με συγκίνησες!!..και πόσο ταυτίζομαι..που στα 36 μου κάνω ότι μα ότι δουλειά βρίσκεται μπροστά μου..όταν βρίσκεται..στο πόδι με ανθρώπους που δε θέλω να χαρακτηρίσω καν..και προσπαθώ να κάνω όνειρα..μα πέφτω συνέχεια στην ίδια παγίδα.. και προσγειώνομαι απότομα..στην πραγματικότητα!..αναγκάστηκα να φύγω για σεζόν..για να κάνω τον χαμάλη και θελήματα..και ανυπομονώ να φύγω από εδώ..για να γυρίσω που?..στο πατρικό μου..να ξαναρχίσω εκεί το άλλο ψάξιμο..για να κάνω μια άλλη δουλειά ίσως..την 11η που έχω κάνει στη ζωή μου..που μόνο παρά ελάχιστο καιρό κατάφερα να αυτονομηθώ..και πλέον φαντάζει απίθανο!σίγουρα δεν ήταν ούτε είναι αυτά τα όνειρα μου..
8.9.2017 | 16:18
Έχω ανάγκη...
Έχω ανάγκη από αλλαγή περιβάλλοντος. Κουράστηκα να είμαι σπίτι, άνεργη στους πέντε τοίχους. Είμαι λίγο μετά τα 30 και νιώθω ότι άλλαξα και μεγάλωσα. Από το άγχος και την απογοήτευση τα μαλλάκια μου άσπρισαν πιο πολύ από κάποιο καιρό. Πιάνω τον εαυτό μου να κλαίει πολύ συχνά και να πνίγεται. Προβλήματα, πολλά προβλήματα, οικογενειακά και προσωπικά. Δίνω κουράγιο στον εαυτό μου και εκεί που λίγο αποκτώ κάποια μικρή ελπίδα, πέφτω ξανά και ξανά και ξαναπαλεύω. Τα όνειρά μου πότε θα πραγματοποιηθούν; Ψάχνω δουλειά και ακούω συνέχεια πως δεν θέλουν άτομο και ότι έχουν. Τηλέφωνα, βιογραφικά, ξεκάρφωτα τηλέφωνα και τίποτα. Τα χρόνια περνούν και μένω στα ίδια. Αρχίζω και νιώθω άχρηστη και σαν μην αξίζω και γω μια εργασία. Δεν αποσκοπώ μόνο στα λεφτά που εννοείται πως έχω ανάγκη, αλλά και στο να βγαίνω λίγο έξω, να νιώθω ότι κάνω κάτι και να έχει περισσότερο νόημα η ζωή μου. Ασχολούμαι τελευταία με κάποιο χόμπι αλλά η στεναχώρια αυτή δεν φεύγει. Σκέφτομαι τι θα απογίνω και μόνο λυπάμαι :(Και όμως θα θελα να μουν ευτυχισμένη, να χαμογελώ. Θα ήθελα να μπαίνα σε κάποια χρονομηχανή και να έβλεπα το μέλλον μου και μακάρι να ήταν φωτεινό. Ίσως να χαμογελούσα από τώρα και ας μην πραγματοποιούταν ακόμη, αλλά θα είχα τη κρυφή μου ελπίδα και απλώς θα γέμιζα από τώρα με όμορφα συναισθήματα. Η αληθινή ελπίδα θα μου έδινε ζωή...
1
