__________________
1.
Γειά σου φανταστική αμπα, έχεις διευρύνει τους ορίζοντες της σκέψης μου και σου ειμαι ευγνώμων για αυτο. Λοιπόν λατρεύω τα αρώματα και θέλω να μου πεις το δικό σου αγαπημένο και τα αγαπημένα των σχολιαστών φυσικά.
Sniff
¬- Tess
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Είναι το Mandorlo di Sicilia της Acqua di Parma. Αξεπέραστο. Κάποιο που το φτάνει κάπως είναι το Morrocan fig της Malin and Goetz. Εντάξει, έχω βρει και άλλα που είναι πολύ ωραία, αλλά κάνουν όσο ένα μηνιάτικο και βάλε.
__________________
2.
Αγαπητή Α,μπα! Είμαι 26 χρόνων και πριν περίπου ενα εξάμηνο βγήκα απο μια πολύχρονη σχέση. Αφου πέρασε το στάδιο του χωρισμού έτυχε να αρχίσω να ξανάμιλάω με ενα παιδι που είχαμε κρατήσει τυπικές σχέσεις όλο το χρονικό διάστημα που γνωριζόμαστε(κοντά μια 6ετια). Με τον συγκεκριμένο είχε ξεκινήσει να γίνει κατι στο παρελθόν στις αρχές της γνωριμιας μας αλλα λόγω κάποιων ενασχολιων μου και οτι τότε εκείνος είχε χωρίσει πρόσφατα δε συνεχίστηκε. 2.5 μήνες πριν ξεκινήσαμε να μιλάμε παλι και ερχόμασταν όλο και πιο κοντά... Αθήνα αυτός όπως και εγω αλλα τα τελευταία 4 χρόνια έχω έρθει θεσσαλονικη για σπουδές. Όσο μιλούσαμε ήταν ολα πολυ όμορφα. Αποφασίζω να κατεβω τέλη μαρτη Αθήνα βρισκόμαστε περασαμε ενα πολυ όμορφο πσκ. Μετα απο μια εβδομάδα έκλεισε η σχολη για Πάσχα όποτε ξανακατεβηκα... Το διάστημα των 2 εβδομάδων που εμεινα Αθήνα δημιουργήθηκαν κάποιοι τριγμοί που ως βάση είχαν το χαρακτήρα μου που δεν συνάδει τόσο πολυ με τον πρότυπο γυναικείο χαρακτήρα αλλα και όπως είχα προαναφερθεί πριν με καποιες ενασχολιες μου που ούτε αυτές μπορείς να πεις ανήκουν στο γυναικείο πρότυπο. Το θεμα μου είναι πως αφου ήξερε πως ειμαι ποια ειμαι γιατι ξεκίνησε όλο αυτο μαζι μου.... απο την άλλη φερω και εγω ευθύνη γιατι μου είχε δείξει σημάδια πως δεν ειναι εντελώς ενταξει με αυτο που ειμαι, ομως επειδή πραγματικα είχα αλλαξει δεν ήμουν τόσο πορωμενη με κάποια πράγματα θεώρησα πως κι εκείνος μπορεί να βάλει λιγο νερό στο κρασι του... Ποτε δε μπόρεσε όσο και αν προσπάθησε γιατι προσπάθησε κανεις δεν το αμφισβητεί αυτο να αποδεχθεί οτι ειμαι κοπέλα και μου αρέσει αυτο και αυτο που ανήκουν στις αντρικές ενασχολιες. Μετα απο κάποιους μικροτσακωμους,μούτρα, νεύρα κλπ αποφάσισα να μην ξαναναφερθω στις συγκεκριμένες ενασχολιες όσο ειμαι μαζι του ποτε ξανά. Ομως πέρα απο αυτο μου δημιουργεί την εντύπωση πως τον χαλάει και ο χαρακτήρας μου επειδή όπως είπα δεν συνάδει τόσο με τον οικείο γυναικείο πρότυπο χαρακτήρα που οι περισσότεροι πιστεύουμε... και πραγματικα νιώθω να με πιέζει διότι αν πάνω στην καθημερινότητα πω η κάνω κατι που δεν είναι τόσο γυναικείο πχ βρίσω θα μου την πει απευθείας. Και δεν μπορω να ειμαι ο ευατος μου και πιεζομαι και όλο αυτο