συγχαρητήρια). Ε ετσι και τώρα μου είπε κυριως για μία από τις 2 πως είναι πολύ όμορφη,την κοίταξα,αντικειμενικά συμφώνησα,ήταν πραγματικά πανέμορφη (γιατί όταν βγαίνεις με κολλητό και είσαι κοπέλα,καλησπέρα, ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ τα χεις μάθει πλέον αυτά), κοιτάξαμε 2-3 φορές και τέλος. Ε μετά από ένα 5λεπτο με σκουνταει αυτή η κοπέλα,μου έκανε με την φίλη της ενα τελείως άτοπο σχόλιο για με το ντύσιμο μου ελαφρώς επιθετικά,την ρώτησα προς τι όλο αυτό και η φίλη της μου είπε ότι άκουσε κάποια σχόλια γι αυτές,αλλά νόμιζε πως ήταν αρνητικά, σχετικά με το χρωμα τους.Προσπαθησα (επειδή δεν μπορούσα και να ορθρωσω πολύ σωστες προτάσεις 3 το βράδυ) να τους εξηγήσω πως δεν υποθηκε ποτέ τίποτα τέτοιο, μπαίνει και ο φίλος μου κάπως στη μέση,του είπε ότι δεν τον αφορά (ότι δηλαδή μόνο εγώ κοίταζα) και ότι νόμιζε πως είχε έρθει σε μία ελεύθερη χώρα που έχει σταματήσει η λογοκρισία κλπ. Υπήρξε γενικά αρκετή ένταση,τελοσπαντων λύθηκε η παρεξήγηση,τους εξηγήσαμε πως ουσιαστικά το μόνο που σχολιασαμε ήταν το ποσο όμορφες ήταν,ζητήσαμε συγγνώμη,ζήτησαν αντίστοιχα συγγνωμη,όλα αυτά σε σχετικά καλό,αλλά και αμήχανο κλίμα. Από ότι καταλαβαμε,λογικά δεν είχαν ακούσει κατι συγκεκριμενο,απλα επειδή κοιταξαμε και μετά είπαμε κάτι,υπέθεσαν ότι είπαμε(η είπα?) κάποιο ρατσιστικο σχολιο.
Βασικά δεν ξέρω τι να πρώτορωτήσω και περνάνε πολλά από το κεφάλι μου.
Αρχικα, απλά αναρωτιέμαι(και από προσωπική εμπειρία φίλων και γνωστών μου), πόσα σχόλια για το χρωμα τους πρέπει να έχουν ακούσει π.χ αυτές οι κοπελες από το σχολείο μέχρι τωρα,ώστε από ένα περιστατικό να γίνει αυτός ο χαμός. Εννοείται ότι και μεις θα μπορούσαμε π.χ να είχαμε κοιταξει λιγότερο,ή δεν ξέρω. Από την άλλη, όπως όλοι και όλες έχουμε υπάρξει σε μία παρέα που μπορεί να μας αρεσει, η απλά να δούμε κάποιον εκτός της παρέας και να πούμε ποσο ωραίος-α είναι,χωρίς να τον/την προσβάλλουμε με καφρικα σχολια εννοειται,έτσι ακριβώς κάναμε και με τον κολλητό μου. Εννοώ, ειναι 2 πανέμορφες κοπέλες.Ειτε είναι μαύρες,είτε λευκές,είτε χέστηκα τι χρώμα είναι,είναι 2 πανέμορφες κοπελες και μπορεί να είναι και πολύ καλές κοπέλες κλπ.Είναι απίστευτο το γεγονός πως νόμιζαν ότι είπαμε κάτι ασχημο-σχετικα με το χρωμα τους,επίτηδες το τονιζω- αλλά από την άλλη τόσο λογικό, αν το σκεφτείς σφαιρικά.
Μπορεί να φαίνεται ασήμαντο το περιστατικό,αλλά ουσιαστικά είναι ένα μέρος ενός τεράστιου θέματος.
Τώρα ας πούμε,αλλο σκέλος στο ίδιο θέμα,όταν έβαλα την λεξη"σκουρόχρωμες" στην αρχή,έπεσα στην παγίδα να σκεφτώ "Α μήπως φάνηκε ρατσιστικό?".Και νομίζω είναι λάθος τρόπος σκεψης αλλά είναι πολύ δύσκολο να ξεριζωθει. Νομίζω-εννοειται μπορεί να είναι και λαθος-οτι θα έπρεπε να είναι το ίδιο να λες κάποιον λευκό και κάποιον μαύρο,να μην θεωρειται δηλαδή, το πρωτο χαρακτηριστικό και το δευτερο ρατσιστικο ,να θεωρούνται και τα 2 απλά χαρακτηριστικά,πως λέμε "έχει καφέ μάτια".Ναι καλησπέρα,έχουμε διαφορετικό τόνο δέρματος, ειλικρινά εξωπραγματικό.Αλλά προφανώς ακόμα δεν είναι και ίσως θέλει πολύ δουλειά για να σημαίνει το ίδιο και γι αυτόν που τα λέει και γι αυτόν που τα ακούει.
