__________________
1.
Εχω πολύ κακή διάθεση αυτή τη στιγμή. Είχα γνωρίσει κάποιον (είχαμε διαφορά ηλικίας, δεν ξέρω αν παίζει ρόλο, 23-37) μέσω μίας κοινής ασχολίας διάρκειας 4 μηνών. Βγήκαμε περάσαμε πολύ ωραία γυρίσαμε σπίτι του, συνεχίσαμε να μιλάμε, υπήρχε επικοινωνία, το σεξ στην αρχή ηταν κακό. Την τελευταία φορά ήταν καλό, υπήρξε βελτίωση. Σε κάποια φάση από εκεί που έδειχνε ενδιαφέρον ξαφνικά έκανε 3 μέρες περίπου να επικοινωνήσει, έστειλα εγω είπα χαριτολογώντας ότι δεν μου άρεσε αυτό και άρχισε όλα τα κλισέ του κόσμου τύπου 'θέλω χρόνο για τον εαυτό μου', εφόσον κατάλαβα τι παίζει του είπα πως δεν ήθελα σχέση εγω, όλα καλά συνεχίζουμε τα ίδια, γυρνάω από ένα ταξίδι, ήμουν κουρασμένη, άρχισε τα υπονοούμενα να βρεθουμε, ήρθε με πήρε διαδρομή 7-8 χιλιομέτρων (θεωρώ πως δεν το κάνει και κάποιος που δεν θέλει σχέση) όλα καλά μια χαρά κτλ... Σε κάποια φάση πάλι δεν απαντάει σε ένα μήνυμα τα παίρνω εγω (δεν κάνω τίποτα λεω δεν ασχολούμαι ξανα), στέλνει την επόμενη μεθεπόμενη δεν απαντάω ξαναστέλνει λεω τελοσπάντων να απαντήσω όλα καλά ωραία πάλι. Τις τελευταίες μέρες πάλι έχει ψιλοεξαφανιστεί, έστειλα πριν και έστειλε αν είναι δυνατόν μια χαμογελαστή φάτσα! Τον ρώτησα αν έχει κάτι λέει τι να έχω; Ρώτησα αν είναι καλα, δεν απάντησε και του είπα ότι δεν έχει σωστη συμπεριφορά (λίγο ανώριμο ίσως αλλα είχα σκάσει). Γιατί φέρονται έτσι κάποιοι άνθρωπο; Η σχέση που είχαμε ήταν ξεκάθαρη, εγω δεν είχα κάποιο θέμα, ήμουν ευχαριστημένη γι αυτήν την κατάσταση. Δεν είχα πιέσει σε τίποτα, δεν έστελνα παραπάνω από τον ίδιο, δεν πρότεινα να βρεθούμε (εξάλλου στο σπίτι του βρισκόμασταν). Δεν ήθελα βασικά τίποτα άλλο, μου άρεσε αυτό έτσι όπως ήταν. Δεν ήμουν η γυναίκα της ζωής του δεν ήταν ο άντρας της ζωής μου αλλά περνούσαμε καλά! Αν συνέβη κάτι και ήθελε να διακόψει γιατί δεν το είπε; αν ήθελε να με κρατήσει στο πλάι και σε απόσταση και πάλι δεν τον καταλαβαίνω αυτόν τον τρόπο. Από την μία αυτό ήθελα να πω και από την άλλη θελω να ρωτήσω αν 'όλοι' οι άνθρωποι πέφτουν κάπως ψυχολογικά όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Με προβληματίζει γιατί αυτός ο άνθρωπος δεν με ενδιέφερε ιδιαίτερα αλλά τώρα που δεν απάντησε πραγματικά νιώθω άσχημα! Ίσως απλά γιατί ψάχνω μια 'ιστορία΄ να έχω στη ζωή μου και νιώθω ότι πάει εκλεισε κι αυτή; Είναι φυσιολογικό ή είμαι ανασφαλής; Περισσότερο με εκνευρίζει η συμπεριφορά του! Όταν έχω μοιραστεί κάποιες στιγμές με κάποιον άνθρωπο με στεναχωρεί μετά να παίρνει τέτοια τροπή! Για ποιο λόγο! Δεν ξέρω αν μπορείς να απαντήσεις σε κάτι από αυτά αλλά ήθελα και μόνο να τα πω! Ειλικρινά μόλις απάντησε και λέει πως απλά θέλει να νηστέψει! Γιατί το ζω αυτό;
