__________________
1.
Αγαπητή Α, μπα,
Σου έχω στείλει κι άλλες φορές και πάντα μου απαντάς πολύ σωστά, υποδεικνύοντας κάτι που αγνοούσα ή δεν ήθελα να δω όταν έστελνα την ερώτηση. Εκτιμώ πολύ τον ευθύ τρόπο γραφής σου και τη διορατικότητα σου. Η ερώτηση μου αυτή τη φορά είναι η εξής: Πριν ένα χρόνο είχα γνωρίσει κάποιον στο tinder (αν έχει σημασία) με τον οποίο συνάψαμε μια σύντομη σχέση, τόσο που δε μπορώ να τη χαρακτηρίσω καν σχέση για να λέμε την αλήθεια. Ήταν όμως έντονη για μένα και όχι επειδή είχε πάθος ή υπερβολή, απλά είχαμε πολύ ωραία χημεία. Την έληξε εκείνος ξαφνικά και άγαρμπα και στενοχωρήθηκα πολύ, ειδικά γιατί για καιρό έστυβα το μυαλό μου να δω τι έκανα λάθος εγώ. Με τον καιρό κατάλαβα ότι ακριβώς αυτή η κατάληξη δείχνει πως δεν ταιριάζαμε με αυτό τον άνθρωπο και έτσι άρχισα να βλέπω και τα ελαττώματά του. Τον απομθυθοποίησα εντελώς. Παρότι θεωρώ ότι τον έχω ξεπεράσει και δεν έχω καμία απολύτως επαφή μαζί του, ακόμα κάτι με ενοχλεί. Νομίζω το όλο συμβάν με επηρέασε πολύ ψυχολογικά για λόγους που δεν καταλαβαίνω γιατί δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Ναι, δέχομαι ότι μάλλον πήρα την απόρριψη εγωιστικά και δε δυσκολεύομαι να αποδεχτώ ότι για κάποιον ήμουν αρκετά ιδιαίτερη για να μείνει μαζί μου. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί ένα χρόνο μετά δεν έχει τύχει να μου αρέσει ούτε ένας άνθρωπος που έχω γνωρίσει (έχω ανοιχτό κύκλο και παρέες, ξεκίνησα μεταπτυχιακό και δουλειά και έχω γνωρίσει αρκετό κόσμο). Το κακό είναι ότι δεν κοιτάω κανέναν! Σα να έχει μπει ενα pause στη ζωή μου στον ερωτικό τομέα, αν και μου λείπει η συντροφιά και το ερωτικό στοιχείο. Και ταυτόχρονα δεν περνάει μέρα που να μη σκεφτώ έστω και λίγο αυτόν, χωρίς ιδιαίτερο λόγο, απλά έχει γίνει συνήθεια. Όλα αυτά ανάμεσα σε έντονους ρυθμούς ζωής που δεν έχω παράπονο ότι κάτι δε μου πάει καλά. Απλά ανησυχώ γιατί έχει περάσει καιρός και δεν ξέρω πώς να με βοηθήσω να το ξεχάσω και να προχωρήσω. Να περιμένω να γνωρίσω κάποιον κατά τύχη? Γιατί νιώθω ότι φοβάμαι να ξαναμπώ στο τριπάκι των dating sites. Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν συμβαίνει τίποτα ιδιαίτερο αν δεν έχεις βρει κάποιον να σου αρέσει επί ένα χρόνο. Είσαστε λίγο καλομαθημένοι μερικοί, δεν είναι εύκολο να σου κινήσει κάποιος το ενδιαφέρον. Σκέφτεσαι εκείνη την ιστορία επειδή σε έτσουξε και επειδή δεν έχεις κάτι άλλο να ασχολείσαι. Δεν χρειάζεται να ξεχάσεις αυτή την ιστορία «για να προχωρήσεις», σιγά το τραύμα, αφού λες ότι καταλαβαίνεις γιατί έληξε (το καταλαβαίνεις ή όχι;). Μπορείς να περιμένεις να γνωρίσεις κάποιον κατά τύχη, ή μπορείς να ξαναμπείς στα dating sites, αλλά ό,τι και να κάνεις, να ξέρεις ότι την απόρριψη δεν την γλιτώνεις, δεν υπάρχει εμβόλιο για αυτό. Δεν ήταν το μέσο που σου προκάλεσε τον πόνο, η χυλόπιτα ήταν.
