ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα σας εξομολογηθώ το προσωπικό μου θέμα το οποίο με στενοχώρησε πρόσφατα. Με μια πρώτη ξαδέρφη μου έχουμε μεγαλώσει ουσιαστικά μαζί, είμασταν πολύ δεμένες και θεωρούσαμε η μία το στήριγμα της άλλης σε πολλές δύσκολες στιγμές που ζήσαμε. Σπουδασαμε κι οι δυο στην Θεσσ/νικη, οι γονεις μας ως αδερφια ειχαν καταπληκτικες σχεσεις και γενικα ολες οι πράξεις γενικά έδειχναν ανιδιοτελή αγάπη. Εχοντας τελειώσει τη σχολή μου και εχοντας γνωρισει καποια χρονια μετα τον ανθρωπο μου με τον οποιο προχωρησαμε σε γαμο, μετα συγκεντρωσαμε λίγα χρηματα απο δωρα τα οποια ειχαμε σκοπο να χρησιμοποιησουμε για να φτιαξουμε το σπιτι μας που ειχε πολλες βασικες ελλειψεις (επειδη εγω ειμαι ανεργη και εκεινος εχει μονο εναν μικρο μισθο). Η ξαδερφη μου η οποια σπουδαζε ακομη, επειδη για ενα 6μηνο αφησε απληρωτους λογαριασμους, ξενυχτουσε, ανοιγε μπουκαλια κλπ, μαζεψε ενα ποσο 1000 και βαλε ευρω σε χρωστουμενα. Μια ημερα μου ζητησε αν μπορω να την δανεισω για να μην το πει στους γονεις της για το χρεος και γινει χαμος. Της λεω με ομορφο τροπο οτι απο που να τα βρω εφοσον ειμαι ανεργη και μου ειπε απο τα λεφτα που μαζεψατε απο το γαμο σας.Της εξηγησα με ομορφο και ειλικρινη τροπο οτι παρα το οτι την αγαπω πολυ δεν γινεται να κανω κατι τετοιο αυτη τη στιγμη επειδη αφενος δεν εχουμε μαζεψει και τοσα πολλα λεφτα για να μπορω να βοηθησω και αφετερου μαζι με τον αντρα μου εχουμε προχωρησει σε καποιες εργασιες απαραιτητες για να μπορουμε να ζησουμε μεσα στο σπιτι μας. Την αληθεια δηλαδη. Μου ειπε οτι ενταξει, δεν υπαρχει κανενα προβλημα.Εξαλλου στο παρελθον την ειχα δανεισει μικροποσα ξανα και μου τα γυριζε αργα μεν, αλλα τα γυριζε. Αργοτερα απο οτι μου ειπε, την δανεισε ο φιλος της. Και το θεωρησα ληξαν το θεμα, οτι ολα καλα. 1 χρονο μετα, μου εχει κοψει την κουβεντα. Εκανα επανηλλειμενες προσπαθειες, παρατηρουσα οτι αλλαζε μερα με τη μερα ενω εγω της μιλουσα οπως παντα, ηταν ψυχρη, απομακρη,με απεφευγε συνεχως απο τοτε και πριν δυο μηνες την ρωτησα ευγενικα και ομορφα γιατι εχει απομακρυνεθει και αν εχει κατι μαζι μου. Μου απαντησε με ενα μηνυμα (!) οτι ειμαι απαραδεκτη στη συμπεριφορα μου και δεν θελει το συνεχισει αλλο. Μιλαμε για τον ανθρωπο που θεωρουσα (ξ)αδελφη μου!!! Που μεγαλωσαμε μαζι... Και σαν να μην φτανει αυτο, σιγα σιγα ολη της η οικογενεια, μου εκοψε την κουβεντα!!! Οι θειοι μου, ο αδελφος της, όλοι! Αισθανομαι τρομερα απογοητευμενη. Θεωρουσα οτι μας δενανε πολυ περισσοτερα. Δεν απαντησα τιποτα... Δεν το πιστευα οτι αυτος ο ανθρωπος με εβλεπε ετσι, ενω επι δεκαετιες ημασταν σαν αδελφες. Οσο για τους υπολοιπους...απλα δεν εχω λογια..Τι να κάνω; Να ακούσω τον δικό μου και να μην ξαναεπιμείνω, εχοντας ηδη επιμεινει πολυ για το τιποτα τελικα; Ή να προσπαθήσω να την βρω (επειδη δεν σηκωνει τηλ.) και να την ρωτησω γιατι χωρις κανεναν λογο μου εκοψε την κουβεντα, ενω ηταν ο πιο δικος μου ανθρωπος; Και να τα βρω με τους θειους κλπ;Θα ηθελα μια σοβαρη γνωμη παρακαλω... Σας ευχαριστω για την κατανοηση για το σεντονι ανωθεν.