ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι 28 ετων και, οπως θα ελεγε και ο Αρκας,''προσπαθω να βγω απο το ψυχολογικο μου αδιεξοδο,αλλα δε θυμαμαι απο που μπηκα''...Μεγαλωσα σε προβληματικη οικογενεια,εδω και καμμια 10ρια χρονια εχω τσακωθει σχεδον με ολους τους συγγενεις και εχουμε ελαχιστα σχετικα.Ζω με τον πατερα μου.Ειναι ο μονος με τον οποιο εχω πολυ καλη σχεση,εκτος απο πατερας ειναι και φιλος και συντροφια και απ ολα..ξερω ομως οτι καποια στιγμη θα φυγει απο τη ζωη,και τοτε δεν θα εχω κανεναν να με νοιαζεται.Τα πραγματα θα ηταν καλυτερα,αν ειχα καποια σχεση,καποιον ανθρωπο να ειναι κοντα μου και την ελπιδα οτι καποια στιγμη θα εχω δικη μου οικογενεια,αλλα φευ..δεν ειχα ποτε σχεση,σοβαρη η μη(αν και εχω κανει σεξ).Αυτη η κατασταση με οδηγησε στο να μην ψαξω και ποτε για σοβαρη δουλεια,καθως το χρημα δεν αποτελουσε ποτε κινητρο..τι να τα κανω τα λεφτα,να τα χαλασω με την κοπελα που δεν εχω;Ουτε επιθυμησα ποτε καποιο υλικο αγαθο που να απαιτει λεφτα(μου εφτανε ενα πιατο φαι),ουτε με απασχολησε τι θα κανω οταν καποτε μεινω μονος μου(στο κατω κατω κανεις δεν θα νοιαζοταν πια για μενα)..Το πιο ενδιαφερον ομως,ειναι οτι εδω και 2 χρονια,εχω γνωρισει μια κοπελα μεσω ιντερνετ.Εχουμε μια πολυ ομορφη γνωριμια,συζηταμε και με εμπιστευεται(να πω οτι και αυτη αντιμετωπιζει παρομοια προβληματα με την οικογενεια της,οποτε πιθανοτατα βρισκει κατανοηση σε μενα).Με τα πολλα,και υστερα απο 2 χρονια επεδιωξα και γνωριστηκαμε απο κοντα(μενουμε σε διαφορετικες πολεις)..ειμαι κατενθουσιασμενος μαζι της,και πιστευω και αυτη,ομως δεν υπαρχει σοβαρη πιθανοτητα να ειμαστε μαζι, λογω αποστασης..Μετα απο τοσα χρονια,βρηκα εναν ανθρωπο που με εκτιμα και την εκτιμω,αλλα δεν μπορω να την εχω..οποτε καταληγω παλι μονος οπως παντα.Τι να κανουμε..υπομονη.