Να το προσέξεις -μερικοί άνθρωποι δεν αντέχουν την άρνηση: μια φορά μου έτυχε του είπα όσο ποιο ήρεμα και ευγενικά μπορούσα ότι τον εκτιμώ αλλά πλέον δεν ταιριάζουμε και δεν ότι δεν θα θελα πλέον να κάνουμε καθημερινή παρέα αλλά μπορούμε να συνεχίσουμε να είμαστε φίλοι, αυτός συμφώνησε.Μετα όμως από μερικές μέρες μου πήγε να με χτυπήσει πισώπλατα μέσα σε μια καφετέρια, γύρισα και την έφαγα στο μάτι. Τον πλάκωσα και εγώ στα χαστούκια πάνω στο μπιλιάρδο και από τότε δεν ξαναμιλήσαμε. Τέλος ιστορίας
23.6.2017 | 02:27
Τι να κανω;
Λοιπόν θέλω να σας εξομολογηθώ ένα πρόβλημα μου.Εχω έναν παιδικό φίλο που σπουδάζει Βετ στην ίδια ηλικία με εμένα.Καναμε κολλητή παρέα από μικροί και οι οικογένειές μας γνωρίζονται χρόνια.. είναι κουμπάροι οι δικοί μας.Το πρόβλημα είναι ότι ο κοινωνικός μου κύκλος πλέον δεν τον αποδέχεται και για να πω την αλήθεια ούτε και εγώ πλέον..δεν μπορώ να βγαίνω με κάποιον που δεν είναι του επιπέδου μου.Ψαχνω έναν ευγενικό τρόπο εδώ και μήνες να του πω να ξεκοψουμε και να κάνει παρέα αποκλειστικά με παιδιά της σχολής του ή άλλης κατώτερης σχολής.Φοβαμαι πολύ μην πληγωθεί αλλά δεν αντέχω αλλο αυτήν την ξεφτίλα.Τι προτείνετε να κάνω;Υ.Γ Του έχω πει παλιότερα να ξαναδώσει μπας και αλλά δεν ηθελε γιατί πίστευει ότι θα ξαναποτυχει.Α,Ιατρικη
19