ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω εδώ και πολύ καιρό τελειώσει(?) από μια μακροχρόνια σχέση - έντονη - βιώνοντας ένα ένα τα κεφάλαια των Αποσμασμάτων του ερωτικού λόγου, του Μπαρτ. Έπεσα, σηκώθηκα, μουρλάθηκα, ηρέμησα, γαμήθηκα, ξαναέπεσα, γέλασα, εντέξει λέω, πάμε καλά... Βρέθηκα με τον καιρό με κάποιες κοπέλες, των οποίων εκτίμησα ιδιαίτερα την επικοινωνία που είχαμε - και έχουμε - χωρίς ωστόσο να μπορέσω να επενδύσω ερωτικά σ' αυτές τις επαφές. Επιθυμώ, κινούμαι, προσπαθώ, θέλω - νομίζω - αλλά αισθάνομαι ένα μικρό μαύρο συννεφάκι να πλανιέται - σχεδόν μαρξιστικά - πάνω από την ερωτική μου ζωή. Μία διαλεκτική σχέση μεταξύ της γκαντεμιάς μου - ίσως - και της ανασφάλειας μου - προφανώς - δημιουργώντας ένα όχι και τόσο καλό υπόβαθρο. Ορισμένες φορές η απόγνωση και η απελπισία καταφέρνουν να με βουρκώσουν - από νευρα περισσότερο - μέχρι να διαδεχτούν τη βαρεμάρα. Και όχι, δεν είναι αυτή η καθημερινότητά μου, ευτυχώς. Έχω να με τροφοδοτώ από διάφορα, δε παραπονιέμαι. Αλλά αλήθεια, έχω αγανακτήσει με το σεξ. Ναι! Θέλω κολασμένα να κάνω σεξ, έρωτα. Τρελαίνομαι να χάνω τις μέρες, τους μήνες έτσι. Θα έπρεπε όλος ο κόσμος να κάνει σεξ όλη μέρα! Να φλερτάρουμε απροκάλυπτα. Επιθυμώ να σαγηνευτώ! Το απαιτώ σχεδόν! Να εγγραφεί ανεξίτηλα η γοητεία μιας κοπέλας πάνω μου! Δε ξέρω τι θα προκύψει μετά και δε με νοιάζει, δε μπορώ να το προκαταβάλω. Μιλάω για απλό, αγνό, κατανοητό, ζωώδες με την πιο ανθρώπινη εννοια σεξ! Και δεν είναι λόγω καλοκαιριού, από το χειμώνα το αναζητώ! Τι να πω? Δε ξέρω τι κάνω λάθος - κάτι θα κάνω μάλλον - ενδεχομένως να το αναρωτηθώ σε κάποια άλλη εξομολόγηση... σε περίπτωση που ακόμα δεν έχω κάνει σεξ... γιατί αν έχω κάνει, θα γράψω στις Αφιερώσεις!!!