ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω σχεση εδω και δυο χρονια(ας τον ονομασουμε Δ). Αυτον στον οποιον απευθύνεται η εξομολογηση (ας τον πουμε Π) τον ξερω εδω και ενα χρονο. Ετυχε να με προσεγγισει για κατι, αντ στο φμπ, μηνυματα, δεν εχω ιδεα αν ενδιαφερεται ή ενδιαφεροταν ποτε. Σας παρακαλω μη με κραξετε. Μετα την αρχικη μας γνωριμια δεν εχω κανει ουτε μιση κινηση. Ουτε μισο λαικ σε οτιδηποτε, απο κοντα δεν τον χαιρεταω καν, οχι γιατι θελω να ειμαι αγενης αλλα γιατι οποτε τον βλεπω μου κοβονται τα ποδια και δε θελω να καταλαβει τιποτα. Τον χαζευω κρυφα για να μη με καταλαβει οτι τον κοιταω. Εχω γινει σουπερ στολκερ και ψαχουλευω τι κανει στα σοσιαλ μιντια, οταν μου εστελνε μηνυματα του απαντουσα τερμα φιλικα για να μη φανει καθολου οτι τον θελω. Δε θελω να χαλασω τη σχεση μου, ο Δ ειναι ο καλυτερος ανθρωπος που εχω γνωρισει και αισθανομαι πολλα πραγματα για αυτον... Αυτος ειναι και ο λογος που δεν εχω δωσει καθολου δικαιωματα στον Π. Πιστευα οτι αν δε δωσω δικαιωματα θα μου περασει με τον καιρο αλλα ενα χρονο τωρα και ειμαι ακομα εδω...Τι θα κανω;; Ειμαι ετοιμη να σκασω,δεν μπορω να τον ξεχασω αλλα δε θελω να γκρεμισω τη σχεση μου. Σας παρακαλω μην με κραξετε, δεν εχω δωσει ουτε μισο δικαιωμα, αντιθετα εχω φανει και αγενης για να διατηρησω τη σχεση μου ακεραια αλλα οταν βλεπω τον αλλον νιωθω πεταλουδες στο στομαχι και συνερχομαι μετα απο ενα διωρο. Τι θα κανω;;;