ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θυμάμαι πριν δύο χρόνια έβρισκα ένα μικρό καταφύγιο εδώ για να λέω τον πόνο μου για μια κοπέλα που έχασα. Με είχε πειράξει πολύ επειδή την αγαπούσα. Με τον καιρό μου πέρασε. Έπειτα γνώρισα μια άλλη κοπέλα με την οποία συνεχίζουμε να είμαστε μαζί. Σε όλο αυτό το διάστημα πέρασα όμορφα.Έπειτα τον Φεβρουάριο που μας πέρασε έχασα τον πατέρα μου. Ήταν ένα πολύ μεγάλο ταρακούνημα για όλους μας. Εντελώς ξαφνικά ανατράπηκαν τα πάντα. Η μητέρα μου αποδείχτηκε πολύ δυνατή. Το ίδιο και εγώ. Ο αδερφός μου αν και μεγαλύτερος είναι πιο ευαίσθητος παρόλα αυτά το αντιμετώπισε και αυτός και παρόλο που πέρασε μακροχρόνια κατάθλιψη στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και με τη βοήθειά όλα κύλησαν σχετικά ομαλά.Και ήρθε εντελώς ξαφνικά άλλη μια αναπάντεχη περίσταση να ξανά κάνει την ανατροπή. Πριν λίγες εβδομάδες αισθανόμουν ένα εξόγκωμα πάνω από την κλείδα μου. Έκανα ακτινογραφία, έκανα υπερηχογράφημα και ολα δείχνουν οτι πρόκειται για λέμφωμα. Ο γιατρός μου εξήγησε ότι η βιοψία θα μας δώσει σίγουρη απάντηση αλλά η πείρα του δείχνει ότι πρόκειται για λέμφωμα και οι επόμενοι έξι μήνες θα είναι κρίσιμοι.Θα περιμένω και τα αποτελέσματα της βιοψίας ωστόσο είμαι έτοιμος επειδή ξέρω πότε πρέπει να είμαι προετοιμασμένος σοβαρά και πότε χαλαρός.Δεν φοβάμαι. Ο καθένας έχει τις φοβίες του ωστόσο εμένα ποτέ δεν με φόβιζε το αναπόφευκτο. Το μόνο που με φοβίζει είναι οι εκκρεμότητες που αφήνω στους άλλους. Μου αρέσει να μην αφήνω κενά. Δεν αγχώνομαι, ούτε στενοχωριέμαι για εμένα. Ξέρω ότι με θετική σκέψη όλα θα πάνε καλά.Στενοχωριέμαι για τους άλλους. Δεν θέλω να αφήσω κενό σε κανέναν. Δεν αξίζει η μητέρα μου τόσο νέα να περνάει απανωτές λαχτάρες. Δεν αξίζει ο αδερφός μου έπειτα από τόσο αγώνα που έκανε με την κατάθλιψη να ξαναγυρίσει πίσω.Όσο για μένα ξενερώνω που έφτασα τα 30 και οι κόποι του Πανεπιστημίου δεν έπιασαν ακόμα τόπο. Ξενερώνω που αν είχα δουλειά τώρα θα είχα και οικογένεια δική μου. Ξενερώνω που για να δικαιούμαι περίθαλψη ψάχνω να δω αν μπορώ να βγάλω ασφάλιση από την πρόνοια επειδή οι χημειοθεραπείες και οι ειδικές αγωγές είναι πανάκριβες για να τις πληρώσει εξολοκλήρου η μάνα μου. Μικροπράγματα θα μου πείτε από τη στιγμή που μεγαλύτερη αξία από όλα έχει η ζωή. Ωστόσο νιώθω μια αδικία επειδή φτάνοντας την τρίτη δεκαετία στη ζωή μου μου ήρθε αυτό που δεν περίμενα τόσο νέος και ταυτόχρονα βλέπω τί έχω κάνει και δεν εχω δημιουργήσει τίποτα ακόμα.Από το μυαλό μου περνάνε και άλλα πολλά. Λεπτομέρειες αλλά όσο να'ναι ο καθένας πιστεύει ότι έχει ένα σκοπό στη ζωή του. Σκέφτομαι την ραδιενέργεια και το ξέρω ότι έπειτα απο αυτή τη διαδικασία κατα πάσα πιθανότητα θα είμαι στείρος. Σκέφτομαι ότι ακόμα και αν γίνω καλά οι πιθανότητες να εμφανίσω κάτι στο μέλλον θα είναι αυξημένες και θα πρέπει συνεχώς να κάνω έλεγχο για ειδικούς δείκτες. Σκέφτομαι οτι τα χαμόγελα που χάρισα ήταν λίγα καθώς οι μητέρες χαίρονται όταν τα παιδιά τους δημιουργούν και βγάζουν φτερά για να πετάξουν.Ελπίζω όλα να πάνε καλά και να μπορέσω να δημιουργήσω στο μέλλον. Να δουλέψω, να κάνω οικογένεια και να χαρίσω πολλά χαμόγελα.Δυστυχώς η ανθρώπινη φύση είναι έτσι και εκτιμάμε περισσότερο όσα μας λείπουν. Να ξέρετε ότι άμα έχουμε την υγεία μας μπορούμε να ελπίζουμε και να προσπαθούμε. Χωρίς την υγεία όμως όλα αδρανούν. Μην θεωρείτε δεδομένους τους δικούς σας, ούτε καν τους εαυτούς σας. Με θετική σκέψη προσπαθήστε για μια καλύτερη μέρα και ταυτόχρονα μην κρατάτε μούτρα.Καλό ξημέρωμα!