με αδειάζει συναισθηματικά.... Εχω να κάνω μια παρένθεση και να αναγνωρίσω πως και εκείνος εχει κανει μεγάλη προσπάθεια μεσα του να αλλαξει κάποια πιστευω του απλα θεωρώ πως δεν τα αλλάζει απλα τα καταπιέζει και νομίζει πως τα δουλεύει.... γιατι δε θα είχε τέτοια ξεσπάσματα αν τα δούλευε οντως... Ειμαστε σε μια φάση τόσο καιρό που εγω προσπαθω να ειμαι κάπως δε νιώθω την αναγνώριση στη προσπάθεια μου που χρειάζομαι και απογοητεύομαι... Εκεινος πιέζει κάποια πράγματα μεσα του με αποτέλεσμα να εχει ξεσπάσματα απο το πουθενά... Τωρα θα μου πεις και εσυ και άλλοι γιατι δε χωρίζω... Θεωρώ πως το κάνω γιατι λόγω του οτι ήμουν πρόσφατα χωρισμένη βρήκα κάπου να πιαστώ, επίσης γιατι με κανει να ξεχνιέμαι, κατα κύριο λόγο ομως γιατι θέλω να δω που μπορεί να καταλήξει όλο αυτο σε περίπτωση που ξεπεράσουμε αυτα τα προβλήματα... δηλαδή θα συνεχιστούν να υπάρχουν προβλήματα ή με τον καιρό θα μπούν ολα σε μια σειρά; θα κανει λιγο πίσω, δηλαδή σε κάποια θέματα δεν θα είναι σα το κοράκι πάνω απο το κεφάλι μου μην και δεν κάνω κατι γυναικείο ή θα συνεχίσει να μου αναφέρει συνέχεια προβλήματα; Έπισης να προσθέσω πως τόσο καιρο εξιδανίκευω και ωραίοποιω καταστάσεις για να μη γίνουμε απο 2 χωριά χωριάτες... Όσο δεν υπάρχουν ομως τα προβλήματα αυτα περνάμε πραγματικα υπέροχα μαζι και μου βγάζει πολυ θετικά συναισθήματα.... θέλω την γνώμη σου σχετικά με το πως πιστεύεις οτι θα εξελιχθεί η κατάσταση αλλα και με το τι να κάνω να διαχειριστώ την πίεση που μου ασκεί.... ευχαριστω εκ των προτέρων
- Fully complicated
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πολλά πράγματα μας κρατάνε μυστικά οι φίλοι της στήλης, όπως τη χώρα του εξωτερικού που σπουδάζουν, ή το αντικείμενο των σπουδών τους, αλλά τώρα κάτι πρωτότυπο που αποκρύπτεται, που περιγράφεται με τον όρο «αντρικές ενασχολίες». Πρώτον, η λέξη «ενασχολία», δεν υπάρχει. Υπάρχει το ρήμα «ενασχολούμαι», που υποδηλώνει συνήθως πνευματική δραστηριότητα. Δεύτερον, αυτό που λες, αντρικές ενασχολίες ή όχι, είναι ότι τα έχεις με κάποιον που σε καταπιέζει συστηματικά, αλλά δεν χωρίζεις γιατί σου χρησιμεύει ως δεκανίκι και επίσης επειδή σε κάνει να «ξεχνιέσαι». Η ερώτηση που κάνεις είναι αν αυτός θα αλλάξει, ώστε να μην χρειάζεται να κάνεις κάτι για την καταπίεση. Η απάντηση είναι ότι δεν έχει σημασία αν θα αλλάξει, σημασία έχει ότι τα έχεις με κάποιον που δεν σε δέχεται όπως είσαι. Αυτό είναι πάρα πολύ κακό για την ισορροπία σου. Αργά ή γρήγορα θα αρχίσεις να αμφισβητείς τον εαυτό σου με τάση να του δίνεις δίκιο, αλλιώς δεν θα αντέξεις αυτό που αφήνεις να σου συμβαίνει. Ελπίζω να ξυπνήσεις πριν αλλοιωθείς σε αυτό το σημείο, γιατί η οργή που θα αντιμετωπίσεις από τον ίδιο σου τον εαυτό θα είναι πολύ πιο δύσκολη από αυτό που ζεις τώρα.
