ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
18.7.2017 | 13:22

ΤΗΝ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ,ΑΛΛΑ ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΕΧΩ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ 'ΖΕΣΤΑΣΙΑ'ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ

Ειμαι μαζι με μια κοπελλα,εδω και 1,5 χρονο περιπου.Στην αρχη ολα ηταν καλα,ερωτικα κυριως,αλλα οπως ολες οι σχεσεις ετσι και η δικη μας ηθελε δουλεια και συγλιση αποψεων.Μετα απο 8 μηνες περιπου αρχισα να εχω επιθυμια για αλλη γυναικα,πιο νεα και ενιωθα οτι εχει χαθει αυτο που χρειαζεται,εφτασα στο οριο να την απατησω,χωρις ομως να εχω την διαθεση να κανω δεσμο με την 'αλλη'.Εν τελει επειτα ενος περιστατικου,με την δευτερη κοπελα(δν εγινε απολυτως τιποτασ) την επομενη ημερα,μπηκα σε μια αλλη διαδικασια,οχι να κοιταω αλλες μηπως και βρω περιστασιακη σεξουαλικη ευχαριστηση,αλλα να επικεντρωθω κατα ποσο μπορουμε μαζι με την κοπελα μου,να κανουμε την αρχη ωστε να δημιουργησουμε οικογενεια.Επιτα ολων αυτων ημαστε τωρα στην διαδικασια να βρουμε ενα σπιτι και να ξεκινησουμε.την ζωη μας,αλλα νιωθω οτι εχω χασει την ζεστασια μου σε μεγαλο βαθμο,δν την κοιταω οπως την κοιτουσα,και η ερωτικη μου επιθυμια εχει πεσει κατα πολυ,αλλα ειναι διπλα μου σε οτι και να ετυχε απο την αρχη με στηριζει οπως και εγω,και απολαμβανω να εχω εναν τετοιο ανθρωπο διπλα μου,αγαπαω την ψυχη της πιο πολυ απο στο σωμα της πλεον.Την αγαπαω παρα πολυ,μπορω να ειμαι ο εαυτος μαζι της χωρια να κρυβομαι,αλλα νιωθω οτι ο ερωτας στον βαθμο που τον αντιλαμβανομαι προσωπικα ειναι σε ελευθερη πτωση.Ισως να ειναι το αγχος,η οικονομικη κατασταση,κτλ ενας σημαντικος λογος,αλλα φοβαμαι,μην κανω καποιο λαθος και πληγωσω και εμενα και τον ανθρωπο μου.
5
 
 
 
