__________________
1.
Καλή μου Λένα...Αγαπημένη συνομήλικη φίλη έχει σχέση με επίσης αγαπημένο συγγενικό μου πρόσωπο, σε αρκετά μικρότερη ηλικία από εμάς (ενήλικο ωστόσο). Γνωρίζοντάς την τόσα χρόνια, ξέρω ότι αποφεύγει τη χρήση προφυλακτικού γιατί δεν της αρέσει.. Έχω διαφωνήσει άπειρες φορές μαζί της, αλλά δεν μπορώ να της επιβάλω και τη γνώμη μου.. είναι καθαρά δικό της θέμα πώς θα διαχειριστεί τη σεξουαλική της ζωή. Τώρα όμως.. πώς να μιλήσω χωρίς να γίνω παρεμβατική?
-ου μπλέξεις
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Βρε καλό μου παιδί, πώς να σου το πω τώρα κι εγώ, είναι και η δική μου θέση πολύ λεπτή.... Δεν φαντάζεσαι πόσο πολύ ΔΕΝ είναι δική σου δουλειά αυτό. Να μη μιλήσεις. Δεν σου ζήτησε κανείς να μιλήσεις. Μπορεί να θέλουν παιδί, πώς ξέρεις τι συμβαίνει μεταξύ τους; Πώς σου περνάει από το μυαλό ότι είναι δική σου υπόθεση για να παρέμβεις σε αυτό που -κυριολεκτικά- κάνουν στο κρεβάτι τους; Μπορεί να κάνουν λάθος. Είναι ενήλικες και όπως φαίνεται υπάρχει συναίνεση. Είναι το δικό τους λάθος. Εσύ ασχολήσου με τα δικά σου.
__________________
2.
Πώς σου φαίνεται οταν τους μιλάς στον πληθυντικό και στο επιστρέφουν στον ενικο??
Με εκνευριζει απιστευτα νιωθω οτι δεν με σεβονται και οτι παραβιαζουν τον προσωπικο μου χωρο .
Ακομα, αν τολμήσω (τωρα που ειμαι πλησιαζω πια τα πρωτα - αντα) να τους το γυρισω πια κι εγω στον ενικο αφου εκαναν εκεινοι την αρχή αισθανομαι μια απαισια "οικειοτητα" που δεν εχω επιλεξει και νιωθω σα να εχω κανει κατι κακο σα να ειμαι αγενης .
Πως να την διωξω αυτη τη σκεψη ?
Εσύ πως το βλεπεις το θεμα του ενικου / πληθυντικου??
Δεν ειναι κατι σαν παιχνιδι εξουσιας?
-Χρυσούλα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Είχα την ίδια άποψη με σένα, αλλά έχω αλλάξει. Πλέον πιστεύω ότι ο πληθυντικός χρησιμοποιείται πολύ περισσότερο από όσο χρειάζεται. Ο σεβασμός και η διακριτικότητα δεν εξασφαλίζονται από αυτή την γλωσσική σύμβαση.
__________________
3.
έχεις καμιά συμβουλή για το πως να παίρνεις τα πράγματα στη ζωή όπως έρχονται? αυτό το go with the flow, το όταν έχεις λεμόνια κάνε λεμονάδα, πως το εφαρμόζεις στις διαπροσωπικές σχέσεις? και εξηγώ: είμαι μόνη και επιθυμώ σχέση και συντροφικότητα και με φλερτάρει κάποιος ο οποίος φαίνεται ξεκάθαρα να θέλει μόνο σεξ, δηλώνει πολυγαμικός, ζει αλλού, κλπ...επειδή πραγματικά μου αρέσει, πως γίνεται να το πάρω χαλαρά και να μην έχω προσδοκίες? να πάρω αυτό που μπορεί να μου δώσει: σεξουαλική ικανοποίηση, χωρίς να περιμένω κάτι παραπάνω αφού ξέρω ότι ούτε μπορεί ούτε θέλει να μου το δώσει? πως να το φιλοσοφήσω? να πω αυτός έτυχε τώρα κι είναι μόνο για σεξ.. Γενικότερα, υπάρχει τρόπος να έχουμε χαμηλές προσδοκίες από τους άλους για να μην απογοητευόμαστε?
