ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

υπαρχει κατι μετά το θάνατο, τότε να ξέρεις ότι οι μεγάλες αγάπες δεν πεθαίνουν και δίνουν ραντεβού σε ενα μέλλον με καλύτερες συνθήκες για όλους. Και δε μπορώ να ξέρω αν υπάρχει κάτι μετα το θάνατο. Ομως αυτό που ξέρω και θα θυμάμαι για πάντα είναι οτι το βραδυ που έφυγε, χωρίς να το γνωριζω αφού το εμαθα το επόμενο πρωι, με επισκέφθηκε στο ονειρο μου ως ενέργεια και οχι ως σωμα, και θυμάμαι πως αυτο μου εκανε εντυπωση στο ονειρο μου, μου μιλησε χωρίς λογια, και ενιωσα τοσο ομορφα μετα απο αυτο, με πλημμυρισε μια ζεστασια, σαν να ενωθηκαν οι ψυχες μας για παντα. Και η πλακα είναι πως του λεγα οσο ζουσε και αφου εμαθα πως ηταν αρρωστος οτι ειμαστε αδερφες ψυχες και το πιστευα, γιατι οι συγκυρίες ηταν τοσο μυστηριες, το πως γνωριστηκαμε, το πως ξαναβρεθηκαμε, το ποσο μοιαζαμε και καταλαβαινομασταν. Ομως το κανα και για εναν ακομα λογο βαθυτερο. Ηθελα με αυτο να πιστεψει σε κατι ανωτερο, στη μεταθανατια ζωη και στη μοιρα, γιατι ολοι ξεραμε ποσο βαρια αρρωστος ηταν και ισως αυτη η σκεψη να του εδινε κουραγιο. Και οσο για το ονειρο τωρα, οχι δεν είναι οτι τον εβλεπα καθε βραδυ στον υπνο μου, βασικα ειχα να τον δω στον υπνο μου απο πριν αρχισουμε να ξαναμιλαμε και δεν τον ειχα δει πολλες φορες στο διαστημα ολων αυτων των χρονων. Και που λες ξυπνησα τοσο γεματη και ξανανιωμενη, με την πιστη οτι η αγαπη μου ειναι καλα, πηγαινει καλυτερα, μπηκα στον υπολογιστη και εκει εμαθα οτι το προηγούμενο βραδυ ειχε φυγει.. ομως αυτος με ειχε πεισει οτι ειναι καλα στο ονειρο, οτι πρεπει ομως να φυγει αλλα να μην ανησυχω, και όταν του ειπα πως αν γίνεται να ερθω και γω μου ειπε πως δε γινεται αλλα να μην ανησυχω θα ειναι καλα. Και ολα αυτα χωρις λογια. Ηταν μυστηριο ονειρο ειναι η αληθεια, εξωπραγματικο και πολυ εντονο. Αφου ενιωσα οτι ξυπνησα απτην ενταση μεσα στα σκοταδια. Και η ζεστασια εμεινε μεχρι το πρωι που ξυπνησα αλλος ανθρωπος. Και την πρωτη μερα ενιωθα μια συγχυση μεταξυ της ειδησης του θανατου του και της ευφοριας που μου ειχε προκαλεσει το ονειρο, βασικα ημουν σοκαρισμενη, και υποβιβασα την αξια του ονειρου, με κερδισαν το πενθος και τα γηινα. Για αρκετες μερες. Και μετα ξαναθυμηθηκα το ονειρο και πιαστηκα από αυτο και πλεον αυτο μου δινει δυναμη. Η αμφιβολια που με γεμισε το ονειρο οτι ο θανατος ειναι το τελος. Αλλωστε εχω μεγαλη αναγκη να πιστεψω σε αυτο. Και αλλωστε ηρθε την καταλληλη στιγμη το ονειρο, αλλη μια μυστηρια συγκυρια που δε μπορω με τη λογικη να ερμηνευσω. Δηλαδη η το υποσυνειδητο μου πιανει πουλια στον αερα και δουλευει υπερωριες για να με θωρακισει απο τα πιο μεγαλα χτυπηματα της μοιρας, αλλα και παλι δεν εξηγειται το πετυχημενο timing λογικα, η οντως η αγαπη μου ηρθε να με αποχαιρετησει γιατι ανησυχουσε για μενα πολυ.