__________________
2.
Αγαπητή Αμπα και σχολιαστές,
Είμαι φανατική αναγνώστρια της στήλης επί σειρά ετών πλέον, οπότε ξεκινώ με το να σας συγχαρώ όλους για τις συμβουλές και την ατμόσφαιρα οικειότητας που επικρατεί συνήθως μεταξύ στήλης και σχολίων. Χρειάζομαι τα φώτα σας στο παρακάτω θέμα:
ετοιμάζομαι να μετακομίσω για ορισμένο χρονικό διάστημα σε ευρωπαϊκή πανεπιστημιούπολη για δουλειά. Η προοπτική της ξενιτιάς με τρομάζει πολύ, γιατί ποτέ δεν έχω ζήσει εκτός Αθήνας, ούτε και το επιδίωξα ποτέ, απλά έτυχε και το είδα σαν ευκαιρία να αποκτήσω εμπειρίες και να αντιμετωπίσω το φόβο μου. Η ερώτησή μου είναι η εξής και την απευθύνω τόσο σε σένα, όσο και στους σχολιαστές: Θα μπορούσατε όλοι οι ξενιτεμένοι να φτιάξετε μια λίστα (τύπου τοπ 10) συμβουλών ξενιτιάς? Για παράδειγμα πως να φτιάξεις τη βαλίτσα σου ή πως να γνωρίσεις καινούριο κόσμο εκεί που θα πας, η άλλες συμβουλές που εγώ δεν μπορώ να σκεφτώ.. Επειδή ξέρω ότι είμαι κάπως ασαφής, θα το διατυπώσω και αλλιώς: Τι θα συμβουλεύατε τον εαυτό σας να προσέξει πριν ξενιτευτεί, με την εμπειρία που έχετε τώρα?
Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Θα δούμε τι θα πουν οι άλλοι, θα έχει ενδιαφέρον. Από τη μεριά μου συνιστώ να μην προσπαθήσεις να αναπαραστήσεις εκεί την ζωή που ξέρεις από την Ελλάδα. Δεν γίνεται, θα λειτουργήσει μόνο με υποκατάστατα, και θα είσαι μόνιμα δυσαρεστημένη γιατί τίποτα δεν θα είναι το ίδιο. Αυτό που πρέπει να βάλεις στη βαλίτσα σου είναι η βεβαιότητα ότι τίποτα δεν θα είναι το ίδιο, και την περιέργεια να μάθεις και να γνωρίσεις το διαφορετικό.
__________________
3.
Ηρθε η ώρα κ για το δικό μου πρόβλημα.. ελπίζω να το δημοσιεύσεις γιατι θελω πραγματικά την γνώμη σου. Λοιπόν, πριν απο ένα αλφα διαστημα έκανα κάτι με τον κολλητό του αδερφού. Τίποτα το σοβαρό 2-3 φορές έγινε μόνο, χωρίς να θέλουμε κάτι παραπάνω (αν κ εκείνος είχε προτείνει να βγαίνουμε-βρισκόμαστε περισσότερο κ να κοιμηθώ σπίτι του, το λέω σε περίπτωση που χρειαστεί). Το είχαμε εννοείται κρυφό για να μην μάθει κανείς τίποτα, γιατί κ οι γονείς οικογενειακοί φίλοι κ ο αδερφός μου κλπ κλπ. Δυστυχώς ο αδερφός μου είδε μια μέρα στο κινητό μου, που του το 'χα αφησει να παρει ενα τηλέφωνο, μηνυματα που μου εστελνε ο αλλος στο μεσεντζερ να παω σπιτι του. Δεν μου πε κάτι, η κοπέλα του μου ειπε για αυτο. Από τότε έχουν απομακρυνθεί (έχουν γίνει κ αλλα, αλλά κ αυτο δεν βοήθησε) για αρκετους λόγους κ οι δυο μεριές έχουν απομακρυνθεί κ αυτο ε στενοχωρεί πολυ. Σκέφτομαι να πιάσω τον αδερφό μου να του μιλήσω κ να κανονίσω να