αναμένω την εύστοχη απάντησή σου
-dita
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν χρειάζεται να έχεις χαμηλές προσδοκίες. Χρειάζεται όμως να είσαι σε θέση να ευθυγραμμίζεις τις προσδοκίες σου με την πραγματικότητα. Δεν είναι λίγο πράγμα το «μόνο σεξ». Ταυτόχρονα, πρέπει να διατηρείς και μια ισορροπία μεταξύ των τυχαίων και τον προσδοκώμενων. Δηλαδή, εντάξει, να δεχόμαστε τα πράγματα όπως έρχονται, αλλά όχι εις βάρος των επιθυμιών μας. Αν κάποιος σου αρέσει πραγματικά κα θέλεις σχέση και συντροφικότητα με τον συγκεκριμένο (και όχι επειδή θέλεις σχέση και συντροφικότητα και αυτός βρέθηκε μπροστά σου), δεν μπορείς, ούτε χρειάζεται να βασανίζεσαι προσπαθώντας να μετριάσεις την επιθυμία σου. Αν δεν θέλεις τα ίδια με τον άλλον, η ισορροπία είναι πολύ άνιση και σε αυτή την περίπτωση, είναι εις βάρος σου. Μην προσπαθείς να νιώσεις κάτι που δεν σου βγαίνει αβίαστα, δεν γίνεται, αλλά κυρίως, δεν χρειάζεται.
Πρόσεξε μόνο κατά πόσο μπερδεύεις την ανάγκη για συντροφικότητα με τη συμβατότητα. Επειδή θέλεις σχέση, μπορεί να την βλέπεις εκεί που δεν υπάρχει. Κάποιος σε φλερτάρει, και εσύ είσαι σίγουρη ότι θέλεις σχέση μαζί του; Μα δεν τον ξέρεις καθόλου. Το «μου αρέσει πραγματικά» το λες, επειδή ξέρεις ότι στην πραγματικότητα, δεν ξέρεις.
__________________
4.
Λενάκι γειά σου,
Την περίοδο των Χριστουγέννων συμμετείχα σε workshop αρχιτεκτονικής και μαζί μου φοιτητές από όλο τον κόσμο. Η εμπειρία πραγματικά άξιζε, είδα και έμαθα πολλά, κυρίως για τις τόσο ξεχωριστές κουλτούρες και τους τόσο ξεχωριστούς ανθρώπους που υπάρχουν, μάλλον λειτούργησε σαν υπενθύμιση. Ακόμα καλύτερη σχέση ανέπτυξα με την ομάδα μου, ταιριάξαμε πολύ παρά τους διαφορετικούς χαρακτήρες, συνεργαστήκαμε πολύ καλά και πήραμε και καλή θέση. Μάλιστα κρατήσαμε επαφή και αργότερα, ακολουθηθήκαμε στα σοσιομίντια, φτιάξαμε μια "ομαδική" για να μιλήσω με γνωστούς όρους, και στέλναμε για αρκετό καιρό. Ώρα για τον προβληματισμό. Και ώρα πάλι για τα κακούργα τα σοσιομίντια, που ωσάν διαβολάκια μας πειράζουν και μας βάζουν σε σκοτεινές σκέψεις. Εκεί που χαρωπά χαζολογούσα στην, αρχική μου, ξαφνικά βλέπω μια δημοσίευση, για την ακρίβεια ένα σχέδιο, κοπέλας απο την πρώην ομάδα μου, που αρχικά μου φάνηκε χαριτωμένο και αργότερα κάπως οικείο. Το παρατήρησα τουλάχιστον ένα λεπτό μέχρι να καταλάβω ότι ήταν αυτούσιο το προτζεκτ μας. Στο προφίλ της είχε αρκετά άλλα, που επιβεβαίωναν ότι το πρότζεκτ για του οποίου τα σχέδια καμάρωνε, ήταν ακριβώς η ιδέα/ πρόταση μας στο workshop. Χάσταγκ το όνομα του Πανεπιστημίου της. Διευκρινίζω, τα σχέδια ήταν δικά της και σε υπολογιστή, η ιδέα και η σχεδιαστική πρόταση ξεκάθαρα η ομαδική.
