Εντάξει... ερωτεύτηκα (και ας μη μου έχει συμβεί ποτέ στα αλήθεια... Δυστυχώς) ! Πάντως πολύ καλά που συναντήθηκατε και είχες μαζί και το σκύλο. Αυτά τα ζωντανά, τα οποία αγαπώ πολυ κάνουν θαύματα. Έπαιξε και αυτός το ρόλο του στην ιστορία σας, η οποία σας εύχομαι να γράψει βιβλία τόμους ολόκληρους! Βέβαια να το παραδεχτούμε ότι η κοπέλα μέσα στον ανυπόφορο πονο της και την ανθρώπινη ανάγκη για υποστήριξη έκανε ουσιαστικά αυτή τη πρώτη κίνηση (για να μη πω ότι στα 'ζητησε' ευθέως). Αυτό που σου είπε δε λέγεται καθόλου εύκολα! Αντράκι με τα όλα της.. .. Γι αυτο βγήκε και νικητής!!! Μέσα στις δυστυχίες γεννιούνται ενίοτε οι μεγαλύτερες ευτυχές. Περίεργα παιχνίδια παίζει η ζωή. Ζήστε την κάθε κοινή σας μέρα ευτυχισμένοι και μαζί. Σας αξίζει παιδιά!!! :)
17.8.2017 | 02:55
Στο παγκάκι.
Ένα χρόνο πριν έβγαλα τον σκύλο μου μια βόλτα. Καθώς προχωρούσα, είδα μια κοπέλα να κάθεται σε ένα παγκάκι. Έκλαιγε με λυγμούς κι είχε κάπως σταυρωτά τα χέρια της. Την πλησίασα για να τη βοηθήσω. Μόλις έφτασα δίπλα της, με κοίταξε φοβισμένη και με ένα πρόσωπο γεμάτο δάκρυα. Την ρώτησα για ποιο λόγο έκλαιγε και μου ψέλλισε ότι ήταν άρρωστη. Δεν κατάλαβα πολλά κι ούτε ήθελα να την φέρω σε δύσκολη θέση. Αφού κάναμε λίγο διάλογο και γνώρισε τον σκύλο μου, φαινόταν πιο ήρεμη. Σχεδόν χαμογέλασε κι ήταν πανέμορφη. Είχε δυο υπέροχα μεγάλα εκφραστικά μάτια και μικρά γοητευτικά λακουβάκια στα μάγουλά της. Ακριβώς απέναντι βρισκόταν ένα ζαχαροπλαστείο. Της είπα να περιμένει και γύρισα πίσω με δυο χωνάκια παγωτό. Ένα για μένα κι ένα για κείνη. Μόλις της το έδωσα, με φίλησε ξαφνικά στο μάγουλο και μου είπε ότι θα γίνω ο λόγος για τον οποίο θα πολεμήσει τον καρκίνο. Σήμερα σχεδόν νικήσαμε τον "εχθρό".
6