βγούμε οι 4 μας να μιλήσουν να τα λυσουν. Τι λες είναι καλή ιδέα ή να τους αφήσω μόνους τους? Εχει περάσει πάνω απο χρόνος κ αρχίζω να ανησυχώ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν μπορώ να κρίνω την βαρύτητα των «άλλων» συνθηκών ή γεγονότων που τους έκαναν να απομακρυνθούν, αλλά αυτό που έγινε μεταξύ σας δεν είναι λόγος απομάκρυνσης. Το κρυφό του πράγματος θα μπορούσε να είναι, όμως. Καταλαβαίνω γιατί δεν θέλετε να το μάθουν οι γονείς, αλλά για τον αδερφό σου δεν δέχομαι ότι είναι θέμα για να κρατηθεί κρυφό, και λυπάμαι που το θεωρείς αυτονόητο. Από πίσω υπάρχει η θεωρία «μου μαγάρισες την αδερφή», που όπως φαίνεται, συμμερίζεσαι, ακόμα και αν δεν το συνειδητοποιείς. Δεν ακυρώθηκε κάτι ιερό εξαιτίας σου, οπότε δεν χρειάζεται να νιώθεις υπεύθυνη. Δεν μου φαίνεται πολύ καλή ιδέα η μεσολάβηση, ούτε να γίνει τέτοια κουβέντα παρουσία σου και παρουσία της άλλης κοπέλας (ειδικά αυτή, τι δουλειά έχει;) Εσύ με τον αδερφό σου έχεις τη στενή σχέση, άρα με αυτόν πρέπει να μιλήσεις.
__________________
4.
Γεια σου αμπιτσα.Η στήλη σου ειναι η συνήθεια που έγινε λατρεία, εδώ και χρόνια.
Λοιπον σου γράφω μετα απο έναν τηλεφωνικό καυγά που ειχα με το φίλο μου.Να σημειωσω ότι είμαστε μαζί από απόσταση εδω και ενα χρονο,σε διαφορετικές πόλεις της Ελλάδας.
Λοιπόν ολα ξεκίνησαν οταν μου ειπε οτι οι γονεις του του θύμισαν μια παλιά συμμαθήτριά του στην κιθαρα κι ότι αυτη τωρα παιζει με έναν γνωστό τραγουδοποιό στην πόλη του.Και μου λέει να παμε να την ακούσουμε . Οπότε εγώ επειδη ουτε για αστείο δεν ακούω τετοια μουσική και το ξερει και τις σπάνιες μέρες που βρισκόμαστε θελω να κανουμε πράγματα που αρέσουν και στους δυο του το ξεκοψα με τη μια.Και μου λεει καλα θα πάω μόνος.Οποτε εγω του λέω πήγαινε,ετσι κι αλλιώς ο,τι και να πω αυτο που θες θα κάνεις.
Και φυσικά ειχα ενα σκεπτικο γύρω από αυτό,γι αυτο και το ειπα.
Γενικα,αυτο το θέμα το ειχα από την αρχη της σχεσης , οτι ειναι υπερβολικά ανοιχτός, κοινωνικός, βοηθητικος όπως θες πες το σε σημειο παρεξηγήσεως.Το ίδιο είχε συμβεί και σε μενα, επειδή είμαστε αρχαιοι συμμαθητές με αυτόν και τον αδερφό μου και επιδίωξε επικοινωνία κάποια στιγμη μετά από χρόνια . Εγω από την πρώτη στιγμη νόμιζα οτι με φλερταρει, πριν καν βρεθούμε. (μιλούσαμε φεισμπουκ).Και ο αδερφός μου το ίδιο κατάλαβε οταν βρεθηκαμε χωρις να του έχω πει κατι εγω, ουτε για την επικοινωνία που ειχαμε. Αυτος το αρνείται, και τον πιστεύω. Ομως νομιζω οτι αυτο το μοτιβο κανει και αλλους (αλλες δηλαδη)να σκέφτονται το ίδιο με μενα και αυτο με ενοχλεί.