Λένα απογοητεύτηκα. Και όχι γιατί κάποια τόλμησε να "κλέψει" την ιδέα της ομάδας ούτε γιατί δεν είμαστε γραμμένοι πουθενά. Άλλωστε τι ψυχή έχει μια δημοσίευση, άλλωστε δεν πίστευα ποτέ ότι βοηθά το να κρατάς καλά κλειδωμένα σε σεντούκι τα έργα σου και να τα μοιράζεσαι μόνο επώνυμα και μόνο όταν πρόκειται να χειροκροτηθείς. Με πείραξε που δεν μας έστειλε να μας πει hey guys, θα δημοσιεύσω σχέδια του πρότζεκτ μας, ελπίζω να είστε οκ με αυτό. Ας μη βάλει ταγκς, ας μη δώσει κρεντιτς ας το στείλει και στα περιοδικά με τ'όνομά της. Ας αναγνωρίσει μόνο μεταξύ μας ότι αυτό που σχεδίασε υπάρχει λόγω μιας ομάδας, η οποία πέρασε απο γέλια, γκρίνιες, διαφωνίες και, τελικά, αυτή την όμορφη ικανοποίηση που σε γεμίζει μόλις τελειώνεις την παρουσίαση και συνειδητοποιείς ότι αυτές είναι οι πινακίδες σας και αυτές είναι οι μακέτες σας. Κι ας μην κατασκευαστεί ποτέ, κι ας είναι μια μπούρδα και μισή.
Γιατί να χρειάζομαι αυτού του είδους την "επιβεβαίωση" από εκείνη; Θέλω τη γνώμη σου, 1. Γιατί είσαι του αντικειμένου, 2. Γιατί χρειάζομαι την κυνικοαντικειμενικότητά σου.
Και ΟΧΙ, δε θα αναρωτηθώ αν είμαι υπερβολική.
Συγνώμη για το πάπλωμα, συνέχισε τη στήλη σου γιατί ροκάρεις
-Cheerios
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Κάτι μου λέει ότι αν τη ρώταγες, θα σου έλεγε ότι δεν είναι αυτούσια η ιδέα του πρότζεκτ σας, αλλά για να επιβεβαιωθώ πρέπει να τη ρωτήσεις. Οπότε, σου προτείνω να τη ρωτήσεις. Δεν είσαι υπερβολική – μπορεί να είναι γκρίζα ζώνη το κατά πόσο πρέπει να σας ειδοποιήσει πριν δημοσιεύσει κοινή δουλειά, αλλά είναι εντελώς ξεκάθαρο ότι αν το κάνει, πρέπει να αναφέρει τους συμμετέχοντες.
__________________
5.