 
σχόλια
Αν της λέγατε κατά γράμμα όσα εξομολογείστε εδώ, πιστεύετε πως θα εξακολουθούσε να θέλει να ενώσει τη ζωή της μαζί σας; Προσωπικά αμφιβάλλω.Από την άλλη, πώς είστε ο εαυτός σας, όταν καταπιέζετε όσα πραγματικά νιώθετε και προσπαθείτε να πάτε παρακάτω με μισή καρδιά και αλχημείες; Όταν χτίζουμε κάτι, δεν παρακάμπτουμε τα θεμέλια, για να φτάσουμε στην ταράτσα. Εσείς αυτό προσπαθείτε να κάνετε. Θα βγει;Ό,τι κι αν σας πουν οι άλλοι, εσείς θα πάρετε τις αποφάσεις. Ας είστε δίκαιος και ακέραιος, τόσο απέναντι στον εαυτό σας, όσο κι απέναντι σε έναν άνθρωπο που δυστυχώς μέχρι τούδε δεν έχει ιδέα για το τι αληθινά νιώθετε.
Οκ καταλαβαίνω οτι όλες οι σχέσεις έχουν τα πάνω και τα κάτω τους, ο έρωτας έχει ημ/νία λήξης, η ερωτική επιθυμία ίσως να μειώνεται με το πέρασμα του χρόνου κτλ κτλ.'Ομως εσύ λες πως ΜΟΛΙΣ στους 8 μήνες έχασες το ενδιαφέρον. Κι αντί να αναρωτηθείς πού πάτε, κοιτάς να τη "δέσεις" περισσότερο με σπίτι ίσως και παιδιά. Μάλιστα.Και σε τρία χρόνια από τώρα πχ θα την έχεις απατήσει 1364 φορές.Αυτό που λες οτι αγαπάς την ψυχή της, γιατί μπορείς να είσαι ο εαυτός σου, δεν είναι και καμιά εγγύηση. Δε νομίζω οτι όλο αυτό σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, πιο πολύ για βόλεμα μου φαίνεται.'Οπως και να'χει, θεωρώ οτι το Α και το Ω είναι η ειλικρίνεια. Πρώτα με τον εαυτό μας κι έπειτα με τον άμεσα ενδιαφερόμενο.Δώσε της την επιλογή να ξέρει τι έχει δίπλα της και τι την περιμένει.
Η συγκατοίκησ ειναι ο τελικος κριτής.Πολλοι υπεραγαπημενοι δεν βγαζουν καν εξάμηνοΟι περισσότεροι στο χρόνοπάνω κενευρίζονται με τις συνηθειες του αλλου, νιώθουν ασφυξία και οτι στερουνται άλλες επιλογές, και ψάχνουνν διέξοδο: δουλεια μακρια, άλλη σχέση να ξεφυγουν, αποδράσεις καθε ειδους (εργασιομανια, παιχνιδια στο pc με τι ώρες, αλκοολ, καποιο καινουργιο χομπυ που έχει γιθνει ξαφνικα εθισμός, ταξιδια, συστηματικο τρεξιμο μεγαλων αποστασεων κλπ)Καποιοι λιγοι βρισκουν ισορροπίες και περνανε σε άλλη φάση πολυ αρμονική, ακομα κι αν δεν ηταν φουλ ερωτευμενοι πριν. Υπαρχουν εξαιρετικές μικρές στιγμες καθημερινότητας που θα νιώσεις πολύ ωραια να τις μοιράζεσαι με αυτην που ειναι πιο σημαντική για σένα.Για να κρατησει η συγκατοικηση η συμβατοτητα και η αρμονία είναι πιο σημαντικη από τον παθιασμένο έρωτα.Ειναι αλλη φαση ζωής και δεν ειαι για ολους ουτε για ολες τις σχέσεις.Αλλα αυτο δεν το ξερεις εκ των προτέρων, δυστυχώς...
Μισό λίγο, να συνοψίσουμε;Είστε μαζί 1,5 χρόνο, εσένα σου έφυγε το ερωτικό στο 8μηνο οπότε και ψάχτηκες αλλού, δεν της απάτησες μεν (λες) αλλά δεν την επιθυμείς κιόλας. Ταυτόχρονα, δίνεις άλλη μία ευκαιρία στη σχέση σας και καταλήγετε να ψάχνετε σπίτι για να ξεκινήσετε, όπως λες, τη ζωή σας.Τι να ξεκινήσεις; Τη συγκατοίκηση; Το μοίρασμα των εξόδων; Να συμφωνήσετε αν Δευτέρα/Τετάρτη/Παρασκευή θα κατεβάζεις εσύ τα σκουπίδια; Λες ότι μπορείς να είσαι ο εαυτός σου μαζί της χωρίς να κρύβεσαι... Παρντόν;;; Φίλε μου, αν θες να δουλεύεις τον εαυτό σου, οκ. Όταν μετά από κανένα χρόνο όμως, σε κάνει τσακωτό με άλλη και γίνει το σύστριγγλο, έλα να ξανασυζητήσουμε την τρέχουσα, εντελώς ανειλικρινή, εξομολόγηση σου.Και, ποιον άνθρωπο σου;
Scroll to top icon