-λαλαλα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Το ζεις επειδή δεν είσαι ξεκάθαρη για το τι θέλεις. Όχι απέναντι του. Απέναντι στον εαυτό σου. Αν πραγματικά δεν ήθελες σχέση, δεν θα σε απασχολούσαν όλα αυτά που ρωτάς «γιατί το ένα, γιατί το άλλο, γιατί δεν απαντάει τώρα, γιατί απαντάει αυτό που απάντησε». Αν δεν ήθελες σχέση, ορίστε: δεν έχετε σχέση. Τι σε νοιάζει τι απαντάει και πότε; Αν δεν ήθελες σχέση, θα του έστελνες κι εσύ χαμογελαστές φατσούλες, όταν είχες όρεξη. Αν δεν ήθελες σχέση, δεν θα έλεγες ότι «δεν κάνει κάποιος 7-8 χιλιόμετρα όταν δεν θέλει σχέση». Κι όμως, κάνει. Κάνει τόσα και πολλαπλάσια ακόμα, αν πιστεύει ότι θα περάσει καλά. Χωρίς να θέλει σχέση. Επειδή θέλει σεξ και παρέα.
Δεν πιστεύω ότι ήθελες σώνει και ντε σχέση με αυτόν, και αυτό είναι το πιο στενάχωρο από όλα. Αυτόν ούτε που τον ξέρεις, και το σεξ έγινε από κακό, μέτριο. Αυτό που θέλεις είναι να θέλει αυτός «σχέση», δηλαδή «να σε σεβαστεί», γιατί όταν κάποιος θέλει σχέση μαζί σου, σε σέβεται, ενώ αν δεν θέλει, δεν σε σέβεται. Τώρα που «μοιραστήκατε στιγμές» θέλεις κάτι παραπάνω από χαμογελαστές φατσούλες, περισσότερη δέσμευση. Κάτι που ήθελες μάλλον από την αρχή.
Αν θέλεις σχέση, ψάξε κάποιον για να κάνεις σχέση. Αν γνωρίσεις κάποιον και σου αρχίσει τα «δεν ψάχνω σχέση αυτή την περίοδο», παίρνεις το καπελάκι σου και φεύγεις. Έτσι και πεις «ούτε εγώ θέλω», οι κανόνες περιλαμβάνουν αναπάντητα μηνύματα, περιστασιακό εξαφανιζόλ, και χαμογελαστές φατσούλες. Αν δεν σου αρέσουν αυτά, μην λες ψέματα. Τον άλλον ίσως και να τον παραπλανήσεις, τον εαυτό σου, αποκλείεται.
__________________
2.
Αγαπητή Α, μπα,
Βιώνω το ξεκίνημα μιας ερωτικής σχέσης στη ζωή μου με μεγάλη ειλικρίνεια προς τον εαυτό μου. Νιώθω την ανάγκη και δεν το κρύβω. Μοιράζομαι και αφιερώνομαι γενναιόδωρα. Ζω το παραμύθι και το ίδιο εισπράττω. Δεν αφήνω έτσι εύκολα τον έρωτα να περάσει. Μέχρι τη στιγμή που ανακαλύπτω πως η ίδια ειλικρίνεια που μου έδωσε όλο το θάρρος και τον αυθορμητισμό να το ζήσω με προδίδει όταν στη λογική μου δεν κολλάει πια το μέλλον.