Αγαπητή Αμπά,
Έχω ένα πρόβλημα το οποίο ίσως σου φανεί αστείο αλλά για εμένα έχει καταντήσει τραγωδία. Ο σύντροφος μου ροχαλίζει. Ναι ναι αυτό είναι το πρόβλημα. Και όσο είμαστε σπίτι μας δεν πειράζει, ένας από τους δύο πάει είτε στον καναπέ είτε σε ένα ράντζο που έχουμε. Εκείνος νιώθει τρομερά άσχημα και πολλά βράδια κοιμάται όρθιος σε καρέκλα γιατί είναι ο μόνος τρόπος να μην ροχαλίζει αλλά δεν είναι λύση αυτό, στενοχωριέμαι να τον βλέπω να κοιμάται έτσι. Γενικά κατά τα άλλα η σχέση μας είναι πολύ όμορφη γ αυτό δεν με ενοχλούσε ιδιαίτερα αυτό. Μέχρι που πήγαμε διακοπές μαζί και χρειάστηκε να μείνουμε σε ξενοδοχείο. Εκεί τι κάνουμε? Δύο δωμάτια? Αδύνατον. Πήρε ένα σπρέι από το φαρμακείο, σχεδόν όλο το μπουκάλι έβαλε μπας και κοιμηθώ αλλά τίποτα. Και καταλήξαμε να κοιμόμαστε με βάρδιες, λίγο εγώ και λίγο αυτός. Εγώ γενικά είμαι που δύσκολη και στο να με πάρει ο ύπνος αλλά και στο να μην ξυπνήσω με το παραμικρό σε αντίθεση με εκείνον που έχει τον ύπνο στο τσεπάκι. Οι κοινές ωτοασπίδες δεν καλύπτουν εντελώς τον ήχο κ έτσι εγώ πάλι δεν καταφέρνω να κοιμηθώ όντας ευαίσθητη. Χρειάζομαι ύπνο Αμπά. Τι θα έκανες εσύ?
-Goodnight!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Να πάει πρώτα σε ένα γιατρό για να κάνει ένας επαγγελματίας μια εκτίμηση για την κατάσταση. Το έντονο ροχαλητό μπορεί να έχει πηγή σε άλλα θέματα. Οπωσδήποτε να πάτε, αυτό είναι το πρώτο που πρέπει να γίνει. Αν δεν υπάρχει λύση, θα κοιμόσαστε χωριστά. Ναι, δύο δωμάτια. Γιατί είναι αδύνατον; Είναι κοινωνικό θέμα ότι σου φαίνεται «αδύνατον», δεν είναι καθόλου αδύνατον, αντιθέτως, είναι το μόνο που μπορείτε να κάνετε αν δεν υπάρχει άλλος τρόπος, και μην το παραγνωρίζεις καθόλου, γιατί ο καλός ύπνος είναι εντελώς απαραίτητος. Η χρόνια αϋπνία, η κακή ποιότητα, η χρόνια έλλειψη και τα λοιπά είναι πάρα πολύ βλαβερές συνήθειες και μπορούν να οδηγήσουν σε προβλήματα υγείας αργότερα.
Κάποτε τα ξεχωριστά δωμάτια ήταν ένδειξη ανώτερης κοινωνικής τάξης, και δεν μιλάμε για πολύ μακρινό κάποτε. Ξεπεράστε τα "πρέπει" και τα υποχρεωτικά και τα ειδυλλιακά που βλέπουμε σε ταινίες και διαφημίσεις για το πώς πρέπει να κοιμούνται τα ζευγάρια.
__________________
6.
