ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότερος κόσμος απομακρύνεται από εμένα. Έχω μείνει σχεδόν μόνη μου. Πέρασα κατάθλιψη πριν δύο μήνες και απομακρύνθηκα συνειδητά από τα πάντα. Είμαι και σε απαιτητική σχολή και έδεσε το γλυκό. Δεν ήμουν ποτέ τέρας κοινωνικότητας αλλά είχα τον κύκλο μου, τους γνωστούς μου. Τώρα πια κάνω σχεδόν μοναχική ζωή. Εδώ και δύο χρόνια ανεβάζω πολύ σπάνια στα σοσιαλ μιντια κάτι και πατάω λαικ οπότε έχω όρεξη. Με σβήνουν από φίλη, φίλες που βγαίναμε τώρα με βλέπουν και κάνουν ότι δε με βλέπουν στην καλύτερη, αποκτούν ξινισμενο ύφος στη χειρότερη. Τι έχω κάνει; δεν καταλαβαίνω. Δε γουστάρω το φαίνεσθαι που επικρατεί σήμερα, βαριέμαι να κάνω λαικ και σχόλια θαυμασμού στις 5 φωτογραφίες/ημέρα που ανεβάζουν. Δε γουστάρω να βγαίνω έξω. Ούτε ψάχνω παρέα για να λέω οτι έχω, θέλω πραγματικά άτομα δίπλα μου. Στις φιλίες μου ήμουν πολύ εντάξει, έτρεχα σε νοσοκομεία, τις πήγαινα μέχρι το σπίτι το βράδυ να μη γυρνάνε μόνες τους, τις φιλοξενούσα σπίτι μου κλπ... Ούτε κουτσομπόλα είμαι ουτε κακοπροαίρετη, ίσως λιγο απαισιόδοξη και καταθλιπτική μόνο. Και χιούμορ έχω και τις κατινιές τις διαχειρίζομαι με αξιοπρέπεια. Αυτό που κάνω λάθος είναι ότι δεν παίρνω την πρωτοβουλία να επικοινωνήσω γιατί έχω κάποιες ανασφάλειες σαν άτομο και αισθάνομαι ότι ενοχλώ, επίσης είμαι ευάλωτη στην κριτική του κόσμου και έχω κλειστεί στο καβούκι μου τα τελευταία χρόνια για να αποφύγω την τριβή με τους ανθρώπους(για αυτό δεν ειμαι και ενεργή στα σοσιαλ μιντια). Είναι ικανά αυτά να εγείρουν αντιπαθειες; Κανείς δεν ήρθε να μου πει ξέρεις κάτι με πειράζει αυτό και αυτό, χαθήκαμε με τον καιρό. Και ναι θεωρώ λογικό να απομακρυνθεί κάποιος από μένα εάν δεν παίρνω και εγώ πρωτοβουλίες αλλά γιατί αντιπάθεια συσσωρευμένη; Την βλέπω πολύ τελευταία και από απλούς γνωστούς. Φταίει που δεν εχω ενεργή κοινωνική ζωή ή που δε δείχνω να κάνω ζωάρα στα σοσιαλ; Θα έλεγα ότι ψιλοαποκλειω το ενδεχόμενο ζήλειας γιατί είμαι χαμηλών τόνων ασχέτως αν έχω καταφέρει πράγματα στη ζωή μου. Δεν μπορώ να καταλάβω τι εικόνα περνάω προς τα έξω...