Ποιος κερδίζει; Αυτός που έχει πίστη και παλεύει απο την αρχή ως το τέλος, ο ονειροπόλος αν θες, και όπου φτάσει, αν φτάσει, ή αυτός που προχωράει γκρεμίζοντας κάστρα που ο ίδιος έφτιαξε, για να χτίσει άλλα μετά;
Προχωράμε μαζί, μόνοι μας ή και τα δυο;
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν βρήκαν την ευτυχία επειδή δεν ήταν άξιοι των περιστάσεων ή αιώνιοι εξερευνητές της ευτυχίας που είδαν τις περιστάσεις, προχώρησαν και απλά ακόμα δεν έχουν φτάσει;
- Δισσοί λόγοι
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν μπορώ να καταλάβω τι λες.
Μήπως λες ότι παραμυθιάζεσαι με ευκολία και μετά απογοητεύεσαι από την πραγματικότητα;
Αν λες αυτό, τότε πιστεύω ότι με αυτή τη μέθοδο δεν κερδίζεις. Δεν είναι θαυμαστή η ικανότητα να ερωτεύεσαι και να ζεις το παραμύθι για όσο περισσότερο γίνεται. Αυτό που λες «θάρρος» και «αυθορμητισμό» είναι μια εγωιστική ανάγκη να εξυψωθείς στα μάτια σου. Αυτό είναι ο έρωτας για όλους, ως προς αυτό δεν διαφέρεις, ούτε κάνεις λάθος, αλλά κάνεις λάθος αν νομίζεις ότι η επιμονή σου στο παραμύθι είναι κάποια προσωπική κατάκτηση που πρέπει να συντηρήσεις.
__________________
3.
Σε έχω ξαναρωτησει και δεν μου απάντησες. Με αφορμή και την ερώτηση που τέθηκε τις προάλλες με το ζευγάρι που προσπαθεί να κάνει παιδιά κι οι φίλοι του γεννάνε ερωτώ πως μπορείς να χαίρεσαι με την χαρά του άλλου όταν είσαι δεν είσαι σε καλή φάση? Και οκ το θέμα με τα παιδιά δεν είναι εύκολο και να αφορά κάτι που μπορείς να βελτιώσεις ώστε να το πετύχεις αλλά σε άλλα θέματα πχ επαγγελματικά οικονομικά όταν βλέπεις κιόλας ότι η τύχη ευνοεί κάποια άτομα ενώ εσένα όχι τόσο πως να δείξεις ότι χαίρεσαι ενώ μέσα σου τρώγεσαι? Το χειρότερο δε είναι όταν σου τρίβουν και την χαρά μέσα στην μούρη. Με θεωρείς υπερβολικό?
- Ζηλιαρης
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Να σου απαντήσω. Δεν είπα τότε, ούτε λέω τώρα ότι είναι υποχρεωτικό να χαίρεσαι με τη χαρά του άλλου όταν δεν είσαι σε καλή φάση, οπότε δεν ξέρω γιατί ρωτάς κάτι τέτοιο. Αυτό που είπα είναι να μη ζηλεύεις, κι αυτό εξακολουθώ να το πιστεύω.
__________________
4.
