ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το άρθρο ήταν πολύ ωραίο και εμψυχωτικο..Ειναι πολυ τυχερά άτομα που το ξεπέρασαν. Εγώ ταλαιπωρουμαι από το 2013, όχι συνεχόμενα ανά διαστήματα. Αλλά κ πάλι ειναι το ίδιο δύσκολο όπως την πρώτη φορά. Έχω διαβάσει διάφορα για να μπορέσω να το αντιμετωπίσω και θεωρώ ότι ειμαι σε ένα καλό στάδιο. Βέβαια μετά από 4 ολόκληρα χρόνια έχω κουραστεί..Αυτό με κάνει ότι θέλει. Ούτε γ καφε δεν μπορώ ν παω. Ειναι σα βδελλα που μου ρουφάει το αίμα. Και πονάει τόσο πολύ το σώμα μου και η καρδιά μου και με λουζει κρύος ιδρώτας και κόβονται τα άκρα μου και και και..Και ύστερα κλαίω γιατί μου ισοπεδωνει την ψυχολογία επειδή κουράστηκα να παλεύω..Και όλα γίνονται χειρότερα και ο ύπνος πάει περίπατο επ αόριστον. Το μόνο που σκέφτομαι ειναι οτι θέλω τη μαμά μου για να αισθάνομαι ασφαλης, 24 χρονών γαιδουρα.. Υ.Γ. ξέρω ότι πρέπει να πάω σε ψυχολόγο αλλά φυσικά δεν δύναμαι οικονομικά.