ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω γιατί αλλά νιώθω νοσταλγία για προηγούμενες γεννιες που δεν έχω ζήσει. Λυπάμαι που δεν έζησα σ' αυτές τις εποχές. Που δεν γεννήθηκα το 60' και γεννήθηκα το 2003. Νιώθω νοσταλγία για τα 80's χωρίς να τα έχω ζήσει. Ακούω τις ιστορίες των γονιών μου απ' το 80' (μην έχετε απορίες απλά με έκαν μεγάλυτεροι απ' ότι συνήθιζαν τότε) και νιώθω μια λύπη ένα συναίσθημα που θέλω να βάλω τα κλάματα.Πριν από κανά τεσσάρι μήνες, έβλεπα στην τηλεόραση Ψάλτη. Πάντα μ' αρεσαν οι ταινίες οι ελληνικές οποιασδήποτε χρονολογίας και γέλαγα, γιατί οι περισσότερες ταινίες είναι κωμικές. Πλατιάζω, όμως. Ενώ τέλος πάντων έβλεπα το χιλιοπαιγμένο "Καμικάζι Αγάπη Μου" που πάντα μ' αρεσαν οι σκηνές με τον Γαρδέλη και την Αλιμπέρτη, ξαφνικά άρχισα να καταλαβαίνω πως τίποτε δεν είναι ίδιο. Όσο κι αν θέλουμε να πούμε πως τα 80's με το 2017 μοιάζουν, όχι δεν μοιάζουν. Πια δεν πηγαίνεις στην ντίσκο αλλλά στα κλαμπο- ο,τι να 'ναι και ακούς σκυλάδικα. Πια δεν καπνίζεις τσιγάρο αλλά ηλεκτρονικό τσιγάρο. Πια δεν φοράς σακάκια με βάτες αλλά σακάκια απλά. Πια δεν υπάρχουν μηχανές και η νεολαία δεν ασχολείται τοοοσο μ' αυτές αλλά με facebook και με το πως θα γράψω και καλά ανέκδοτα στο instagram. Πια δεν σε φιλά πρώτα με τα χείλη και μετά με τη γλώσσα άλλα η γλώσσα μπαίνει από το πρώτο φιλί κατευθείαν στον ουρανίσκο. Πια δεν ακούς μουσική απ' το pick- up αλλά από το youtoube. Πια δεν έχεις καθόλου αγωνία για το αν θα δουλέψεις αφού ούτως ή άλλως θα έχεις την καραμέλα: "Η ανεργία φταίει". Πια δεν φοράς απλά ένα lip gloss και ένα ρουζ αλλά μία μάσκα special εφέ και βάζεις τάπα της Kylie Jenner για να φουσκώσεις το χείλος. Ίσως το μόνο κοινό που έχουν οι δύο γεννιές να είναι τα ψηλόμεσα παντελόνια και τα fast food.Όχι, δε λέω να μην πάει ο κόσμος μπροστά. Δε λέω να καπνίζει και να κάνει κακό στη υγεία του ούτε να οδηγάει μηχανάκι ώστε να ταυλιαστεί μια για πάντα στο κρεβάτι αλλά γιατί απλά, απλούστατα, απο κάθε εποχή να μην κρατάμε τα καλά της; Γιατί να πιστύουμε ότι πηγαίνουμε μπροστά άμα ακούμε Παντελίδη και κλαίμε τη μοίρα μας γιατί δεν βρίσκουμε την ιδανική δουλειά που δημιουργίθηκε για μας; Ξέρω ότι για πολλούς τα 80's είναι μια περίδος της Ξεφτίλας της Ελλάδας, ότι τότε έγιναν όλα τα κακά του κόσμου. Όχι! Αυτή η εποχή είναι τόσο αληθινή, τόσο καλή και δεν είναι ακριβώς όπως στις ταινίες ου Δαλιανίδη που παρουσιάζει την Ελλάδα και την νεολαία της ως τεμπέλαρους και χασισάκιδες. Λυπάμαι που δεν έζησα σ' αυτή την εποχή (δεν ξέρω πόσες φορές το έχω γράψει και λυπάμαι αν επαναλαμβάνομαι), λυπάμαι που δεν πρόλαβα τον Γαρδέλλη νέο, λυπάμαι που δεν πήγα ποτέ στη ντισκοτέκ, λυπάμαι που δεν ανέβηκα ποτε στη μηχανή που είχε ο πατέρας μου επειδή χάλασε, λυπάμαι που δεν πρόλαβα την εποχή που ο κόσμο δεν ψώνιζε απ' τα ΖΑRA αλλά απ' το PAGOSMIO και το UNIVERSAL (Το PAGOSMIO υπάρχει ακόμα από ό,τι μου έχουν πει οι γονείς μου στην Καλλιθέα), λυπάμαι που δεν πήγα για καφέ στην Καραμέλα (Νομίζω έτσι μου το 'χουν πει οι γονείς μου αυην την καφετέρια), λυπάμαι που δεν πήγα στον Κινηματογράφο για να δω 80's ταινία (ελληνική), λυπάμαι που αυτή η εποχή πέρασε και εγώ δεν την έζησα γιατί δεν ήμουν γεννημενηη. Λυπάμαι και πια δε γελάω όταν βλέπω ελληνική ταινία του 80. Λυπάμαι.Συμφωνεί κάποιος μαζί μου;Είμαι ψυχασθενής;Έχω πρόβλημα;*(Ο κόσμος πάει μπροστα και το ξέρω, σας εκληπαρώ μη μου το γράψετε ως σχόλιο. Α! Και επίσης ξέρω πως δεν είναι καλό να ζούμε με αναμνήσεις, βασικά αναμνήσεις δεν έχω απλά ακούσματα από αυτούς που έζησαν εκείνη την εποχή, αλλά νομίζω καλό είναι να υπάρχουν.)* Είχα γράψει και άλλη "εξομολόγηση" για το ότι δεν με ευχαριστεί η γεννιά που ζω και ίσως κάποιος να τι θυμάται. Το μόνο πράγμα που θα άλλαζα πάντως είναι τα κτήσματα τα οποία τότε ήταν το αφαν γκατέ της μαλακίας. Κάποια/ ος ονοματι "Κουραμπιέδες με ζάχαρη light", είχε σχολιάσει στην εξομολόγηση. Αν θυμάμαι καλά την είχα γράψει τον Ιανουάριο, στις γιορτές, του 2016 (πρωτοχρονιά)Κορίτσι 14 ετών