Αγαπητή Αμπά, είμαι συνάδελφός σου, 35 χρονών και μετανάστρια στην Αγγλία εδώ και 6 χρόνια. Έχω σχέση με ένα αγόρι εδώ και τρία χρόνια. Έχω μια καλή δουλειά στο αντικείμενο που έχω σπουδάσει η οποία μου επιτρέπει να ζω πολύ άνετη ζωή και να ταξιδεύω όταν έχω ελεύθερο χρόνο. Έχω την τύχη να έχω μια πολύ καλή φίλη στην Ελλάδα, αρχιτέκτονας και αυτή, αλλά κάτι δεν πάει καλά με εμένα. Και εξηγώ: ενώ έχω γνωρίσει πολύ κόσμο εδώ στο Λονδίνο και έχω κάνει φιλίες και γνωριμίες με σημαντικά πρόσωπα, κανείς δεν είναι σαν αυτή. Η φίλη μου είναι ένας πανέξυπνος άνθρωπος, πολύ ταλαντούχα, με έχει βοηθήσει όσο δεν πάει σε ό,τι κι αν έχω χρειαστεί. Έχει ακούσει άπειρες φορές τις γκρίνιες μου, όσες φορές έχω ζητήσει και ακούσει τη συμβουλή της, ως δια μαγείας λύνονταν τα προβλήματά μου. Δεν με έχει στενοχωρήσει ποτέ, δεν μου έχει φερθεί άσχημα ποτέ. Εμένα τι με πιάνει και έχω αρνητικά συναισθήματα απέναντί της; Νιώθω ότι αν είχε μεταναστεύσει και αυτή στο Λονδίνο θα είχε γίνει πολύ επιτυχημένη, αλλά αυτή έμεινε Ελλάδα και έχει ένα μικρό γραφείο στην επαρχία που φυτοζωεί και προσπαθεί να βρει λίγο χρόνο για να ζήσει, ανάμεσα στη δουλειά, στον άντρα της και στο παιδί που έκανε προσφάτως. Ξέρω ότι η ζωή της δεν είναι ρόδινη γιατί και αυτή μου λέει τα προβλήματα που της προκύπτουν. Και παρ'όλα αυτά είναι πάντα με το χαμόγελο στα χείλη, πάντα αισιόδοξη, πάντα να προσπαθεί το κάτι παραπάνω. Και από τη μία τη λυπάμαι που χαραμίστηκε, αλλά από την άλλη κάπου μέσα μου τη φθονώ ακόμα και για αυτά τα λίγα που έχει. Τι μου φταίει; Γιατί είμαι τόσο κακιά; Νομίζω ότι συγκρίνω την προσωπική ζωή της με τη δική μου. Είμαι στην Ελλάδα εδώ και λίγες μέρες και πριν λίγο την συνάντησα. Δεν άντεξα και της είπα ότι έχει προχωρήσει πιο πολύ από εμένα στα προσωπικά και ότι νιώθω ότι έχω μείνει πίσω. Αυτή γέλασε, μου είπε ότι η ζωή είναι όλη μπροστά μου για να τη ζήσω όπως θέλω, άρχισε να μου απαριθμεί όλα τα πράγματα που έχω πετύχει εγώ στη ζωή μου όλα αυτά τα χρόνια και μου είπε να μη συγκρίνω την πορεία μου με την πορεία κανενός γιατί κάθε άνθρωπος τραβάει το δικό του δρόμο και έχει τις δικές του επιτυχίες, τις δικές του χαρές και λύπες. Αυτά και άλλα πολλά μου είπε, και με έκανε να νιώσω πολύ καλά με τον εαυτό μου, αλλά όταν γύρισα σπίτι ένιωσα σκουπίδι που τη ζηλεύω τόσο. Ξέρω τόσο κόσμο, τόσες γυναίκες και άντρες επιτυχημένους, με οικογένεια και παιδιά. Γιατί νιώθω έτσι για τη φίλη μου;
-Πάπια
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Γιατί πάντα οι κοντινοί μας την πληρώνουν όταν εμείς έχουμε προσωπικά κενά. Σε αυτήν μπορείς να προβάλεις όλες σου τις ανασφάλειες, γιατί με αυτήν συγκρίνεις τον εαυτό σου, γιατί αυτή ξέρεις και αυτή αγαπάς. Αν είχαμε το μυαλό να συγκρινόμαστε με το ανθρώπινο γένος γενικότερα, δεν θα μπορούσαμε να δικαιολογήσουμε καμία ανεπάρκεια μας. Ό,τι και να κάνουμε, πάντα κάπου κάποιος το κάνει καλύτερα από εμάς. Ποτέ δεν σκεφτόμαστε έτσι όμως, όλη η σύγκριση εξαντλείται στους δύο τρεις ανθρώπους στο στενό μας περιβάλλον.
