ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στον τοπο οπου σπουδάζω αισθάνομαι πάρα πολύ μόνη. Ήρθα έτσι στο πατρικό μου για λίγες μέρες , γιατί πραγματικά ήθελα και είχα ανάγκη να δω τους γονείς μου. Δεν τους εχω πει οτι αισθάνομαι μαναξια, οτι δυσκολεύομαι πολύ όλο το χρονο, για να μην ρους στενοχωρήσω. Πάω λοιπόν, και στην αρχή όλα καλά,όλα ωραία. Ενθουσιάστηκαν που με είδαν και με φροντιζαν. Η μαμα μου όμως,δημιουργεί όλα τα προβλήματα. Εγω πιστεύω οτι εχει κατάθλιψη,αλλά δεν το παραδέχεται. Αν δεν ισχύει αυτό,ειναι τουλάχιστον κυκλοθυμικη. Η συμπεριφορά της πάντως ειναι προβληματική και με πληγώνει αφάνταστα σε μια περίοδο που δε εχω κανένα αλλο στήριγμα. Αυτές τις μερεςρ λοιπόν, συνέχεια έκανε μικροσκηνες μεχρι που μια.μέρα δεν άντεχα αλλο να την ακουω. Ανησυχεί λέει για το τι τρωω,επειδη προσεχω τη διατροφή μου. Μου έλεγε απίστευτα πράγματα,ξεκάθαρα υπερβολές,που ουτε και η ιδια δεν τις εννοπυσε,αλλα εγω τις ακουγα,ποναγα εξαιτιας τους. Εκεινη την τελευταία μέρα δεν μπορούσα αλλο, της ζητησα να με σεβαστει,να μου δειξει εμπιστισυνη και να σταματησει επιτελους . Δε με ακουσε. Κλειδωθηκα στο δωμάτιο μου και δε ηθελα να τη δω μπροστα μου. Απο τη μοναξια του διαμερίσματος οπου ζω τη "φοιτητική.μου ζωή" , στη μοναξιά του δωματίου μου στο πατρικο μου σπίτι. Κλειδωμένη εγω σε τεσσερις τοίχους και αυτη απεξω να φωναζει,να με καταρριεται και μου εχει πει ο τι πιο άσχημο έχει σκεφτεί. Με κατηγορεί εμένα για όλο αυτό. Δε μπορούσα να το αντιμετωπίσω. Δεν αντέχω άλλο τέτοιες καταστάσεις. Αισθάνομαι τόσο απίστευτα μόνη και λυπάμαι πάρα πολύ για την τροπή που εχει παρει η ζωη μου.