ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
24.7.2017 | 21:18

Ο μπαμπας μου

Εχει καρκινο στον πνευμονα, 3ου βαθμου. 53 ετων)Παιρνει τα χαπια του, κανει οτι του λενε οι γιατροι, οι εξετασεις του 9 στις 10 βγαινουν ολο και καλυτερες σε σχεση με τις προηγουμενες και γενικα σαν ασθενης ειναι σε ενα καλο επιπεδο. Κανει οτι εκανε παλια..δουλεια, δραστηριοτητες, βολτες κτλΤο παλευει πολυ. Δεν τον εχει παρει απο κατω, δεν εχει σκυψει το κεφαλι.Εμεις σαν περιγυρος του, του φερομαστε κανονικα. Δεν τον κανουμε να νιωθει αρρωστος κ τετοια.Η ψυχολογια του (ή τουλαχιστον αυτο που δειχνει) ειναι ανεβασμενη. Τελευταια επαθε θρομβωση στα ποδια.Του εβαλαν φιλτρο με ρομπιτικη (δεν τα πολυξερω αυτα)Την παρασκευη τον εφεραν στο νοσοκομειο επειδη πρηστηκε πολυ το δεξι του ποδι. Μερα με τη μερα ξεπρηζεται. Λιγο, αλαλ ξεπρηζεται.Ψυχολογικα ειμαι πολυ χαλια. Εχω ενα κομπο μεσα μου απο το Γεναρη που το μαθαμε. Κλαιω καθε μερα σχεδον. Η ζωη μου κυλαει κανονικα στην καθημερινοτητα της αλλα αυτο με ακολουθει συνεχεια μεσα μου. Οπου κι αν παω, οτι κι αν κανω. Η μαμα μου κι ο αδερφος μου το ιδιο. Μπροστα του βεβαια δε δειχνουμε τιποτα.Φοβαμαι οτι μπορει να τον χασουμε. Κανω συνεχεια τετοιες σκεψεις.Δεν το αντεχωΕχω το αγορι μου, με στηριζει..ξεχνιεμαι για λιγο αλλα γυρναω στα ιδια.Πως να το αντιμετωπισω; θα ηθελα τη γνωμη σας, τη συμβουλη σαςΑν εχετε περασει ή αν περνατε κατι παρομοιο.
6
 
 
 
 
σχόλια
Είναι πολύ δύσκολο αυτό που περνάς και θέλει πολύ δύναμη. Να θύμασαι ότι έχεις άτομα που σε στηρίζουν και είναι δίπλα σου, όπως το αγόρι σου και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Επειδή όμως πρέπει να βρεις πιο πολύ δύναμη για να στηρίξεις και τον πατέρα σου σε αυτή τη δύσκολη στιγμή, ίσως καλύτερα να προσπαθήσεις να δεις με κάποιον ειδικό το θέμα, γιατί τέτοιες καταστάσεις θέλουν ψυχραιμία όσο γίνεται...
Να είστε κοντά του. Μην ξεχνάτε ότι όσο δύσκολα και αν περνάτε το μεγαλύτερο λούκι το τραβάει αυτός. Απαλλάξτε τον από την υοχρέωση να είναι δυνατός για να μην σας στεναχωρήσει. Καταρρέει και χρειάζεται δίπλα του δυνατούς ανθρώπους να τον στηρίξουν. Κρατήστε τον όσο γίνεται μακρυά από άλλα προβλήματα και στεναχώριες.Μιλήστε μαζί του για τη ζωή του, το παρελθόν του, τις δικές σας ζωές. Και μόνο το γεγονός ότι θα ξέρει ότι έχει μια οικογένεια που τον αγαπάει δίπλα του θα τον εμψυχώνει.αυτά απά ένα άτομο που κλήθηκε να αντιμετωπίσει μια πολύ παρόμοια κατάσταση σε πολλή μικρή ηλικία
Αφού οι εξετάσεις βγαίνουν όλο και καλύτερες αυτό είναι πολύ θετικό.Σωστή διατροφή και καλή ψυχολογία θα βελτιώσουν τις προοπτικές εξάλειψης του προβλήματος.Εύχομαι ότι καλύτερο.
Ελπίδα και πίστη! !! Αν τα χάσεις αυτά τα δύο πάει το έχασες το παιχνίδι! Εσύ είσαι αυτή που πρέπει να δώσεις δύναμη και στην μητέρα σου και στον πατέρα σου! Να ελπίζεις ότι όλα θα πάνε καλά και θα πάνε! Εδώ ο πατέρας σου συνεχίζει και χαμογελάει! Έχω περάσει και εγώ σε αυτή την κατάσταση! Η μητέρα μου είχε καρκίνο του μαστού. ..Οι γιατροί της έδιναν βιβλία για το πως να μας πει ότι σε λίγο καιρό δεν θα είναι μαζί μας...Και όμως αυτή το πάλεψε και τώρα είναι καλά! !! Αφού δεν έχει δυσανασχετησει ακόμα θέλει να το παλέψει και στο τέλος θα δεις ότι θα τα καταφέρει! Εύχομαι ολόψυχα να γίνει το συντομότερο καλά!!!! Και μην ξεχνάς! ! Πίστη και ελπιδα! !! Μην τα χάσεις πότε αυτά τα δύο! !! Καλή δύναμη! !!
Ο πατερας μου διαγνωσθηκε με καρκινο πριν απο 2 χρονια σε προχωρημενο σταδιο. Ολοι πιστευουμε οτι ειμαστε ατρωτοι, ωσπου ερχεται δυστυχως η στιγμη που μαθαινεις κατι τετοιο κ χανεις τη γη κατω απο τα ποδια σου. Το σοκ που υφισταται καθε ανθρωπος ειναι τεραστιο. Το επομενο σταδιο ειναι η βαθια στεναχωρια κ αυτο το γιατι που σε τρωει. Πρεπει ομως ολοι οσοι συμπαραστεκομαστε σε καρκινοπαθεις να ξεπερασουμε πολυ γρηγορα αυτα τα σταδια κ να αντιδρασουμε οσο το δυνατον ταχυτερα χωρις πανικο.Οι γιατροι στην πολη που ειμαστε δεν μας εδιναν πολλες ελπιδες κ ετσι αναγκαστηκα να παω μονη μου σ αλλη πολη για να μιλησω με γιατρους. Απ την στεναχωρια μου εχασα 10 κιλα σε 2 μηνες. Μεχρι στιγμης αντιμετωπιζουμε το προβλημα "συντηρητικα". Ειναι σημαντικο που εχεις το αγορι σου στο πλευρο σου να σε στηριζει. Οσο κ αν σου ακουγεται τετριμενο, πρεπει να εισαι εσυ πρωτιστως δυνατη για να σταθεις στον πατερα σου. Ειναι πολυ σημαντικο οτι συνεχιζει τις δραστηριοτητες του! Ειναι ελπιδοφορο κ θετικο το γεγονος οτι οι εξετασεις του ειναι καλες!Πρεπει να εχεις πιστη κ δυναμη για να βγειτε νικητες στον αγωνα που δινετε. Ευχομαι ολοψυχα ταχεια αναρρωση. Η Παναγια μαζι σας!
Λοιπόν, με όλο το θάρρος θα σου πω τα εξής απλά:Εύχομαι να ξεπεράσει τα θέματα υγείας ο πατέρας σου, να του δώσει χρόνια ο Θεός, και όταν είναι να φύγει (εύχομαι μετά από μισό αιώνα) να φύγει ΟΡΘΙΟΣ. Τίποτε άλλο.Καλή δύναμη.

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Scroll to top icon