«Με μεγάλη έκπληξη αλλά και απορία διάβασα ένα κείμενο με το όνομά μου το οποίο κάποιοι έχουν αναρτήσει στο διαδίκτυο με τίτλο: «Ναι, θα έφευγα» και ΨΕΥΔΩΣ φέρεται ότι έχει συνταχθεί από εμένα. Το κείμενο αυτό ανήκει στη Μαρίνα Λεωνιδοπούλου η οποία το δημοσίευσε στο blog της, espresso croquant, τον Απρίλιο του 2011!
Θέλω κατ' αρχάς να τονίσω, ότι δεν ανήκω στους ανθρώπους αυτούς που εγκαταλείπουν μία διαδρομή, έναν αγώνα, ή εγκαταλείπουν το οτιδήποτε στα δύσκολα. Η ήττα δεν ταιριάζει στη φύση μου και στον χαρακτήρα μου. Για μένα ηττημένος είναι αυτός που εγκαταλείπει και όχι αυτός που χάνει.
Από την Ελλάδα επίσης ΔΕΝ ΘΑ ΕΦΕΥΓΑ ΠΟΤΕ. Η Ελλάδα για μένα είναι η ίδια μου η ζωή, τα όνειρά μου, οι χαρές μου, οι λύπες μου, οι έρωτές μου, οι χωρισμοί μου, οι φίλοι μου, οι άνθρωποί μου, ο τρόπος έκφρασής μου. Η Ελλάδα είναι όλο μου το σύμπαν. Η Ελλάδα σε κάνει ν' αγαπάς την ζωή περισσότερο απ' όσο αντέχεις. Είμαι αιώνια ερωτευμένη με την χώρα μου και θα το τραγουδώ παντού. Άλλωστε μέχρι σήμερα τόσο η επαγγελματική όσο και η προσωπική μου ζωή αποδεικνύουν του λόγου το αληθές
Η Ελλάδα δεν είναι απλά μια χώρα στην υδρόγειο σφαίρα.
Η Ελλάδα είναι ένα πανανθρώπινο σύστημα αξιών και αρχών που ξεκίνησε από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και οικοδόμησε έναν παγκόσμιο πολιτισμό που έχει ως επίκεντρο τον άνθρωπο και την ευημερία του.
Κατανοώ τους νέους ανθρώπους που απογοητευμένοι προσπαθούν να βρουν την τύχη τους αλλού και μεταναστεύουν. Είναι λυπηρό αλλά για κάποιους, δυστυχώς, αναγκαίο... Ποιος θα οικοδομήσει αυτήν τη νέα Ελλάδα που όλοι ονειρευόμαστε εάν φύγει το σπουδαιότερο κομμάτι της που είναι η νέα μας γενιά;
Πιστεύω ότι μέσα από τις δυσκολίες έρχεται η δημιουργία. Η κρίση δεν εγκυμονεί μόνο κινδύνους αλλά κυοφορεί και ευκαιρίες. Οι νέοι μας πρέπει, όσο μπορούν, να γίνουν συνεργοί στην δημιουργία και όχι μάρτυρες στην παρακμή.
Αναμφίβολα ζούμε μια πάρα πολύ δύσκολη εποχή που η οργή, η αβεβαιότητα, η θλίψη και ο θυμός είναι τα κυριότερα αισθήματά της. Τέτοιες περιόδους, δυστυχώς , η ιστορία έχει αποδείξει ότι είναι πολύ εύκολο να παρασυρθούμε από τις Σειρήνες του λαϊκισμού και των άκρων , της δημαγωγίας και του διχασμού.
Μην ξανακάνουμε τα λάθη του παρελθόντος που θα μας οδηγήσουν σε δρόμους δύσβατους κι ας έχουμε στο νου μας κάποιους από τους στίχους από το «Αν» του Κίπλινγκ:
«Αν το μπορείς το Θρίαμβο
και την Καταστροφή να αντικρίσεις
και σε αυτούς τους δύο αγύρτες
όμοια να φερθείς
..................................
Αν το μπορείς την ώρα
που ο θυμός σου θέλει να ξεσπάσει
να κρατηθείς νηφάλιος
και τη γαλήνη σου την πρώτη
να ξανάβρεις,
.....................................
δικιά σου τότε θα ΄ναι η Γη
κι όλα εκείνα που κατέχει»
Άλκηστις Πρωτοψάλτη
σχόλια