Με εκνευριζει να σκέφτομαι οτι ειναι σε μια παρέα και η κοπελα που της μιλάει καταλαβαινει πως την φλερταρει.Κι ίσως όχι μόνο αυτη,αλλα και οι γύρω τους.(Κατι αντίστοιχο είχε συμβεί και με μας).
Στο δια ταυτα,πιαστηκα απο αυτο και του ελεγα ποιος ο λόγος να πας σε ένα μαγαζί να ακούσεις ένα άτομο με το οποίο δεν εχεις καμία επικοινωνία και να επιδιώξεις να το ξαναδείς.Ξερω οτι σαν μεμονωμένο περιστατικό φαίνεται γελοίο,αλλα μαζι με άλλα ανάλογα δεν ειναι.
Οπότε τον ρωταω αυτο το πράγμα να θεωρούν κοπέλες οτι τους την πέφτεις σου εχει ξανασυμβεί;Σου συμβαίνει συχνά; Η μόνο εγω ειμαι παράλογη;;
Και μου λέει πως ναι, έχει συμβεί καποιες φορές. Αρκετες.
Για να μη μακρυγορησω κι άλλο ,μου είπε οτι αυτος ετσι ειναι ,οτι ενδιαφερεται για τους ανθρώπους , ότι είναι κοινωνικος κλπ.Και ειναι αλήθεια, δεν υποκρινεται.Αλλα στην ουσία εβγαλε ολους τους άλλους κομπλεξικους η φαντασιόπληκτους ή ψώνια.Στο μόνο που του δινω δίκιο είναι που μου λεει και με τους άντρες φιλους-γνωστούς ετσι ειμαι αλλά αυτοί δεν παρεξηγούν. Όντως , κάπως ετσι είναι.
Μα ακόμα κι αν αυτός δεν το ονομαζει φλερτ αυτο που κανει ,οταν οι αλλοι το εκλαμβάνουν ετσι και μάλιστα του συμβαίνει συχνα δεν πρέπει να αναρωτηθεί κατι για τη συμπεριφορά του;Οτι δίνει λάθος μύνημα;
Και ασχέτως όλων αυτών,το οτι με ενοχλει εμενα δε θα έπρεπε να τον ταρακουναει όπως και να χει;Αυτο το έτσι είμαι και σε όποιον αρεσω εδώ μου κάθεται!
Δεν ξέρω ισως κι εγώ ξεπέρασα τα όρια,γιατι του είπα τι γίνεται με σενα θες ολοι να σε αγαπούν;Θες να σε συμπαθούν και να σε γουστάρουν οι κοπέλες;
Πες μια γνωμη ρε α,μπα ,ειμαι στο τσακ να σε ρωτήσω : "μήπως είμαι υπερβολικη ; "
-Κοτσύφι
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Μάλλον συμφωνώ μαζί σου. Από τον τρόπο που τα περιγράφεις φαίνεται σα να θέλει να τον αγαπούν όλοι, να τον συμπαθούν και γιατί όχι, και να τον γουστάρουν. Όμως αν είναι έτσι, δεν μπορεί να έχει μόνο το σύμπτωμα της κοινωνικότητας. Όσο κοινωνικός και να είναι, δεν θα είναι συμπαθής σε όλους. Τι παθαίνει όταν τον απορρίπτει κάποιος; Δηλαδή, πόσο σημαντικό είναι αυτό για την ηρεμία του; Και αν είναι σημαντικό, εσύ τον ξέρεις: από πού έχει προκύψει; Με ποια άλλα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του κουμπώνει αυτή η ανάγκη;
Από τον τρόπο που τα γράφεις όμως μου φαίνεται ότι είτε το κάνει εσκεμμένα, για να φλερτάρει, είτε επειδή έχει αυτή την εσωτερική ανάγκη να είναι αρεστός σε όλους, εσύ τον απορρίπτεις. Δεν σε αδικώ, απλώς επισημαίνω. Οπότε, πόση σημασία έχει για σένα να καταλάβεις τι από τα δύο συμβαίνει; Ελπίζεις ότι αν καταλάβεις τι συμβαίνει, θα τον κάνεις να αλλάξει; Ή ότι αν καταλάβει αυτός τι του συμβαίνει, θα προσπαθήσει να αλλάξει από μόνος του;
__________________
5.