Τουλάχιστον ξέρεις ποιο είναι το πρόβλημα σου, και αυτό είναι η μισή δουλειά. Δεν καταλαβαίνω ποια είναι τα προσωπικά σου που έχουν μείνει πίσω, αλλά ώρα να στρέψεις εκεί την προσοχή σου και να μην αποφεύγεις τη σκέψη ρωτώντας γιατί ζηλεύεις τη φίλη σου. Είσαι σε μακροχρόνια σχέση. Τι θέλεις; Γάμο; Παιδιά; Πότε, και με ποιον; Είσαι στο σωστό δρόμο ή πρέπει να κάνεις μια αλλαγή; Αυτά είναι τα ερωτήματα που πρέπει να λύσεις. Η ζήλια είναι άλυτα θέματα που έχεις μέσα σου, δεν έχει σχέση με τη φίλη σου. Αν είσαι εσύ εντάξει με τον εαυτό σου η ζήλια δεν φυτρώνει.
_________________
7.
Συγχαρητήρια για την υπέροχη στήλη!! Στο θέμα τώρα
Υπήρχε και υπάρχει μια κοπέλα τρελά ερωτευμενη με τον αραββωνιαστικο μου (με τον οποίο μετράμε 8 όμορφα χρόνια σχέσης). Η κοπέλα αυτή τον διεκδικούσε τρελά (εν αγνοια μου τοτε) ο φίλος μου όμως τυπικός.. κάπου ανάμεσα σε δικά μου πολλά επαγγελματικά και μη ταξίδια και σε δικές του επαγγελματικες αναποδιες αυτή η κοπέλα βρήκε ένα υπέροχο κενό και δημιούργησαν μια σχέση κυρίως επικοινωνιακη και στην συνέχεια δυστυχώς και ερωτική. Όταν ολα αποκαλυφτηκαν έπαθα μεγάλη ζημια..καταθλιπτικο επεισόδιο, ψυχοθεραπεία ορια νευρικής ανορεξιας και χάλια υγεία με πόνους και άλλα ψυχοσωμματικα..μέσα σε αυτές τις μαύρες μέρες εκείνη ακόμα τον διεκδικούσε (τηλέφωνα επισκέψεις στην δουλειά του, αφιερώσεις τραγουδιών και εικόνων) με λίγα λόγια είχα τον δικό μου γολγοθα, είχα και τις υποψίες ότι ίσως συνεχίζουν παράλληλη σχέση πίσω από την πλάτη μου (και αυτό γιατί αφού το ανεχτηκα μια φορά ίσως σκέφτηκαν να συνεχίσουν) έφτασα πάτο ξεπέρασαν τα όρια και αποφάσισα να χωρίσω!! Ο φίλος μου με διεκδίκησε τρελά, μου μίλησε για την κοπέλα, μου εξηγησε τους λογους και τι σημαίνω για εκείνον.. αποφασίσαμε να κάνουμε μια νέα αρχή αφού υπάρχει τόσο πολύ αγάπη και ερωτισμος..σήμερα λοιπόν έχουμε μια όμορφη σχέση οστωσω ομως αυτή η κοπέλα, ο χειρότερος εφιάλτης μου, υπάρχει ακόμα.. Ακόμα παίρνει τηλέφωνα, ακόμα ανακατεύεται στην ζωή μου..πάει ακομα στην δουλειά..ακόμα στέλνει τραγούδια..μέχρι και φίλη με την πεθερά μου έγινε..πάνε για καφε (ελεοος) ο φίλος μου αρνείται να μιλήσει στην μητέρα του να το κοψει..και σε ρωτάω τι να κάνω?? Η τι κάνει λάθος ο φίλος μου και αυτή συνεχίζει?? Αξίζει να σου πω ότι λέει επίσης πολλά ψέματα..μια μέρα αγανακτισμενη την πήρα τηλέφωνο..αμέσως πήρε τον φίλο μου και τα ειπε όλα αλλιώς..έχω κουραστεί..
Τι να επιλέξω τον άνθρωπο που αγαπάω η την ψυχική μου ηρεμία..
