ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χθες το βραδάκι είχαμε βγει κοριτσοπαρέα. Μεταξύ των πέντε μας ήταν και μια ξαδέρφη φίλης μου, η Κ., με την οποία έχουμε ξαναβγεί μόλις μια φορά στο παρελθόν. Κάποια στιγμή που η συζήτηση άρχισε να αφορά στα social media και την επίδραση που έχουν πάνω στις διαπροσωπικές σχέσεις, πετάγεται η Κ. και λέει ότι έχει κάνει δυο φορές σχέση από το fb, ότι μέχρι και dick pick έχει λάβει στο προφίλ της από άγνωστο κι ότι γενικά δέχεται συχνά αιτήματα φιλίας και μηνύματα από άντρες. Κάποια από τις υπόλοιπες της παρέας πήρε το λόγο και συμπλήρωσε ότι οι άντρες είναι αρκετά πιο άνετοι κι εκδηλωτικοί μέσω ενός υπολογιστή, ενώ στην έξω ζωή δειλιάζουν να σε προσεγγίσουν κατά πρόσωπο ακόμα κι αν σε έχουν ερωτευτεί. Μια τρίτη απάντησε και στις δυο πως έχουν απόλυτο δίκιο σε όσα λένε και πως δεν υπάρχει κοπέλα μεταξύ 20-30 που να μην τρώει - έστω κι αραιά - πέσιμο στο fb.Τότε ήταν που πετάχτηκα κι εγώ να πω τη γνώμη μου - τι το ήθελα; - κι απάντησα "εμένα πάντως δεν μου την πέφτουν, δηλαδή στα επτά χρόνια που έχω fb το πολύ να μου την έχουν πέσει/προσεγγίσει 5-6 άτομα όλα κι όλα". Γυρνάει τότε η Κ. και μου λέει ωμά "μάλλον δε σε θεωρούν ελκυστική. Ομορφούλα και με ωραίο σώμα μεν, αλλά αυτά δεν είναι αρκετά για να τραβήξεις την προσοχή κάποιου". Την απαντώ μεταξύ σοβαρού κι αστείου "Ε καλά, δεν περιμένω ότι θα σαγηνευτεί κανείς βλέποντας απλώς τη μια και μοναδική φωτο που έχω δημόσια ορατή στο προφίλ μου".Μου απαντά ότι τότε πιθανόν να φαίνομαι ξενέρωτη στα μάτια των αντρών, εφόσον έχω όλο το προφίλ μου κλειδωμένο στους μη φίλους, άρα γιατί να ασχοληθούν με κάποια που "κρύβεται"; Αυτό βγάζει άμεσα μια ανασφάλεια και κανείς άντρας δεν πρόκειται να σπαταλήσει χρόνο για να γνωρίσει και να "ξεκλειδώσει" μια ανασφαλή γυναίκα.Δεν απάντησα κάτι άλλο. Ίσως να έκανα καλά που το έληξα εκεί με τη σιωπή μου, ίσως όμως και να έπρεπε να πω μια τελευταία κουβέντα, όπως "μα δε με ενδιαφέρει το πώς με βλέπουν οι άντρες μέσα από τα socia media, δεν τα χρησιμοποιώ για αυτό τον σκοπό", αλλά ίσως δεν το έκανα επειδή καταβάθος φοβόμουν για την επόμενή της απάντηση. Δε θα μου έκανε καμία έκπληξη αν μου έλεγε ακόμα κι αυτό: "δε σου δίνει κανείς σημασία ούτε στο fb, ασχέτως αν το επιδιώκεις ή όχι, φαντάσου πόσο περισσότερο απαρατήρητη θα περνάς έξω. Είναι θαύμα που έχεις κάνει και δυο σχέσεις". Άλλωστε, ήδη όσα μου είχε πει πάνω σε αυτή την ανταλλαγή απόψεων είχαν κατορθώσει να αγγίξουν ένα ευαίσθητό μου νεύρο: αυτό της χαμηλής μου αυτοπεποίθησης.Σήμερα λοιπόν μου δημιουργήθηκε ο εξής προβληματισμός: μήπως είχε δίκιο σε όσα μου είπε η Κ.; Μήπως τελικά τα social media είναι πολύ περισσότερο ένας αντικατοπτρισμός της πραγματικής μας ζωής απ' όσο νομίζουμε; Μήπως αυτό που είμαστε έξω φαίνεται κι εδώ μέσα - ή και το αντίστροφο;