κορίτσι 25 γνωρίζει παντρεμενο 47αρη από κοινό γνωστό. μιλάνε μεσω fb και τηλ, τον ψιλοερωτευεται, και αυτός της λεει ΤΟ παραμύθι: δεν ενδιαφέρεται για σχέση, έρωτες κλπ, μόνο για σαδομαζοχισμό (τύπου 50Greys), γιατί ΚΡΑΤΗΣΟΥ "έχει χορτάσει από έρωτες και αγάπες και ρισκάρει την οικογενιακή του ηρεμία μόνο για οτι τον τραβάει πολύ" (είναι σαδιστής "Κυρίαρχος" από ότι κατάλαβα). Φυσικά αρνηθηκα, αυτός απομακρύνθηκε διακριτικά, αλλά ρωτάω: είναι δυνατόν ένας 47αρης να μην είναι πεινασμένος για μία 25χρονη και να λεει τέτοιες μπούρδες;;;; και επίσης υπάρχουν άντρες που τη βρίσκουν στα αλήθεια έτσι; είναι τρελός, ψυχοπαθής ή γκέι;
-mythbuster
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Μου φαίνεται κάπως ανησυχητικό που στα 25 σου αναρωτιέσαι «αν υπάρχουν άντρες που την βρίσκουν στα αλήθεια έτσι». Και έτσι, και αλλιώς, και άντρες, και γυναίκες, παρεμπιπτόντως, και η ηλικία δεν έχει σχέση με αυτά τα πράγματα. Δεν είναι παραμύθι. Αν θεωρείς αυτό παραμύθι, έχεις πολύ λίγη φαντασία για το πώς μπορεί να την βρίσκει ο κόσμος χωρίς να είναι τρελός, ψυχοπαθής ή γκέι (και δεν μου αρέσει καθόλου που τα βάζεις αυτά σε μια πρόταση). Και δεν καταλαβαίνω τι εννοείς με το «είναι δυνατόν ένας 47ρης να μην είναι πεινασμένος για μια 25χρονη». Φυσικά και είναι δυνατόν. 25 είσαι, δεν είσαι το Άγιο Δισκοπότηρο.
Κορίτσι 25 χρονών, σου λείπουν εμπειρίες, γνώση, μόρφωση, και μάλλον και περιέργεια. Από την άλλη, η έλλειψη εμπειριών δεν σε εμπόδισε να φλερτάρεις και να "ψιλοερωτευτείς" παντρεμένο. Για κοίτα λίγο τις προτεραιότητες σου σχετικά με το τι θεωρείς αποδεκτό.
__________________
6.
Αγαπητή Α μπα
Σε διαβάζω εδώ και καιρό και είπα και εγώ να σου στείλω για ένα θέμα που με απασχολεί. Είμαι σε μια σχέση εδώ και έναν χρόνο. Τα πράγματα μεταξύ μας είναι πολύ καλά τον περισσότερο καιρό. Υπάρχει όμως κάτι που με πειράζει...
Όταν είναι με τους φίλους του ''πίνουν'' τσιγάρα λαϊκιστή χασίς. Είναι κάτι που δεν γίνεται συχνά δεν παύει όμως να με ενοχλεί. Μου λέει θα πάω για κανένα τετράωρο και το τετράωρο γίνεται 10ωρο. Και όταν του τηλεφωνώ σχεδόν δεν τον αναγνωρίζω είναι φτιαγμένος και πραγματικά δεν μπορώ να συνεννοηθώ.
