ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σας παρουσιάζω την σχέση μου. Κοριτσι : Kαι όλο καφρίλα καμία τακτική , πόσες φορές έχει προσβάλει την εμφανιση μου και καλά για ''πλάκα'', πλάκα εχει να κοροιδευεις τον αλλον και να νιωθει αβολα μετα! Και μετά λεει ότι είναι ερωτευμένος ναι καλά. Αν ήταν θα ήθελε να με βλέπει κάθε μα καθε μέρα και δεν θα προτιμαγε τις μπυρες με τους φίλους του ενω σε λιγο καιρο θα φυγει και δεν θα τον βλεω ποτε. Και όυτε θα ήταν τόσο ψυχρός στο τηλεφωνο τις μέρες που δεν βρισκομαστε . Εκτός αυτού γιατί πρέπει μερικές φορές να νιώθω ότι μιλάω σε σακί με πατάτες όσο αυτός με γράφει κανονικότατα , είναι εκνευριστικό, όταν κάποιος μας ενδιαφερει ακούμε τι έχει να μας πει ,αλλιως ειναι ασεβεια, έτσι πάει. Και βαρεθηκα να νιωθω τυψεις για οτι αισθανομαι, τυψεις γιατι μου λειπει συνεχεια, τυψεις για τα νευρα που αυτος μου προκαλει έτσι και αλλιως και τύψεις που εχω και εγω συναισθηματικες αναγκες. Ααα και όσον αφορα την απόσταση, τους μηνες που λειπει είναι και πιο έλευθερος, κουτι του ερχεται και εχει εμενα το σιγουρακι για στηριξη όποτε την χρειαζεται. Eδω μου λέει κατάμουτρα ότι δεν με αγαπαει ,πως περιμενει λοιπον εγω να νιωσω ανετα και να μην αναστατωνομαι? Δεν ξέρει μου φαίνεται τι απαιτεί μια σχέση!Γραμμένη εντελώς με έχει και όταν βρει εκείνη που θα ερωτευτεί πραγματικα θα τις φερεται καλύτερα! Καθόλου δεν με θέλει και με στεναχωρεί πολυ αυτό . Θα τον εστελνα στο καλό να βρω καποιον που οντως θα με θέλει αλλα ειμαι ερωτευμενη. Αγόρι: Eχω μπουχτίσει με αυτήν την κοπέλα, εκεί που όλα είναι μια χαρά με το παραμικρό εκνευρίζεται. Και να σου κλάμματα και να σου προσβολες ,παιδιαρισμοί και πείσματα. Όταν είναι ηρεμη δηλαδή για πάνω από 20 μέρες φοβάμαι μην και θέλει να με χωρίσει . Απορώ πως καταφερνω καθε φορα και της μιλάω τόσο γλυκα και ήρεμα ,άλλοι σιγα που θα την ανεχοντουσαν την κλαψιάρα.Το πως με λεει αγενη και καφρο? Που το πας αυτό? Με όλους έτσι μιλάω εκτός από αυτην ,απλά και μόνο για να μην ενοχληθει δαγκωνω την γλώσσα μου κάθε φορά. Το πόσα έχω διορθώσει για να μην την στεναχωρω εν τω μεταξύ κάθε φορα το ξεχναει. Είμαι ξεχωριστη οντοτητα όχι ενα με αυτην δεν μπορω να γινω εγω ο μεγαλυτερος χλεχλες απλα για να βολευεται. Ειναι λες και οι λόγοι για γκρινια δεν έχουν τελειωμό. Μετά μου λέει ότι δεν την θέλω κιόλας, ναι δεν την θελω για αυτό υπομενω τα τρελα της. Και μαλακιες ειναι τα οτι και καλα θελει πιο πολυ χρόνο μαζί μου , την επιβεβαιωση ότι τρεχω από πίσω της ψαχνει. Λες και δεν φαινεται οτι μου λειπει όταν ειμαστε μακρια και μια μερα να εχω να την δω.Και όταν είναι η απόσταση το πως καθομαι αγ***τος γιατι θελω μονο αυτην δεν της λεει τιποτα πια? Και αυτό με τους φίλους μου, δεν το καταλαβαινω, αυτα τα ατομα τα εχω διπλα μου 10 χρονια ,αυτην ούτε έναν χρόνο! Γιατι λοιπόν να την βάλω πάνω από αυτούς και αφου την βλεπω όσο όλους τους αλλους μαζι τι προβλημα υπαρχει? Kαι πως περιμενει να την αγαπησω όταν μετα από κάθε καβγα η έτσι στο ασχετο μου λέει ότι δεν είναι σιγουρη για εμας και ότι την πληγωνω συνέχεια? Τρέλαμενη εντελώς. Παιδια το ξερω είμαι η πιο σπαστικη απο τους δυο :P Αλλά δεν φταίω εγω, τα παραπανω τα σκεφτομαι σε στιγμες εντασεις μονο, είναι σαν η αμφιβολια και η ανασφάλεια όταν δενομαι με κάποιον να έρχονται εμφυτα. Προτάσεις για πιο ομαλη συμβιώση θέλω .Πως να χαλιέμαι λιγοτερο και πως να τον διδαξω να είναι που και που λιγοτερο καφρος για να νιωθω πιο ανετα. .