Σημερα λοιπον κατηγορήθηκα για ρατσιστικό σχόλιο και πραγματικά με έβαλε σε σκέψεις.Μπορεί να με βρεις λάθος καπου. Πέραν του περιστατικου, συζητάω ούτως ή αλλως πολύ τελευταία το θέμα,και θα ήθελα τη γνώμη σου (σίγουρα κάπου το έχεις ξαναπεί και συγγνώμη για το πρήξιμο). Είμαστε όντως ρατσιστική χώρα? Έχεις συναντήσει κάπου παρομοια περιστατικά?
Τελικά οσο περισσότερο αρχίζουμε να πιστεύουμε πως οι μέρες λογοκρισίας σιγά σιγά σβήνουν και πως περναμε-τουλαχιστον κοινωνικά- σε μία νέα εποχή, τόσα ασχημα περιστατικά ακούμε, βιώνουμε και τελικά παλεύουμε μεταξύ ελπίδας και αγανάκτησης.
Αυτά.Καλα εννοείται δεν είναι μόνο αυτα.Αλλα ενταξει τέλος. Ευχαριστώ πολύ!
- Απαράδεκτη,δεν μπορώ καν να βρω ονομα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ωχ, θα σε στενοχωρήσω, δεν γίνεται αλλιώς.
Πρώτον: νομίζω ότι πρέπει να προσπαθήσεις να καταλάβεις τι ακριβώς σημαίνει λογοκρισία. Όταν λες σε κάποιον «δεν μου αρέσει αυτό που είπες», δεν είναι λογοκρισία. Όταν λες σε κάποιον «τι είπες ρε, ξαναπές το αν τολμάς», μπορεί να είσαι τάχα βαρύμαγκας, αλλά δεν είναι λογοκρισία. Όταν λες σε κάποιον «λες ένα σωρό βλακείες και είσαι άσχετος», δεν είναι λογοκρισία. Δεν είναι καν λογοκρισία να πεις σε κάποιον «σου απαγορεύω να λες αυτό που λες», εκτός αν έχεις πραγματικά την εξουσία να το κάνεις, και μετά τα μέσα για να το επιβάλεις, με κυρώσεις, με φυλάκιση, με εξορία, με βασανισμούς. Τότε ασκείς λογοκρισία.
Αν όλοι είναι ελεύθεροι να λένε τη γνώμη τους, τότε και όλοι όσοι ακούνε, είναι επίσης ελεύθεροι να κρίνουν την γνώμη των άλλων. Η ελευθερία είναι αμφίδρομη, αλλιώς για ποια ελευθερία μιλάμε;
Δεύτερον: δεν είναι ρατσιστικό να λες «μπήκαν στο μπαρ δύο κοπέλες με σκούρο δέρμα», γιατί είναι μια περιγραφή που χρειάστηκε για να καταλάβουμε την συνέχεια της ιστορίας. Ρατσιστικό είναι να πεις «ήταν απότομες επειδή ήταν σκουρόχρωμες». Παρομοίως, πρέπει να προσπαθήσεις να καταλάβεις τι είναι ο ρατσισμός. Αυτά που ρωτάς για το άσπρος και για το μαύρος θα τα απαντήσεις μόνη σου, όταν καταλάβεις. Μην περιμένεις να σου εξηγήσω εγώ ή οι σχολιαστές, δεν είναι αρκετό. Διάβασε. Διάβασε και μάθε τι ακριβώς είναι ρατσισμός, για να είσαι πνευματικά εξοπλισμένη.
Τρίτον: δεν ξέρω ποιοι είναι αυτοί που πιστεύουν ότι περνάμε κοινωνικά σε νέα εποχή που είναι νομοτελειακά καλύτερη. Εσύ και ο κολλητός σου; Έχεις την αφέλεια του ανθρώπου που πιστεύει ότι η πρόοδος είναι εξασφαλισμένη. Η νέα εποχή που διανύουμε έχει κατεξοχήν το χαρακτηριστικό της ανόδου του ρατσισμού. Είναι λίγο ανησυχητικό που αναρωτιέσαι αν είναι ρατσιστική η χώρα επειδή για πρώτη φορά έζησες ένα περιστατικό σε ένα μπαρ που σε έκανε να το σκεφτείς, είναι ανησυχητικό ότι με ρωτάς αν έχω ποτέ ζήσει περιστατικά που δείχνουν ότι υπάρχει ρατσισμός. Σου λείπει ενημέρωση. Δεν ξέρω τι άλλο λάθος έχεις κάνει για να τα ρωτάς αυτά, αλλά το βέβαιο είναι ότι σου λείπει ενημέρωση, πολύ βασική ενημέρωση, ενημέρωση για τις απολύτως καθημερινές και τρανταχτές ειδήσεις στην Ελλάδα και στον κόσμο.