Θέλω να βγαίνει έξω με τους φίλους του εννοείται!!! Αλλά χάθηκαν οι καφετέριες; τα μπαράκια; Οι φίλες μου μού λένε και δε χαίρεσαι τουλάχιστον ξέρεις που είναι και τι κάνει. Εγώ δεν το βλέπω έτσι και δεν έχω τέτοια προβλήματα μαζί του. Μπορεί να μην συμβαίνει συχνά αλλά συμβαίνει . Τον γνώρισα σε μία περίοδο της ζωής μου που ήμουν έτοιμη για σχέση γιατί και δεν είχα ποτέ στάνταρ απαιτήσεις και γενικά δεν είμαι πιεστική στις σχέσεις μου.
Αυτό όμως με ενοχλεί, του το έχω πει και οι απαντήσεις που παίρνω είναι ''μα δεν είναι τίποτα, έχω τον πλήρη έλεγχο'' , ''όλοι κάνουν'' , ''χορταράκι του Θεού είναι'' . Είναι ο κύριος λόγος που μαλώνουμε . Και το μεγάαααααααααααλο ερώτημα. Είμαι υπερβολική; Είμαι τόσο πίσω και είναι εκείνος τόσο μπροστά; Τον αγαπάω πάρα πολύ και δεν θεωρώ πως είναι λόγος για να χωρίσω αλλά κάποιος από εμάς πρέπει να αλλάξει μυαλά.
Please help.
-έιμλες
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Κανείς δεν χρειάζεται να αλλάξει μυαλά. Δεν είναι προχωρημένο να καπνίζεις χασίς, ούτε «κάνουν όλοι». Εσύ δεν κάνεις. Και ναι, φυσικά είναι αυτός λόγος για να χωρίσεις, και δεν είναι από τους ασήμαντους. Μιλάμε για παράνομη ασχολία που είναι εθισμός. Δεν είναι μπάντζι τζάμπινγκ.
Οι φίλες σου πιστεύουν ότι αν «τουλάχιστον δεν ξενοκοιτάει», είναι κελεπούρι; Τον βλέπουν τον πήχη από εκεί που είναι η χρειάζεται να προσλάβουν την Total για γεώτρηση;
_________________
7.
Όταν παρουσιάζω ένα πρότζεκτ και μου κάνουν αρνητική κριτική, το παίρνω πάντα προσωπικά. Τι κάνω λάθος ;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ως προς το ότι το παίρνεις προσωπικά, δεν κάνεις κάτι λάθος, προσωπικά πρέπει να το πάρεις. Δεν είναι κριτική για την συνολική σου παρουσία στη γη, είναι όμως κριτική για την παρουσίαση που έκανες εσύ, που είναι δική σου, άρα σε σένα προσωπικά απευθύνεται. Δεν γίνεται να μην σε πειράζει (αν δεν σε νοιάζει, δεν σε νοιάζει η δουλειά σου, φαντάζομαι δεν θέλεις να φτάσεις σε αυτό το σημείο). Όπως δεν γίνεται να μην ενοχλείσαι, δεν γίνεται να περιμένεις να σου λένε μόνο καλά λόγια. Όταν παρουσιάζεις κάτι, πρώτα τα αρνητικά θα ακούσεις, γιατί τα θετικά δεν θα σχολιαστούν. Αν κάτι δεν σχολιαστεί, θα πει ότι είναι εντάξει. Θέλω να πω ότι η παρουσίαση γίνεται για να εντοπιστούν τα προβλήματα, όχι για να λέμε ο ένας συγχαρητήρια στον άλλον. Είναι δουλειά, δεν είναι παιδικό ρεσιτάλ πιάνου.
Το πώς αντιδράς στην κριτική και τι κάνεις με αυτή είναι αυτό που έχει σημασία. Και στην κριτική μπορείς να αντιδράσεις με αυτοπεποίθηση που αφοπλίζει. Ακούς; Βελτιώνεσαι; Αυτά έχουν περισσότερη σημασία για τους άλλους, και για τους ανώτερους σου, και για τους συνεργάτες σου. Δοκίμασε το.
σχόλια