ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
11.7.2017 | 18:44

Αποφάσισα

Να παραιτηθώ από τη δουλειά μου. Είμαι Αστυνομικός στο επάγγελμα. Το να παραιτηθείς και μάλιστα εν καιρώ κρίσης από ένα επάγγελμα σχετικά πιο σταθερό και πιο σίγουρο σε σχέση με τα επαγγέλματα του ιδιωτικού τομέα είναι μεγάλο ρίσκο. Όμως τα νεύρα μου δεν αντέχουν άλλο, έχουν σπάσει. Η ψυχική μου υγεία έχει κλονιστεί. Το συνεχόμενο στρες από την πίεση της δουλειάς μου έχει φτάσει σε ανησυχητικά επίπεδα. Μου τη δίνει να ανατρέπονται όλα τελευταία στιγμή, να μην έχω προσωπική ζωή καθόλου, να με ενοχλούν ακόμα και το βράδυ που κοιμάμαι, να αδυνατώ να εξυπηρετήσω τον πολίτη λόγω έλλειψης προσωπικού, περιπολικών και υλικοτεχνικού εξοπλισμού. Να πρέπει να χω δουλικότητα στους προϊσταμένους μου και στους επισήμους πολιτικούς, βουλευτές και λοιπούς επωνύμους. Να πρέπει να ανέχομαι κάποιους τραμπούκους συνάδερφους μου, να μένω απροστάτευτος από αναρχικούς και κάθε λογής εγκληματιών που πυροβολούν για πλάκα, να μην μπορώ να προστατεύσω τον πολίτη. Να πρέπει να φιλάω πολιτικούς, επισήμους και ιερατεία. Να τους γλύφω για να χω γνωριμίες. Αυτά και άλλα πολλά μ έχουν κάνει να μισήσω το επάγγελμά μου και να παραιτηθώ αφήνοντας χώρο σε όποιον επιθυμεί να εισέλθει στο Αστυνομικό Σώμα.
5
 
 
 
 
σχόλια
Εγώ στηρίζω και δεν θα κάτσω να πω για την ασφάλεια του μισθού και την σταθερότητα και και και, διότι τα θεωρώ τελείως μπούρδες, με εξαίρεση πολύ λίγες περιπτώσεις. Ναι, κρατάμε την δουλειά που μας ταίζει και μας δίνει λεφτά, αλλά αν είναι να μας τρώει την ψυχή, δεν καθόμαστε επειδή έχουμε "κρίση" και επειδή "οι καιροί είναι δύσκολοι". Είναι δικαίωμα σου να θέλεις κάτι καλύτερο.Η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς. Η στασιμότητα είναι θάνατος. Οι περισσότεροι βολεύονται στη δουλίτσα τους, με τα σίγουρα λεφτά και όταν μεγαλώνουν αναρωτιούνται τι σκατά έκαναν στην ζωή τους. Σήκω φύγε να αγιάσεις.
Το εργασιακό ειναι το μεγαλύτερο προβλημα.! Οταν διαλεξες το επαγγελμα δεν ηξερες τι συμβαίνει?? Αν δεν εχεις πραγματι κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα που να σε εμποδιζει ξανασκεψου το.Πάντως οτι δουλεια και να κάνεις θα υπάρχουν καποιοι πάνω απο σενα και καποιοι γυρω σου να θελουν το κακό σου. Συμβουλή μου αν σε ενοχλεί η εξωτερική εργασία και σου δημιουργεί τετοιο άγχος υπάρχουν και τα γραφεία με λιγότερο αγχος και λιγότερους κινδύνους.
Καλημερα ρε ψυχη!!!Τα παιδια παραπανω τα εγραψαν πολυ σωστα...Στις μερες μας το να παραιτηθεις ειναι το μονο ευκολο αλλα το να βρεις δουλεια πλεον αρκετα δυσευρετο....Προσπαθησε να κανεις υπομονη και μην παιρνεις επιπολαιες αποφασεις..Σκεψου μετα τι θα γινει?Τουλαχιστον τωρα εχεις εναν μισθο οσο και αν δεν φτανει και αυτος για να ζησεις δεν παυει να ειναι ομως ενας μισθος...Αν εργασθηκες πιο παλια και στον ιδιωτικο τομεα τοτε ξερεις πως ειναι και εκει η εκμεταλλευση και το να μην σε πληρωνουν οσα αξιζεις...Προσπαθησε να βρεις και αλλες ασχολιες να ξεχνιεσαι...Να βρεις ανθρωπους να σε κανουν να αισθανεσαι καλα,να βγαινετε και να ξεφευγεις λιγο...Οσο δυσκολη και αν ειναι η δουλεια θελει υπομονη...Κανε κουραγιο και προχωρα...Θα ερθουν και καλυτερες στιγμες..Μην σε παιρνει απο κατω τωρα και σκεφτεσαι τοσο απεγνωσμενα να τα διαλυσεις ολα...Μην αλλαξεις σαν ανθρωπος,να βοηθας τους πολιτες οσο μπορεις οπως λες και να μην δινεις σημασια στους συναδελφους σου...Σε ολα τα επαγγελματα υπαρχουν και οι καλοι και οι κακοι ανθρωποι...Μεινε ο εαυτος σου και χαμογελα...Σκεψου γυρω σου ποσοι ανθρωποι δεν εχουν δουλιτσα...Να δοξαζεις τον Θεο εστω και για εκει που καταφερες να μπεις...Οκ?Να προσεχεις πολυ και να εισαι καλα!!!Μπορα ειναι θα περασει...Θα το δεις...
Από την μία είναι ο σταθερός μισθός και η ασφαλεια που σου εξασφαλίζει. Από την άλλη είναι η ψυχική σου υγεία που δεν γίνεται να ταράζεται εφ όρου ζωής. Ζυγισε τα και πράξε το καλύτερο για σένα. Εινσι πολλά που πρέπει να σκεφτείς...καταλαβαίνω πως νιώθεις. Δύσκολη απόφαση. Συζητα το. Ίσως και με έναν ειδικό. Δεν μας λες και πόσα χρόνια έχεις στο σώμα. Μακάρι ωστόσο να ήταν όλοι οι αστυνομικοί σαν εσένα. Καλή τύχη
Αν παραιτηθείς τι εναλλακτική θα έχεις για δουλειά?και κυρίως τι δουλειά?Συμφωνώ με τους λόγους σου αλλά όπως και να χει έχεις ένα μόνιμο μισθό οπότε μην αποφασίσεις εν βρασμώ..καλή τύχη!
Scroll to top icon