__________________
3.
Τωρα τελευταια δεν ξερω τι εχω παθει..με εχει πιασει μια ατονια μια αρνηση..λεω φταιει η ζεστη,στεναχωρες ιστοριες που ακουω αλλα δε νομιζω να ειναι μονο αυτο..πολλες φορες δεν εχω ορεξη να βγω με κοντινα μου ατομα,βαριεμαι να τους ακουω βαριεμαι να βγω νυσταζω..αλλες φορες ειμαι μεσα στο κεφι θελω να βγω να δω κοσμο...χαιρομαι που ειμαι υγιης και ειμαι καλα με φιλους οικογενεια αλλα μετα με.πιανει μια κριση γιατι ειμαι μονη μου..ξερω θα μου πεις να παω σε ψυχολογο και τ εχω σκεφτει και εγω αλλα οι γονεις μου θα παθουν σοκ και/ή θα με κοροιδεψουν ασε µ που δεν εχω και λεφτα...προτιμω λοιπον να τα εξωτερικευω ανωνυμα εδω τουλαχιστον να τα βγαζω απο μεσα μου εστω και αν η απαντηση ερθει μετα απο 3.μηνες και αν
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν χρειάζεται να το πεις στους γονείς σου, όσο για τα λεφτά, πρέπει να αναζητήσεις βοήθεια στο δήμο, που πιθανόν θα σου κλείσει ραντεβού μετά από τρεις μήνες, αλλά είναι απείρως καλύτερο να περιμένεις εκείνους παρά εμένα.
__________________
4.
Κάτι παίζει με τα φρύδια μου..
εμφανιστηκε για πρωτη φορα δευτερα γυμνασίου στο μάθημα μαθηματικών στο φροντηστήριο... ξεκινησα να τα τρίβω και ο πόνος που προέκυπτε ήταν πολύ ευχάριστος και ικανοποιητικός! ειμαι 22 και απο τότε το κάνω συνέχεια...μάλιστα αργοτερα ειχα ξεκινησει και να τα βγαζω...οχι με τσιμπιδακι αλλα με τα δαχτυλα σε σημειο που τραυματιζα τον δεικτη με το νυχι του αντιχειρα κατα πολυ.
Θα το κάνω χωρίς συνειδηση οταν σκεφτομαι,αγχωνομαι,διαβαζω...υπαρχουν στιγμες που το μισο φρυδι δεν υπαρχει ή απλα δημιουργω πληγες.
μετα και πανω απο τις πληγες παλι θα το ξυσω/τριψω/πιεσω/βγαλλω τριχες
..εχω προσπαθησει να το καταπολεμισω..πχ εβαζα καστορελαιο και οταν πηγαινα να τα αγγιξω αηδιαζα και σταματουσα
Τι ειναι? Είναι σοβαρο? χρειάζομαι ειδικο? ειναι ψυχαναγκασμός? οσοι με ξερουν ξερουν και το θεμα με τα φρυδια μου!
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Την διάγνωση θα την κάνει ειδικός, που προτείνω να επισκεφτείς, αλλά μην τρομάζεις κι όλας. Τι εννοείς «σοβαρό;» Δεν κινδυνεύει η ζωή σου, άρα με αυτή την έννοια, δεν είναι σοβαρό.
