ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι μια αρκετα κλειστη κοπελα. Δεν ανοιγομαι ευκολα, ειδικα σε ανθρωπους που δεν γνωριζω. Και ισως δινω την εντυπωση οτι ειμαι απομακρη ή σνομπ. Ειμαι πολυ θετικη στο να συζητησω για θεματα γενικου ενδιαφεροντος με καποιον, οπως επισης ειμαι πολυ προθυμη να ακουσω καποιον που μπορει να θελει να μου μιλησει για κατι που τον αφορα. Ειμαι γενικα καλη ακροατρια. Ομως δεν μοιραζομαι με την ιδια ευκολια δικα μου θεματα με αλλους.Εχω συνηθισει να ακουω απ' τους γυρω μου ερωτησεις του στυλ "γιατι δε μιλας πολυ?", "πες κατι", "μην ντρεπεσαι" και γενικα οι περισσοτεροι εκλαμβανουν τον κλειστο μου χαρακτηρα ως κατι κακο, ή τελοσπαντων κατι οχι και τοσο ευχαριστο. Και δεν μπορω να καταλαβω το γιατι. Οκ, εσυ μπορει να νιωθεις ανετα να μοιραστεις μαζι μου ενα δικο σου θεμα απ' την πρωτη βδομαδα που με γνωριζεις. Και καλα κανεις. Ομως, οφειλεις να σεβαστεις οτι εγω μπορει να χρειαζομαι περισσοτερο χρονο, για να σου ανοιχτω. Και οπως εγω δεν γυρισα ποτε να σου πω "καλα, γιατι μου λες τοσες λεπτομερειες για τη ζωη σου, ενω με ξερεις μολις 3 μερες?", ετσι οφειλεις και συ να μη με κρινεις που δεν θελω να σου λεω ολα οσα σκεφτομαι και εχω στο μυαλο μου. Δεν καταλαβαινω γιατι πρεπει ολοι να ειμαστε ιδιοι. Σιγουρα, οι ανθρωποι ερχονται πιο κοντ,α οταν μοιραζονται προσωπικα τους θεματα. Και μην νομιζεις οτι και γω δεν σκοπευω ποτε να σου μιλησω για κατι που με αφορα. Απλα θα επιλεξω το τι θα σου πω και ποτε θα στο πω. Μην μπερδευεσαι, το οτι δεν σου ανοιγομαι δεν σημαινει οτι δεν σε εμπιστευομαι. Καμια σχεση. Δεν εχει να κανει με σενα αυτη μου η επιλογη, αλλα με μενα. Με ολους ετσι ειμαι. Ας πουμε πως απλα προτιμαω να κραταω τις περισσοτερες σκεψεις μου για μενα. Βεβαια, αν νιωσω οικεια μαζι σου, ειναι πολυ πιθανο να σου πω και κατι που σε φυσιολογικες συνθηκες μπορει να μην το μοιραζομουν με κανεναν. Ομως, πιστεψε με, δεν προκειται ΠΟΤΕ να νιωσω οικεια μαζι σου, οταν με κρινεις για το οτι δεν μιλαω πολυ, οταν νιωθω οτι δεν αποδεχεσαι αυτο που ειμαι. Δεν προκειται ΠΟΤΕ να αισθανθω ανετα μαζι σου, οταν νιωθω οτι αντιμετωπιζεις την εσωστρεφεια μου σαν καμια ανιατη ασθενεια. Απλα ειμαι ετσι. Δεξου το. Και οι προτροπες σου να γινω πιο εξωστρεφης δεν πιανουν. Οπως εσυ δεν μπορεις απο ισχυρογνωμων πχ να γινεις ξαφνικα μια μερα ο πιο διαλλακτικος ανθρωπος, ετσι και γω δεν μπορω να αλλαξω αυτο το στοιχειο του χαρακτηρα μου απ' τη μια μερα στην αλλη. Αλλα πιστεψε με, προσπαθω πολυ καθε φορα που γνωριζω καποιον να ειμαι πιο ανοιχτη απεναντι του. Αλλα αυτη η μικρη προοδος, την οποια εγω βλεπω οτι σημειωνω καθε φορα, μπορει να μην ειναι εμφανης και στους γυρω μου. Ομως εγω αληθεια προσπαθω, γιατι μη νομιζεις, ουτε εμενα μ' αρεσει να δινω στους αλλους την αισθηση οτι τους σνομπαρω ή οτι δεν τους γουσταρω. Αλλα οσο και να προσπαθω, ισως σημειωσω μια μικρη προοδο, ομως ποτε δεν θα γινω εξωστρεφης. Αυτο ειναι δεδομενο.Ειμαι καλο κοριτσι ομως. Αληθεια, θα ειμαι παντα προθυμη να σε ακουω, οταν θελεις να μου μιλησεις και δεν θα βαρεθω ποτε, γιατι η αληθεια ειναι οτι προτιμω να ακουω καποιον να μου μιλαει, παρα να μιλαω εγω για κατι δικο μου. Αν εισαι φιλος μου ή γενικα ανθρωπος που εκτιμω, θα γινομαι παντα χαλι να με πατησεις, θα θελω παντα να κανω ο,τι περναει απ' το χερι μου για να σε ικανοποιω. Απλα σε παρακαλω, σταματα να με κρινεις για ενα στοιχειο του χαρακτηρα μου το οποιο δεν εχω επιλεξει. Αν με ρωτας, θα ηθελα να μπορουσα να ειμαι εξωστρεφης. Ομως δεν μπορω. Εφοσον λοιπον δεν μπορω, απλα κανε με να νιωσω οτι με δεχεσαι και ετσι οπως ειμαι. Δεν ειναι δα και κατι τοσο φοβερο το οτι ειμαι απλα πιο κλειστη απο σενα.