ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειναι η πρωτη φορα που γραφω σε καποιο φορουμ οποτε μου φενεται λιγο καπως.Θα πω κατευθειαν αυτο που θελω να σας εξομολογηθω χωρις πολλα πολλα.Πασχω απο στραβισμο.(Στραβισμος ειναι οταν τα ματια δεν ευθυγραμιζονται σωστα π.χ οταν κοιτας ενα αντικειμενο ή καποιο προσωπο).Απο το δημοτικο εως το τελος των σχολικων μου χρονων παντα ενιωθα αβολα να κοιταξω καποιον στα ματια και φυσικα τα > σχολια τους με εφερναν σε ακομα περισσοτερη αμηχανια με αποτελεσμα να κλειστω στον εαυτο μου ακομα πιο πολυ,κανοντας ετσι τα ατομα που με αγαπουσαν και αγαπουσα πραγματικα να με μισουν γιατι τους φερθικα σκατα λογο της ανασφαλειας μου.Καταλαβαινω πως ο καθε ανθρωπος ειναι διαφορετικος και πως ο καθενας μας εχει τις δικες του ατελειες απλα δε μπορεσα να αγαπησω και να αποδεχτω τον εαυτο μου οπως ειναι.Και στην τελικη αν δε μπορω να αγαπησω εγω τον εαυτο μου πως εχω απαιτησεις να το κανουν και οι αλλοι;Πιστευω πως ολα γινονται για καποιο λογο απλως εγω δε μπορω να βρω τον δικο μου.Ευχαριστω οσους κατσουν και απαντησουν απλα αυτα ηθελα να τα πω καιρο και ισως ειναι ενας τροπος στο να ξεσπασω μιας και με βασανιζουν χρονια χανοντας το θαρρος να τα πω στους γυρω μου.