__________________
5.
Αγαπημένη Λένα, θα ήθελα πολύ να διαβάσω την άποψή σου, έστω και ετεροχρονισμένα, για το παρακάτω ζήτημα, ελπίζω να είμαι τυχερή! Λοιπόν, έχω μια κολλητή με την οποία είμαστε φίλες 15 χρόνια περίπου. Ταιριάξαμε και έτσι κολλήσαμε, μοιραζόμασταν μυστικά, προβληματισμούς, γκάφες, χαρές, λύπες κλπ. Πριν κάποιους μήνες μου ανακοίνωσε ότι είναι έγκυος στο δεύτερο παιδάκι. Πολύ χάρηκα γιατί το ήθελε και βγήκαμε οικογενειακώς εκείνες τις μέρες να τα πούμε και από κοντά, να παίξουν και τα παιδιά μας που είναι φιλαράκια. Μετά από εκείνη τη συνάντηση δεν την έχω ξαναδεί και νιώθω ότι δεν είναι τυχαίο. Σαν κάτι να έχει συμβεί, ενώ μιλήσαμε 2 φορές στο τηλέφωνο μετά την συνάντηση και όλα ήταν φυσιολογικά, την τρίτη φορά, την άκουσα χωρίς καθόλου διάθεση, οπότε και το κλείσαμε γρήγορα πιστεύοντας ότι μπορεί να είναι κουρασμένη ή να είχε μία αδιαθεσία λόγω εγκυμοσύνης. Εντούτοις, με προβλημάτισε, πέρασαν λίγες μέρες και την ξαναπήρα, ήταν όλα καλά από θέμα υγείας, όμως γενικώς μου ακούστηκε τυπική και διεκπεραιωτική η κουβέντα. Συνέχισα να της τηλεφωνώ, νιώθοντας όμως, πως αν δεν τηλεφωνούσα εγώ δεν θα έπαιρνε εκείνη. Της είπα να βρεθούμε μια δυο φορές το άφησε πολύ στο φλου, οπότε και εγώ δεν το ανέφερα ξανά για να μη γίνω πιεστική. Τώρα έχει μπει ο Μάιος και έχω να την πάρω πριν από το Πάσχα, σταμάτησα να τηλεφωνώ για να δω αν θα πάρει εκείνη αλλά και γιατί μου έφυγε η διάθεση. Δεν καταλαβαίνω πως προέκυψε όλο αυτό και ούτε μπορώ να φανταστώ, λες να ευθύνεται η εγκυμοσύνη, να είναι θέμα ορμονών; Τι να πω; Ποτέ στα τόσα χρόνια δεν είχε προκύψει το παραμικρό. Απ' την άλλη, δεν θα έπρεπε λόγω της φιλίας μας να μου πει αν την ενόχλησε κάτι από μέρους μου ή αν είναι κάποια φάση προσωπική που θέλει απλά το χρόνο και το χώρο της; Δεν μου αρέσει να ζητάω εξηγήσεις και είμαι διακριτική, αν ο άλλος έχει να πει κάτι πρέπει να το λέει, αν όχι, προφανώς έχει τους λόγους του. Μήπως όμως, έχω κάνει λάθος που δεν την έχω ρωτήσει μέχρι τώρα για το τι συμβαίνει; Θεωρείς ότι πρέπει να της μιλήσω; Μύγα Τσε-Τσε.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Συμφωνώ ότι αν έχει κάτι ο άλλος πρέπει να το λέει, αλλά επειδή δεν ζούμε σε ιδανικό κόσμο και ο κόσμος δεν έχει πάντα την ιδανική συμπεριφορά, δεν είναι κακή ιδέα να τη ρωτήσεις και να της μιλήσεις. Πολύ απίθανο μου φαίνεται να είναι θέμα ορμονών. Κάνε μια προσπάθεια γιατί έχετε μεγάλη κοινή ιστορία.
