17.5.2017 | 20:55
ΓΙΑ ΛΥΠΗΣΗ...
Μετά λύπης μου ,σήμερα ,επιβεβαίωσα ότι εδώ και ένα χρόνο περίπου, συνομιλούσα με ένα άρρωστο άτομο...Όταν λέω "αρρωστο" δεν εννοώ σωματικά αλλά πνευματικά/ψυχολογικά...Δεν μπορώ να καταλάβω ποιά ανάγκη του κάλυπτε, με το να με παραμυθιάζει έτσι και τι κέρδιζε απο αυτό..Να κάθεται να μου εξιστορεί ολόκληρες προσωπικές του καταστάσεις και εγώ να κάθομαι να του βρίσκω λύσεις και να συζητάω μαζί του σαν χάπατο..Σαν να μην έφταναν όλα αυτα ,μου "γνώρισε" και την κολλητούλα του,η οποία , όπως αποδείχτηκε τελικά, ήταν το ίδιο πρόσωπο...Τελικά εκείνη είχε παρουσιαστεί ως αρσενικό εξαρχής και ποτέ δεν έμαθα γιατί μου έπαιξε όλο αυτό το παιχνίδι..Η κατάσταση και το μυαλό κάποιων, είναι για γέλια κ για κλάματα...Μπορεί να γελούσες τόοοοσο καιρό μαζί μου αλλά η αλήθεια είναι ότι είσαι για κλάματα...Σε λυπάμαι...
75