ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω στραβισμό από μωρό. Έχω κάνει δύο επεμβάσεις οι οποίες αν και πέτυχαν, το μάτι μου ακόμα "φεύγει". Όταν ήμουν μικρή, δεν με ενοχλούσε καθόλου το πρόβλημα μου. Ίσως γιατί ήμουν πιο αθώα, ίσως γιατί δεν είχα συνειδητοποιήσει αρκετά τι έχω ή μπορεί πάλι να μην έδινα καμία ιδαίτερη σημασία.Πλέον, σχεδόν κοντά στα 30 παρατηρώ ότι έχω αναπτύξει κάποιες ανασφάλειες με αυτό. Παρατηρώ με περισσότερη λεπτομέρεια τις φωτογραφίες μου και πράγματι βλέπω ότι κοιτάζω αλλού, σε όλες τις φωτογραφίες. Μερικές φορές προσπαθώ να καταλάβω αν φταίει ο στραβισμός μου ή μήπως κοιτάζω όντως αλλού και όχι στο φακό. Φαίνεται πολύ έντονα.Και τώρα που το σκέφτομαι, όσες φορές έχω πάει σε φωτογραφείο για να βγάλω φωτογραφίες, ο φωτογράφος αφού παέι να με τραβήξει φωτογραφία, πριν πατήσει το κλικ, έρχεται και μου στρίβει το κεφάλι στα δεξιά. Αυτό το κάνουν όλοι οι φωτογράφοι από διαφορετικά φωτογραφεία που έχω πάει. Πάντα αναρωτιώμουν γιατί το έκαναν αυτό μόνο σε μένα και όχι σε άλλους. Και σήμερα διαπίστωσα ότι όταν κοιταζόμουν στον καθρέφτη ενώ έβλεπα τα μάτια μου να φεύγουν, έστριβα λίγο στα δεξιά το κεφάλι μου και ίσιωναν λιγάκι. Έτσι κατάλαβα το λόγο που το κάνουν αυτό, ενώ πρώτα νόμιζα πως λυγιζα πολυ το κεφαλι μου και ηθελαν να το ισιωσουν.Άλλες φορές πάλι αισθάνομαι λίγο αμήχανα όταν κοιτάζω τον συνομιλητή μου την ώρα που μου μιλάει. Καταλαβαίνω και μόνη μου ότι το μάτι μου "φεύγει" και κοιτάζει αλλού και έτσι πολλές φορές στρέφω αλλού το βλέμμα μου γιατί σκέφτομαι ότι η άλλη πλευρά θα λεει που κοιτάζω και μπορει να γινει και καμια παρεξηγηση. Ξέρω ότι μπορεί να φαίνομαι αγενής στον άλλον με αυτό που κάνω αλλά δεν μπορώ να κοιτάζω πολύ ώρα κάποιον σταθερά ενώ καταλαβαίνω και αισθάνομαι οτι φευγει το μάτι μου. Ειδικά αν είμαι κουρασμένη η αίσθηση ότι φεύγουν τα ματια μου ειναι ακόμα εντονότερη και έτσι το ότι κοιταζω αλλου φαίνεται ακομα πιο εντονα στον άλλον.Δεν μου έχει κάνει ποτέ κάποιος παρατήρηση ή σχόλιο, ίσα ισα όταν τύχει να μιλησω για τον στραβισμό μου λένε ότι δεν το είχαν προσέξει. Αμφιβάλλω αφού είναι πολύ έντονο. Ακόμη και τα 5χρονα το βλεπουν και με ρωτανε γιατι κοιτάζω αλλού. Δεν με κοροιδευουν (πράγμα που με εκπλήσσει) απλά αναρωτιούνται και τους εξηγώ.Γενικά κάνω πολλές σκέψεις όσο αφορά τον στραβισμό και τι μπορεί να σκέφτονται οι άλλοι για μένα. Να το σχολιάζουν άραγε πίσω από την πλάτη μου; Κι αν ναι, το κάνουν κοροιδευτικά;Εσείς έχετε σχολιάσει ποτέ κάποιον με στραβισμό; κι αν ναι με ποιον τρόπο το κάνετε και γιατί; Θα απορρίπτατε ποτέ κάποιον ή κάποια (είτε φιλικά είτε ερωτικά) εξαιτίας αυτού; κι αν ναι γιατί;Συγγνώμη για τις πολλες ερωτησεις.