__________________
6.
Αγαπητή Α μπα,
Πριν λίγο καιρό έμαθα τη στήλη σου και από τότε περιμένω καθημερινά να ανεβάσεις νέες ερωτήσεις. Λοιπόν, θα μπω κατευθείαν στο θέμα. Είμαι 20 και σπουδάζω Θεσσαλονίκη. Πέρσι, δηλαδή στο 1ο έτος, γνώρισα μια κοπέλα και από τότε κάνουμε πολύ παρέα. Είμαστε μεγάλη παρέα αλλά μ αυτή είμαστε ας πούμε πιο κοντά. Το θέμα μου είναι πως ανά διαστήματα νιώθω πως τη ζηλεύω αλλά όχι με μίσος. Να σου πω πως προέκυψε αυτό. Κάθε φορά που βγαίνουμε, από ένα μαγαζί για μπύρες μέχρι παρτυ ή κλαμπ, της την πέφτουνε συνεχώς. Μπορεί δηλαδή να δω κάποιον που μ αρέσει και αυτός να έρθει και να την πέσει στη φίλη μου. Χαίρομαι που έχει κατακτήσεις αλλά πολλές φορές αυτό νομίζω πως ρίχνει την αυτοπεποίθηση μου γιατί πολύ σπάνια να ερθει κάποιος να μιλήσει σε εμένα αν είμαστε μαζί. Όταν τη βλέπεις δε λες ότι είναι και μοντέλο αλλά είναι ψηλή και όμορφη, αλλά ούτε και εγώ πιστεύω ότι είμαι άσχημη. Βασικά προσπαθώ να σου εξηγήσω ότι πιστεύω ότι κάνω κάτι λάθος ή είμαι πολύ ντροπαλη και ότι δε φταίει τόσο η εξωτερική εμφάνιση. Νομίζω πως τα είπα μπερδεμένα και τελικά η ερώτηση μου είναι πιστεύεις ότι εγώ φταίω και κάτι κάνω λάθος? Πιστεύεις πως αυτό το αίσθημα της ζηλειας είναι κακό και ίσως επηρεάσει τη φιλία μας στο μέλλον? Αυτά. Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δηλαδή, αν την έπεφταν περισσότεροι άντρες σε σένα, θα σκεφτόσουν ότι αυτό συμβαίνει επειδή η φίλη σου κάνει κάτι λάθος;
Δεν ξέρω για ποιο λόγο έχει περισσότερες επιτυχίες, αλλά ο πιο πιθανός είναι ότι ανταποκρίνεται περισσότερο στα κοινά σύγχρονα στάνταρ περί σέξι εμφάνισης στις ηλικίες 20-25. Τίποτα άλλο που να χρειάζεται τόση ανάλυση. Συγκρίνεσαι με έναν συγκεκριμένο άνθρωπο και βασίζεις στα πεσίματα στα μπαρ όλη σου την αυτοπεποίθηση. Ε, όχι. Όχι. Είναι ανεβαστικά τα πεσίματα από αγνώστους, αλλά μην επιτρέπεις να γίνει και μέτρο αξίας μεταξύ σας. Καταλαβαίνω ένα ποσοστό ζήλειας, αλλά τι κερδίζει η φίλη σου που της την πέφτουν στα μπαρ και στα πάρτι; Είναι η ζωή της καλύτερη, έχει περισσότερες ευκαιρίες για κάτι, κερδίζει κάποιο προσόν για το μέλλον της μήπως; Τι σημαίνει για σένα αυτό; Τι συμβολίζει, γιατί σε ενοχλεί που δεν δημιουργείς την ίδια αντίδραση – ξαναλέω – σε αγνώστους; Αν σου μιλούσαν περισσότεροι άντρες δηλαδή, τι θα τους έκανες; Σε τι θα σε βοηθούσε αυτό;
Ασχολήσου με τον εαυτό σου. Ασχολήσου μαζί του με αγάπη και φροντίδα, όχι με την κριτική ματιά που προκύπτει από κάτι τόσο επιφανειακό, συγκυριακό, τυχαίο.