Αγαπητή Αμπα, είμαι εδώ και περίπου 4 χρόνια σε σχέση με έναν άνθρωπο τον οποίο αγαπώ πολύ και είμαι ακόμη ερωτευμένη μαζί του, περνάμε πολύ ωραία, το σεξ πολύ καλό, οι τσακωμοί σπάνιοι, υπάρχει εμπιστοσύνη. Ωστόσο το τελευταίο διάστημα άρχισα να συνειδητοποιώ κάποια πράγματα που με στεναχώρησαν. Όσο περνάει ο καιρός δηλαδή και μεγαλώνουμε καταλαβαίνω πως δεν ταιριάζουμε σε διάφορα πράγματα, πχ στον τρόπο σκέψης για μερικά ζητήματα, στον τρόπο που θέλει ο καθένας να περνά τον χρόνο του, στις ασχολίες και τα ενδιαφέροντα. Δεν θέλω να σκέφτομαι τον χωρισμό γιατί είναι μια ιδέα που θέλω να αποφύγω και δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορούσα να το αντέξω. Από την άλλη όμως δεν είμαι και σίγουρη για πόσο ακόμη θα μπορούσα να είμαι ευτυχισμένη και να νιώθω πλήρης δίπλα σ'έναν άνθρωπο που δεν ψάχνεται και δεν ενημερώνεται, δεν διαβάζει χωρίς να τον παροτρύνω συνέχεια εγώ και επομένως δεν συζητά μαζί μου θέματα που με ενδιαφέρουν όπως θα ήθελα εγώ. Και αυτό το «όπως θα ήθελα εγώ» είναι που με λυπεί γιατί τον άνθρωπό μου θέλω να τον αγαπώ για αυτό που είναι και όχι για αυτό που φαντάζομαι ότι θα ήταν προτιμότερο για εμένα να είναι. Ελπίζω να καταλαβαίνεις τι θέλω να πω. Δεν ξέρω λοιπόν εαν όλα αυτά είναι πολύ επιφανειακά και πρέπει να τα παραβλέψω ή αν όντως θα προκαλέσουν πρόβλημα στην σχέση μας. Ποιά είναι η γνώμη σου;....
- 23
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Η γνώμη μου είναι ότι στα 19 είναι πολύ πιθανό να κάνεις μια τέτοια επιλογή και να το καταλάβεις στα 23. Δεν είναι επιφανειακό θέμα η πνευματική συμβατότητα, οι ασχολίες και τα ενδιαφέροντα, αλλά δεν είναι καταδικαστικό. Είναι πρόβλημα αν εσύ το θεωρείς πρόβλημα, και επειδή το θεωρείς, είναι. Αν μπορείς να το παραβλέψεις, δεν είναι πρόβλημα. Αν προσπαθήσεις να το παραβλέψεις ενώ το θεωρείς πρόβλημα, θα χειροτερέψουν πολύ τα πράγματα στο μέλλον.
Δεν καταλαβαίνω πολύ καλά το «δεν ξέρω αν μπορώ να αντέξω έναν χωρισμό». Φυσικά και θα τον αντέξεις – μάλλον αυτό που λες είναι «προτιμώ να μην δυσκολέψω τη ζωή μου». Αυτή είναι σωστή στάση, να μην τη δυσκολέψεις αν δεν είσαι υποχρεωμένη. Αν είσαι ή όχι, θα το καταλάβεις με τον καιρό, αλλά ταυτόχρονα, μην θεωρήσεις ότι ο χρόνος που έχεις για να το καταλάβεις είναι απεριόριστος.
Με λίγα λόγια, για να απαντήσεις στο ερώτημα που έχεις, πρέπει να κάνεις δουλειά με τον εαυτό σου, όχι με τον άλλον. Μάθε ποια είσαι, και μετά θα καταλάβεις αν αυτό που διαπίστωσες είναι αιτία χωρισμού ή όχι.
__________________
5.
Η αγαπημένη μου φίλη, που τη λατρεύω, της έχω τρελή αδυναμία, παντρεύεται. Θα παντρευτεί στην επαρχία, πράγμα που σημαίνει μετάβαση, διαμονή για τους καλεσμένους κτλ. Είμαι άνεργη αυτή την περίοδο. Θα ήθελα να της κάνω το πιο τέλειο, μεγάλο δώρο γάμου εβερ, ο γάμος της με έχει χαροποιήσει τόσο πολύ. ειδικά ως μέλλουσα νονά. Όμως ίσα που βγαίνω οικονομικά για να πάω στο νησί. Πώς θα κάνω δώρο; Σε πιο ρεαλιστικά επίπεδα εννοείται από αυτά που φαντασιώνομαι να μπορούσα να κάνω. Το να της μιλήσω και να της πω ότι τώρα δεν μπορώ και ότι θα της το κάνω στo μέλλον, θα καταλάβει και θα είναι σούπερ άνετη, θα μου πει πως χ^&()^% για το δώρο. Εγώ όμως με άδεια χέρια δεν μπορώ να πάω. Οπότε ρωτάω, τι να πάρω; Κάτι που και οικονομικό να είναι, να δείχνει ότι το έψαξα ειδικά για εκείνους, ότι είχε σκέψη και αγάπη μέσα.
