Πολλά έχουν γραφτεί για την ιστορική προσέγγιση της Μαρίας Ρεπούση και έχουν απομονωθεί φράσεις από ανθρώπους που ποτέ δε διάβασαν το βιβλίο της.
Είναι διαφορετική η προσέγγιση κάποιων ιστορικών και Τούρκων και Ελλήνων. Από εκεί που η Ιστορία φανάτιζε και δημιουργούσε την εντύπωση στους Τούρκους μαθητές ότι οι ίδιοι είχαν δίκιο σε όλα και οι Έλληνες πάντα οι κακοί (και το αντίστροφο), ιστορικοί όπως οι Ρεπούση και Έλληνες και Τούρκοι συνάδελφοί της - χωρίς να προσπαθήσουν να κάνουν το μαύρο άσπρο- να αποδυναμιτίσουν τον τρόπο που φανατιζόμαστε από μικροί.
Η Ρεπούση (ναι, έχω διαβάσει το βιβλίο) μιλά για όλα τα κακά που μας έκαναν οι Τούρκοι, αλλά με μια γλώσσα πιο ήπια και έννοιες κατάλληλες για παιδιά.
Οι περισσότεροι δεν συμφωνούν με αυτόν τον τρόπο εκπαίδευσης και είναι απόλυτα δεκτό. Νίκησαν εξάλλου. Το βιβλίο δε διδάχτηκε ποτέ, η Ρεπούση απαξιώθηκε και σχεδόν ταπεινώθηκε. Κι αυτό δεκτό.
Τόσα χρόνια μετά όμως, το να την χτυπάς χυδαία για μια διαφορετική άποψη στον τρόπο διδασκαλίας (η οποία δεν εφαρμόστηκε καν), είναι χυδαίο από μόνο του. Και χαρακτηρίζει περισσότερο εσένα.
σχόλια