ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σήμερα σου βάζω ταφόπλακα. Μπαγλαμά, καραγκιόζη, νούμερο.Σ' ευχαριστώ για τη φρίκη που μου χάρισες, για όλο τον πόνο, για να καταλάβω τι μου γίνεται, ποια γυναίκα είμαι. Σ' αφήνω - σαν κατακάθι που είσαι - στο χαμηλότερο σημείο, εκεί που είναι η θέση σου. Στο σκοτάδι του κομπλεξισμού, του φόβου σου σ΄αφήνω, στο σκληρό δέρμα που με τόση περηφάνεια έχτισες, μόνος σου, όπως σου αξίζει. Η φύση σου έδωσε γεννητικο όργανο αλλά τίποτα περισσότερο ώστε να τιμάς το εργαλείο που έχεις ανάμεσα στα πόδια σου. Ένας αδύναμος, μικρόψυχος, μια μακρινή κουκκίδα πια στη μνήμη μου.Είσαι μικρός, πολύ μικρός για να μ' απασχολήσεις πια. Καθόλου δεν άξιζες, μα ουτε το βλέμμα μου να ρίξω πια πάνω σου, ούτε τον παραμικρό ηλεκτρισμό να νιώσω. Είσαι νεκρός πια. Και λίγο πριν μπει επίσημα η Άνοιξη ρίχνω για τελευταία φορά το βλέμμα εκεί που "σ' έχω θάψει", σχεδόν γελώντας. Ένα ανέκδοτο.Πάρε τ'αρχίδια μου τώρα. Καλή Άνοιξη σε όλους.