ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια χαρά σε όλους!Είναι η πρώτη εξομολόγηση που κάνω εδώ πέρα, απλά θέλω να ακούσω και τη γνώμη σας. Είμαι 32 ετών και είχα γνωρίσει μία κοπέλα μέσω της στήλης 'σε αναζητώ'. Εκείνη ήταν 25. Είχαμε βγει 3 φορές και τελικά τα φτιάξαμε .Όλα ήταν ονειρικά, θεωρούσα ότι είχα βρει το άλλο μου μισό γιατί είχαμε τρελή χημεία από το πρώτο κι όλας ραντεβού. Επίσης, εκείνη μου έλεγε ότι δεν το πίστευε ειδικά με τον τρόπο που γνωριστήκαμε, ότι ήταν κ εκείνη απίστευτα ευτυχισμένη και φοβόταν μην ξυπνήσει. Κ εκεί που όλα ήταν τέλεια, είχαμε κάποιες μικροδιενέξεις τις τελευταίες μέρες πριν χωρίσουμε για εντελώς ανούσια πράγματα και τελικά κατάλαβε ότι δεν ταιριάζαμε. Η σχέση μας διήρκησε μόλις 1.5 μήνα, αλλά βλεπόμασταν σχεδόν σε καθημερινή βάση και είχαμε πάει κ εκδρομή μαζί..Η απάντησή που πήρα ήταν ότι είμαι καλό παιδί, αλλά βαρέθηκε και ότι ήθελε κοινωνική ζωή. Εκείνη που πριν από 1 εβδομάδα έλεγε ότι ζούσε ένα όνειρο και παρουσίαζε έναν εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα. Που εγώ της πρότεινα συνέχεια να πάμε από δω και από εκεί για να την ευχαριστήσω και εκείνη ήθελε να πηγαίναμε σπίτι. Και με τους φίλους μου ακόμα βγαίναμε μαζί. Είναι δυνατόν από τη μία ενώ λες ότι πηγαίνουν όλα τέλεια, να διαλύονται τόσο ξαφνικά; Προσπάθησα να τα ξαναβρούμε, χωρίς αποτέλεσμα. Δεν επιζητώ πια επανασύνδεση γιατί έχω και μία αξιοπρέπεια, αλλά η απορία μου είναι τόσο καλά υποκρίνονται οι άνθρωποι σήμερα ή δε ξέρουν απλά τι θέλουν από τη ζωή τους (γιατί δεν εξανάγκασα εγώ κανέναν να μπει σε σχέση). Επίσης, όλα τα θετικά που κάνεις διαγράφονται και μένουν μόνο τα αρνητικά; Ουδείς αλάνθαστος, αλλά πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι πρέπει να έχουν μία 2η ευκαιρία αν αξίζουν. Τα καλά παιδιά δεν ξέρετε να τα εκτιμάτε μάλλον...