_________________
7.
Αγαπητή α μπα, συγγνώμη εκ των προτέρων, ακολουθεί σεντόνι. Θα καταλάβω αν δεν το δημοσιεύεσεις αλλά πέρα από την απάντηση σου, θεωρώ ενδιαφέρον το παρακάτω και ως θέμα για προβληματισμό.
Είμαι εξοργισμένη. Εχθές το βράδυ βγήκα με 2 συναδέλφους (μια γυναίκα και έναν άντρα), μεγαλύτερους και σε ιεραρχία και σε ηλικία. Είμαστε ακαδημαϊκοί αλλά εγώ δεν έχω τελειώσει τη διατριβή μου ακόμη. Ο άντρας της παρέας είναι και ο εποπτεύον καθηγητής μου.
Γενικώς, είμαι ένα άτομο εξωστρεφές και γενικά χαμογελαστή –όταν είμαι στη δουλειά εν πάση περιπτώσει. Γιατί κατά τα λοιπά, είμαι αρκετά ιδιωτικό άτομο και μου αρέσει να είμαι μονή. Όταν όμως είμαι έξω, προτιμώ να είμαι ευδιάθετη όχι μόνο επειδή είναι ο χαρακτήρας μου τέτοιος αλλά γενικώς πιστεύω ότι είναι καλύτερα να είμαστε έτσι σαν άτομα παρά μουντρούχοι –πώς να στο πω, νομίζω ότι μπορεί να κάνει μια απαίσια μέρα λίγο πιο υποφερτή. Υπογραμμίζω, ευδιάθετοι –όχι χάχες!
Μέχρι τώρα, στη διατριβή μου είχα δυο –τρία περιστατικά όμως που με προβλημάτισαν. Ένας αρκετά μεγάλος καθηγητής του εξωτερικού, αυτό που λέμε φίρμα, πριν μερικά χρόνια σε ένα συνέδριο, και όταν εγώ είχα μόλις τελειώσει το μάστερ μου, μου την έπεσε. Στεγνά. Εγώ τότε, όντας στον κόσμο μου, σοκαρίστηκα αλλά ταυτόχρονα κολακεύτηκα κιόλας (η βλαμμένη) γιατί όπως είπαμε ήμουν στον κόσμο μου. Και 25 χρόνια μικρότερη από αυτόν. Επαγγελματική σχέση όμως δεν είχαμε, για την ακρίβεια εγώ τότε ούτε καν ήξερα ποιος είναι. Είχαμε μια περιπέτεια με τον εν λόγω κύριο, έληξε, πήγαμε σπίτια μας και στις χώρες μας. Έπειτα από κάποιο καιρό, και όντας πλέον διδακτορική φοιτήτρια, συναντηθήκαμε ξανά σε επαγγελματικό περιβάλλον. Εγώ συνοδευόμουν από ένα τύπο. Λύσσαξε ο κύριος καθηγητής και ακόμη κ αν είχαν περάσει 3 χρόνια από τότε που τον είχα δει, άρχισε βομβαρδισμός μηνυμάτων. Τα αγνοούσα έως ότου ήρθε το τελευταίο: έλα σε δέκα λεπτά εκεί, θα μιλήσουμε και για τη διατριβή σου. Σοκ και δέος.