Όσο πιο πολλά ανεχομαι τόσα πιο πολλά κάνει. Επίσης με εξοργισει ο φίλος μου που το μόνο που λέει είναι ότι κάποια στιγμή θα βαρεθεί..εξοργιζομαι και φοβάμαι μην περάσω πάλι τα ίδια..
-Μαζεύω τα κομμάτια μου
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Σκεφτόμουν τι ποιο είναι το χειρότερο από όλα σε αυτή την ιστορία, και νομίζω είναι ότι αυτά τα οχτώ χρόνια τα περιγράφεις ως «όμορφα».
Κάποτε πρέπει να αρχίσεις να παραδέχεσαι τον ρόλο που έπαιξε και παίζει ο αρραβωνιαστικός σου σε όλα αυτά. Η άρνηση σου να δεις αυτό που κάνει σε έχει οδηγήσει σε αυτή τη θέση που βρίσκεσαι τώρα. Δεν ήταν ποτέ «τυπικός». Δεν «βρήκε κενό» αυτή ανάμεσα στα επαγγελματικά ταξίδια και τις αναποδιές, πέρασες όλα αυτά και ακόμα με αυτές τις δικαιολογίες πορεύεσαι; Τι «κενό» βρίσκει τώρα και πηγαίνει για καφέ με τη μάνα του; Ο αρραβωνιαστικός σου συντηρεί αυτή την κατάσταση. Δεν ξέρω γιατί, εσύ σίγουρα δεν ξέρεις γιατί, επειδή κάνεις τα πάντα για να μην καταλάβεις. Συνεχίζεις να επιμένεις στη θεωρία ότι αυτή επιμένει – δηλαδή είναι τρελή; Δεν έχει όρια; Μήπως χρειαζόσαστε μέτρα προστασίας;
Αυτά που ανέχεσαι είναι απέναντι στον αρραβωνιαστικό σου. Αν δεν πρόκειται για επικίνδυνο ή για διαταραγμένο άτομο, η κοπέλα κάνει όλα αυτά επειδή ο δικός σου θέλει να κάνει όλα αυτά, και κάνει ένα σωρό άλλα που δεν ξέρεις, επίσης επειδή τα θέλει και ο ένας, και ο άλλος.
Και τώρα σε σένα. Φαίνεται να πιστεύεις ότι είναι λογικό και αναμενόμενο ότι έπαθες καταθλιπτικό επεισόδιο, έφτασες στα όρια της νευρικής ανορεξίας, ψυχοσωματικά και πόνους εξαιτίας αυτού που έγινε. Φαίνεται να χρησιμοποιείς την αντίδραση σου για να επιχειρηματολογήσεις για το πόσο φριχτό είναι αυτό που συνέβη. Όχι, δεν αντιστοιχεί στην αντίδραση σου αυτό που έγινε. Η απιστία είναι παλιά όσο οι πέτρες. Η αντίδραση σου ήταν δυσανάλογη, και καλώς φοβάσαι μην περάσεις ξανά τα ίδια. Λες ότι έκανες ψυχοθεραπεία, ή λες ότι θα έπρεπε να είχες κάνει; Αυτό που προέχει είναι η υγεία σου, για να καταφέρεις να δεις τα πράγματα όπως είναι, όχι όπως θα ήθελες να είναι. Όλη σου η ύπαρξη επαναστατεί και σε αναγκάζει να δεις την πραγματικότητα κατάματα και εσύ αρνείσαι. Δεν γίνεται να συνεχίσεις έτσι. Ο χειρότερος σου εφιάλτης, πίστεψε με, δεν είναι αυτή η κοπέλα. Είναι η γνώση που έχεις, κατά βάθος, ότι εθελοτυφλείς και δεν προστατεύεις τον εαυτό σου. Αυτό είναι που δεν ξεπερνιέται εύκολα. Χρειάζεσαι βοήθεια νομίζω, γιατί είσαι σε άρνηση να κάνεις κάτι γι'αυτό. Πήγαινε σε ψυχολόγο για να σε βοηθήσει.
σχόλια