ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Α.,ξέρω πως αυτή τη στιγμή που τα γράφω αυτά πιθανότατα είσαι στη δουλειά. Χθες πέρασα τυχαία από τη γειτονιά σου. Είχα κάποιες δουλειές εκεί κοντά. Περπάτησα στο ίδιο πεζοδρόμιο, πέρασα έξω από το ίδιο ζαχαροπλαστείο, κάτω από το ίδιο μπαλκόνι που έβλεπε στη λίμνη, είδα το αμάξι σου -που αγόρασες εκείνο το καλοκαίρι πριν χωρίσουμε-. Κάποτε γνωριστήκαμε και ερωτευτήκαμε δυνατά.Επεμενες πολυ για να με κερδισεις και το καταφερες με αυτο τον απιστευτο τροπο σου. Η χημεία μεταξύ μας εκρηκτική, ένιωθα ότι μαζί σου η ζωή μου είχε έντονα χρώματα. Στο παιδικό σου δωμάτιο κάναμε έρωτα. Ήταν τοσο εντονος ο έρωτας μας που για πρωτη φορά -όπως έλεγες- αισθανεσαι οτι θες να προχωρησεις σοβαρα με μια γυναικα. Ενα βραδυ μου είπες τότε πως δεν σε ενδιαφέρει να γνωρίσεις καμία άλλη γιατί για σένα εγώ ήμουν η γυναίκα της ζωής σου. Και το έδειχνες. Στην ορκομωσία σου πήγαμε μαζί. Εκείνο το βράδυ βγήκαμε και μου ζήτησες να χωρίσουμε. Έτσι χωρίς ουσιαστικό λόγο, ''προσωρινα'' οπως ειπες. Με δάκρυα σου είπα όπως θέλεις και σου έδωσα ένα δώρο που σου είχα αγοράσει με το χαρτζηλίκι μου. Μια ασημένια χειροπέδα. Τα έχασες. Δεν ήξερες τι να πεις. Μπορεί κι εκείνη τη στιγμή να μετάνιωσες. Δύο μήνες μετά επέστρεψες και η πολιορκία σου κράτησε 3-4 χρόνια. Όλα αυτά τα χρόνια είχες κάνει 4-5 σχέσεις. Οπου ενω τα ειχες με αυτες μιλουσες ταυτοχρονα μαζι μου και προσπαθουσες να με πεισεις να βρεθουμε. Τα ατιμα social media βλεπεις φροντιζαν να με ενημερωνουν. Και μεσω αυτων φροντιζες κι εσυ να μου μιλας καθε λιγο και λιγακι. Γι αυτο κι εγω τα απενεργοποιησα ολα.Μπορεί να έκλαψα πολύ όταν χωρίσαμε, και ακομη πιο πολυ οταν σε εβλεπα να αλλαζεις γκομενες.Για ενα ομως πραγμα δεν μετανιωνω. Που δεν γυρισα ΠΟΤΕ πισω σε εσενα. Που μπορεσα να σου πω χιλιες φορες ''οχι'', ενω η καρδια μου ξερει ποσο ηθελα να πω ναι.Εισαι εδω και 4 χρονια με μια κοπελα που μου μοιαζει πολυ εμφανισιακα, ακομη και στο αντικειμενο σπουδων. Μου το ειπες εσυ ο ιδιος οτι θες να εισαι μαζι της επειδη μου μοιαζει.Ειμαι εδω και 4 χρονια με καποιον που δεν σου μοιαζει ΚΑΘΟΛΟΥ -ευτυχως-, και ετοιμαζομαστε μεθαυριο να κανουμε το επομενο σοβαρο βημα. Εχει καταφερει να ειναι ολη την ωρα μεσα στο μυαλο μου, τον εχω ερωτευτει και τον θαυμαζω και μου εχει μαθει πως η ζωη -με τον σωστο ανθρωπο- ειναι πολυ πιο ωραια απο οτι με εναν ''μαγκα'' σαν του λογου σου.Γραφοντας αυτη την εξομολογηση σημερα, σε βγαζω κι επισημα πλεον απο τις αναμνήσεις μου. Γιατί απο τη ζωή μου σε εβγαλα ήδη. Και το καταλαβα χθες που περασα απο τη γειτονια σου και δεν ενιωθα ΤΙΠΟΤΑ.Κι η χειροπέδα χάρισμα σου. Εγω απο μεθαυριο θα φοραω τη βερα μου και ανυπομονω να ζησω διπλα στον ανθρωπο που μου εμαθε τι ειναι οντως η αληθινη αγαπη. Και στα δικα σου λοιπον.