Λίγο καιρό μετά, στο πλαίσιο της έρευνας μου συναντήθηκα με κάποιον κύριο, πολύ ΠΟΛΥ πλούσιο, πολύ μεγαλύτερο, πολύ παντρεμένο και με πολύ παιδιά. Κάναμε το επίσημο ραντεβού. Ο κύριος αυτός προσφέρθηκε να με γυρίσει σπίτι μου (το ραντεβού ήταν αρκετά μακριά από την πόλη μου, στην επιχείρηση της οικογένειας και εγώ είχα πάρει ταξί για να πάω. Δέχτηκα. Στο γυρισμό, και αφού άκουσα διάφορα γλοιώδη τύπου: ααα, μα κοίτα πόσο όμορφο το ηλιοβασίλεμα και διάφορα τέτοια, μου ζήτησε το τηλέφωνό μου για να μου δώσει κάποια περισσότερα στοιχεία σχετικά με την έρευνά μου (μέχρι τότε μιλούσα με τη γραμματέα της οικογένειας). Του ζήτησα να με αφήσει κάπου κεντρικά, δεν ήθελα να με πάει σπίτι μου ακριβώς, του το έδωσα, τον ευχαρίστησα και τον καληνύχτισα. Από τότε άρχισαν τα ακόμη πιο γλοιώδη μηνύματα. Δε θα μπω σε λεπτομέρειες, σίγουρα δεν ήταν κάτι πρόστυχο αλλά ήταν από αυτά που σου προκαλούν μια αηδία.
Και γυρίζω πίσω στην κουβέντα που είχα με τους συνάδελφους μου εχθές. Τους είπα ότι είναι θέσεις εξουσίας που οι μεγαλύτεροι άντρες (γιατί ναι, για άντρες πρόκειται) εκμεταλλεύονται. Δέχομαι ότι εγώ φταίω που κολακεύτηκα από τον κύριο καθηγητή αλλά όχι ότι έχουμε τις ίδιες ευθύνες. Και ότι πολλές φορές, επειδή είμαι φιλική και χαμογελαστή, έχω δει να παρεξηγείται αυτό το χαμόγελο με αποτέλεσμα πια να μην ξέρω πως σκατά πρέπει να είμαι και να φέρομαι για να μην προκαλώ! Αν είμαι το αντίθετο πάλι, έχω ακούσει να με λένε σνομπ. Και έλεγα ότι αυτό είναι ένα γενικότερο φαινόμενο, κυρίως στον ακαδημαϊκό χώρο, όπου όταν ένας καθηγητής ή άντρας σε θέση εξουσίας παντρεύεται ή έχει γκόμενα στην άκρη μια μικρότερη, κυρίως διδακτορική φοιτήτρια, οι γκόμενες φταίνε θέλουν να ανέβουν σε βαθμίδα εκμεταλλευόμενες την ομορφιά τους (άσχετα με το αν είναι όντως καλές στον τομέα τους). Για τον άλλο δηλ που δρα από θέση εξουσίας, άκουσα μόνο το εξής:ε βέβαια, μάγκας είναι, πήρε το πιπίνι!
Και μετά από όλα αυτά, η απάντηση που πήρα από τον σουπερβαιζορ μου ήταν: να σε ρωτήσω κάτι, πες μου τώρα εσύ, πως γίνεται και αυτός ο άνδρας είχε το τηλέφωνό σου! Εννοώντας - ούτε καν υπονοώντας -ότι εγώ έδωσα το δικαίωμα. Η απάντηση μου ήταν: όπως εσύ έχεις το τηλέφωνο μιας συνεργάτιδάς σου ή μιας γνωστής.
Επίσης μου είπε, πως μεταξύ της γυναίκας του που είναι μαζεμένη και εμένα που είμαι πιο αλέγκρα, θα πίστευε ότι με εμένα έχει πιο πολλές πιθανότητες αν μου την έπεφτε! Και ότι γι'αυτό διάλεξε τη γυναίκα του για γυναίκα του (κοινώς για να έχει το κεφάλι του ήσυχο). Ότι δηλαδή αποκλείεται ένας άνθρωπος να είναι έτσι, γενικώς δηλ ευχάριστος γιατί έτσι είναι. Αλλιώς ψάχνεται.
