Υποψιάζομαι, ότι αυτό που σε κρατάει πίσω είναι η ανασφάλεια(π.χ. μπορει αυτός να μην είναι ερωτευμένος όπως εσύ, οπότε θα φύγε ή μήπως ότι εσύ φοβάσαι ότι δεν είσαι αρκετή οπότε πάλι θα φύγει). Σκέφτομαι ότι είναι πιθανόν να συμβαίνει αυτό , γιατι δεν αναφέρεις πχ. ότι φοβασαι κάτι επάνω του, δεν είναι καλό παιδί κτλ.Ή μήπως κάτι σου λέει ότι δεν είναι ο αντρας που θέλεις να περάσεις τη ζωή σου μαζί του , ασχέτως του τρελλού έρωτά σου.Δεν μπορώ να συμβουλέυσω για τον αν θα τα φτιάξεις μαζίτου, μπορώ να σου πώ όμως κατηγορηματικα το εξής: Φιλίες τέτοιου τύπου δεν βγαζουν σε καλο(μόνη σου το είπες ο Θεός να την κάνει φιλία).Πίστεψε το, έναν άντρα δεν θα τον χαλάσει μια "φιλία",όπου θα μπορεί να παίρνει συμβουλές από την κολλητή τη του για το πως θα ρίξει τη γκόμενα, πώς θα κρατήσει τη γκόμενα, πως θα πηδήξει καλύτερα τη γκόμενα(ναι, υπάρχουν και τέτοιες ερωτήσεις μεταξύ κολλητών). Και εντάξει αν και οι δύο φτάξουν τη ζωή τους οκ, αν όμως αναγκαστείς να πάς στο γάμο του , στα βαφτίσια των παιδιών του κτλ,θα μετανίωσεις πικρά που τον είχες φίλο. Τουτέστιν τον άντρα που γουστάρουμε ή εραστή ή τίποτα.(Εμπειρία, βγαλμένη απ΄τη ζωή...)
3.8.2017 | 14:18
Δειλια να ζησω τον ερωτα?
Σας εχει τυχει ποτε να αισθανεστε τοσο εντονα ερωτικα συναισθηματα για καποιον, σε σημειο που να κομπλαρετε να τα εκδηλωσετε, ειτε απο φοβο οτι, αν μπειτε σε μια τετοια σχεση, θα χασετε τη μπαλα και θα σας παρει εντελως τα μυαλα ο ερωτας, ειτε απο φοβο οτι καποια στιγμη αυτη η σχεση θα τελειωσει και θα πληγωθειτε πολυ? Σας εχει τυχει δηλαδη να σας τρομαζει αυτο το τοσο ανεξελεγκτο πραγμα που νιωθετε, να σας τρομαζει το οτι αυτος ο ανθρωπος καταφερνει να επηρεαζει τοσο πολυ τη διαθεση σας και γι' αυτο να προτιματε να μην ζησετε αυτο το εντονο παθος μαζι του, απ' το να το ζησετε και να φατε τα μουτρα σας?Εγω νομιζω οτι νιωθω κατι τετοιο αυτη τη στιγμη. Οχι, μην βιαστειτε να μου πειτε οτι, για να μη θελω να ειμαι μαζι του, μαλλον δεν ειμαι ερωτευμενη. Πραγματικα νιωθω πιο ερωτευμενη απο ποτε, τον σκεφτομαι συνεχεια και ομως πιανω τον εαυτο μου να δειλιαζει. Κανω ενα βημα μπροστα και μετα ενα βημα πισω. Τη μια στιγμη εκδηλωνομαι και πλησιαζω ολο και πιο κοντα του και το επομενο λεπτο κατι με τραβαει πισω. Και νομιζω οτι και κεινος κανει ακριβως το ιδιο. Τη μια στιγμη ειναι εκδηλωτικος οσο δεν παει, μου δειχνει με πραξεις ποσο ενδιαφερεται και το αλλο λεπτο ειναι το αντιθετο. Πχ τις προαλλες ημασταν εξω με παρεα και καποια στιγμη τον πηρα αγκαλια και εκεινος με χαιδεψε για λιγη ωρα στα μαλλια και μετα σηκωθηκε και πηγε τουαλετα, σαν να ηθελε να αποφυγει να μεινουμε παραπανω ωρα αγκαλια. Οκ, εσεις ως απλοι αναγνωστες που δεν γνωριζετε αυτο τον ανθρωπο μπορει να μου πειτε οτι, για να ειναι μια ετσι κ μια αλλιως, ισως και απλα να μην ενδιαφερεται και οτι εγω μπορει απλα να τα ερμηνευω ολα οπως με βολευει. Εγω ομως απ' αυτα που εχω ζησει μαζι του ειμαι πολυ σιγουρη οτι δεν περναει απλα την ωρα του μαζι μου. Απλα νιωθω οτι κατι μας κραταει πισω.Φοβαμαι πως το να κανω σχεση με αυτον τον ανθρωπο θα ειναι υπεροχο, ομως απ' την αλλη θα τρεμω στην ιδεα οτι μπορει καποια στιγμη ολο αυτο να τελειωσει και να τον χασω. Οποτε προτιμαω να μενουμε "φιλοι"(ο θεος να μας κανει) για να μην φοβαμαι μην τον χασω απ' τη ζωη μου. Ναι, το ξερω, ακουγεται εντελως χαζο αυτο που λεω. Απλα δεν ξερω, δεν μου χει ξανατυχει να νιωθω τοσο ερωτευμενη και δεν μπορω να το διαχειριστω. Εγω ειχα συνηθισει να εχω σχεσεις και να μην ειμαι κολλημενη στον αλλον, να μην τον σκεφτομαι 24 ωρες το 24ωρο. Και ξαφνικα νιωθω κατι πρωτογνωρο. Με παιρνει τηλεφωνο να βρεθουμε και ακομα και αν εχω κανονισει ενα σωρο αλλα πραγματα να κανω, δεν μπορω να του πω οχι. Ειμαστε εξω μαζι και νιωθω οτι ποτε δεν χορταινω, οτι θελω παντα να κατσω κ αλλο μαζι του. Αχ δεν ειμαι καλααα...Η μπορει και να ειμαι πολυ καλα. Δεν ξερω. Οπως το παρει κανεις.
2