Ευχαριστώ!
- νονά
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Κάτι που θα φτιάξεις με τα χέρια σου, να πλέξεις, να κατασκευάσεις, ή μπορείς να γράψεις κάτι, να ζωγραφίσεις, να συνθέσεις, είμαι βέβαιη ότι και οι αναγνώστες θα έχουν πολλές ιδέες.
__________________
6.
Ποια ειναι η γνωμη σου για το body modification?
- Αμπα μου
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ό,τι δεν βλάπτει τους άλλους και είναι προσωπική απόφαση δεν είναι δική μου δουλειά να σχολιάσω, ό,τι χρειάζεται ο καθένας για να ηρεμήσει την ψυχούλα του είναι σπουδαίο πράγμα. Εγώ δεν θα το έκανα στον εαυτό μου γιατί πιστεύω ότι είναι μια μορφή ασκητικής αυτό-τιμωρίας που με βρίσκει ιδεολογικά αντίθετη.
_________________
7.
Αμπα γενικά καλά είμαι στη ζωή μου, αλλά πού και πού διαολίζομαι: που πέρασα στη 2η επιλογή μου στο Πολυτεχνείο, και που τώρα -πολλά χρόνια μετά- ακόμα νιώθω ένα μικρό καρφάκι στην καρδιά και μία ζήλεια για αυτούς που τέλειωσαν την αρχιτεκτονική. Βέβαια έκανα μάστερ έξω, πρόλαβα τις καλές εποχές, δουλεύω ανελλιπώς τόσα χρόνια αλλά ναι, είναι αργά πια για να δώσω κατατακτήριες και μάλιστα με μηδαμινές πιθανότητες επιτυχίας -στην αρχιτεκτονική του ΕΜΠ πέφτει πέλεκυς. Και θα χολοσκάω ισοβίως.
- Απωθημένο
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Έχω αλλεργία στα απωθημένα, στην εμμονή να κρατάει κανείς αυτό το αγκαθάκι με τόση επιμέλεια για τόσα χρόνια βάζοντας την ζωή του κατά κάποιο τρόπο σε πάγο γιατί προτιμάει να πιστεύει ότι αν είχε γίνει το τάδε, όλα θα ήταν καλύτερα.
Αν είχες περάσει αρχιτεκτονική, μπορεί να είχες συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι για σένα. Από πού προκύπτει η σιγουριά σου και είναι τόσο ακλόνητη που σε τροφοδοτεί για να χολοσκάς ισοβίως; Και γιατί δεν έκανες μεταπτυχιακό σχετικό με την αρχιτεκτονική, ώστε να αλλάξεις πεδίο, όταν ήταν καιρός;
Αν είναι τόσο μεγάλη η βεβαιότητα, δεν είναι αργά για να δώσεις κατατακτήριες. Οι «μηδαμινές πιθανότητες επιτυχίας» είναι δικαιολογία ώστε να χολοσκάς ισοβίως. Ή θα πάρεις το ρίσκο της αποτυχίας και θα το προσπαθήσεις, ή θα κοιτάξεις πώς θα γίνει να το προσπεράσεις. Όσοι ήθελαν κάτι και ήταν απολύτως σίγουροι ότι το θέλουν, ούτε ποσοστά κοίταξαν, ούτε πιθανότητες, ούτε τίποτα. Το προσπάθησαν.
σχόλια