ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βρίσκομαι στο εξωτερικό για δουλειά με το αγόρι μου. Το πρόβλημα μου είναι πως νιώθω μοναξιά.Αυτό το λέω γιατί δεν έχω φίλους εδώ. Οι συνεργάτες μου μόνο ,που ναι μεν υπάρχουν φιλικές σχεσεις Αλλά όχι τόσο κοντινές όσο θα ήθελα. Δεν έχω κάποιον να συζητήσω αυτά που σκέφτομαι,αυτά που φοβάμαι χωρίς να ντραπώ. Απλά δε νιώθω την οικειότητα να το κάνω. Και όλοι θα αναρωτηθείτε "Μα καλά το αγόρι σου;" .Το αγόρι μου λοιπόν πράττει καλή αδιάφορα απέναντι μου. Δε συζητάμε,οπότε πάω να πω κάτι με πιάνει απ'τα μούτρα Και δε δείχνει να θέλει να ακούσει αυτό που πραγματικά νιώθω. Απλά κοιτάει την επιφάνεια αυτών που λέω και όχι το βάθος. εν ολίγοις δε με καταλαβαίνει.Τις τελευταίες 2 εβδομάδες μετά τη δουλειά καθώς γυρνάμε στο σπίτι κάθεται αδιάφορος με το τάμπλετ και χαζεύει ταινίες κ.ο.κ. Δεν μου προτείνει να δούμε μια ταινία μαζί η κάτι τέτοιο και έτσι και εγώ καταφευγω στο να κάνω το ίδιο βλέποντας κάτι άλλο για να με πάρει ο ύπνος. Για σεξ ούτε για ζήτω. Μια φορά τη βδομάδα και αν. Και αν συμβεί,γίνεται χωρίς καμία τρυφερότητα. Σύντομα να του φύγουν οι καύλες (σορρυ) και άντε του χρόνου πάλι. Δεν μ'αρέσει τίποτα από όλα αυτά. Όπτε προσπάθησα να κάνω τα παράπονα μου η απάντηση ήταν πως δεν ευχαριστιέμαι με τίποτα και πως γκρινιάζω. Οπότε έπαψα να μιλάω και κλείστηκα στον εαυτό μου. Αλλα ποσο καλο μου κανει; Δε θελω να ειμαι σε μια ξενη χωρα με εναν ανθρωπο που καποτε υπήρξε το στήριγμα μου ,έχοντας πλέον καταλήξει σε έναν αδιάφορο άνθρωπο. Δεν θέλω να μην έχω κάπου να μιλάω δεν θέλω να μην έχω φίλους.Δε θέλω να νιώθω έτσι. Και να πάνε να γαμηθουν τα λεφτά. Και όσοι πιστεύουν πως φέρνουν την ευτυχία είμαι εδώ για να σας πω με σιγουριά πως ,όχι δε τη φέρνουν. Θα προτιμούσα να ήμουν στην Ελλάδα με αυτούς που με ακούνε και με καταλαβαίνουν και να μην έχω σάλιο,παρά να είμαι σε μια ξένη χώρα να παίρνω 1500 ευρώ το μήνα και να μην έχω τη διάθεση να βγω να διασκεδάσω!