Η άλλη κυρία στην παρέα, ενώ αναγνώρισε ότι υπάρχει σεξισμός στη δουλειά, δε με υπερασπίστηκε. Είπε ότι εγώ έχω το πρόβλημα. Και είπε ότι υπερ-αναλύω τα πράγματα, όπως μόνο οι γυναίκες κάνουν. Και πόσο χάλια θα ήταν σε μια λεσβιακή σχέση – θα έπεφτε τόση ανάλυση.
Και από τότε α μπα μου, έχασα το σεβασμό μου γι'αυτον τον άνθρωπο. Ήταν ο μέντορας μου -βέβαια όλοι ξέραμε ότι έχει σεξιστική συμπεριφορά αλλά το δικαιολογούσαμε γιατί ήταν κάπως αστείο και γιατί ήταν και παραμένει πολύ αξιόλογος στη δουλειά του. Τώρα, πάει. Απομυθοποιήθηκε. Και απογοητεύτηκα.
Και ρωτάω, τελικά, εσένα και τους αγαπημένους σχολιαστές: πρέπει να είσαι μια ξινή για να μη σε πούνε τσούλα; Γιατί αλλιώς καλά να πάθεις; Να σημειώσω εδώ, ότι γενικώς προσέχω πολύ, ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ να είμαι σοβαρή στη δουλειά μου. Απλά, σε ένα διάλλειμα ή σε ένα κοινωνικό δείπνο, είμαι μια πιο λαιτ βερσιον του εαυτού μου, σίγουρα όχι όπως με φίλους αλλά ναι, θαρρώ ευδιάθετη. Ακόμη και αν - ή μάλλον σε πείσμα -του ό,τι εμπεριέχει να κάνεις μια διατριβή, που είναι αρκετά ψυχοφθόρο και μπορεί να σε καταντήσει καταθλιπτικό.
Αυτό που με θλίβει περισσότερο είναι ότι είμαστε όλοι στον τομέα των ανθρωπιστικών επιστημών. Και ότι και καλά έχουμε πρόθεση να καταλάβουμε και ερμηνεύσουμε τομείς της ανθρώπινης ύπαρξης και ιστορίας. Σκατά στα μούτρα μας λέω εγώ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν χρειάζεται να κάνουμε άλλη μια ανάλυση για τον σεξισμό στους ακαδημαϊκούς κύκλους, θα σταθώ όμως σε κάτι που έγραψες εσύ, που δε νομίζω ότι συνειδητοποιείς σε όλη του τη σοβαρότητα. Έχασες τον σεβασμό σου στον μέντορα σου ενώ «όλοι ξέρατε ότι έχει σεξιστική συμπεριφορά αλλά το δικαιολογούσατε επειδή ήταν κάπως αστείο και γιατί ήταν και παραμένει αξιόλογος στη δουλειά του».
Δεν βλέπεις ότι με αυτό που έγραψες, ήσουν και είσαι μέρος του προβλήματος; Χρειαζόταν να γίνει αυτή η κουβέντα για να καταλάβεις ότι η σεξιστική συμπεριφορά δεν είναι «κάπως αστεία», ούτε έχει σημασία αν είναι καλός στη δουλειά του αυτός που την έχει; Πόσα πράγματα πρέπει να σου συμβούν για να τα συνειδητοποιήσεις; Δεν αρκεί η παρατήρηση; Είσαι και επιστήμονας, θα έπρεπε να σου είναι πιο εύκολο.
Εγώ σοκάρομαι περισσότερο με γυναίκες που μιλάνε συνειδητοποιημένα, αλλά μόνο θεωρητικά – όταν βλέπουν τον σεξισμό μπροστά στα μάτια τους, λένε τις ίδιες δικαιολογίες που λέει ο κάθε μέιντριμ σεξιστής. Εντάξει, δεν σοκάρομαι, αλλά στενοχωριέμαι. Ίσως αυτή η στενοχώρια να είναι επίσης μέρος του προβλήματος.
σχόλια