ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μετά από 6 χρόνια γάμου και 10 χρόνια εργαζόμενη, μέσα σε ένα χρόνο απελευθερώθηκα και από τους δύο ζυγούς. Ηθικά ήταν δύο λάθος επιλογές. Ο Γάμος έγινε για το καλό των παιδιών. Κανείς δεν ήταν ευτυχισμένος. Μετά από 5 χρόνια προσπάθειας ήταν η ώρα να αποβληθεί η τοξικότητα από τη δική μου ζωή και των παιδιών μου. Η εργασία, πολύ έντονη, πολλές ζήλειες, πολλά λεφτά, πολλές ώρες αλλά πολλή αλητεία. Από εκείνη την αλητεία που ντύνεται με κουστούμι και σνομπάρει, βάζει τρικλοποδιές, τραμπουκίζει. Ρατσισμός και φάγωμα. Έφτασα εκεί που ήθελα, απέδειξα στον εαυτό μου πως τα όρια μου είναι αυτά που μου ορίζει μόνο η θέληση μου. Όμως δεν ξέρω αν έκανα σωστά ακόμα που έφυγα. Σίγουρα έπραξα σωστά για εμένα. Αλλά πάντα αμφιβάλλω... γιατί είμαι διαφορετική από όλες τις μανάδες που υπομένουν τα πάντα για την οικογένεια τους, γιατί δεν με ενδιέφερε ποτέ να παίξω το πολιτικό παιχνίδι στη δουλειά και τα άφησα έτσι εύκολα μόλις τέθηκε το θέμα ηθική; η δική μου ηθική... την οποία ποτέ δεν πρόδωσα και δεν έφτασα μέσα -άντα για να το κάνω. Αλλά μήπως όλο αυτό είναι τελικά πηγαία ηλιθιότητα;! Και παίρνω και τα παιδιά μου στο λαιμό μου; γαμώτο υπάρχει το εγχειρίδιο της σωστής απόφασης; όταν τα μελετάω, βήμα προς βήμα, βλέπω πως δεν μετανιώνω τίποτα... δεν μπορώ να γίνω νοικοκυρά. Δεν με ενδιαφέρουν οι συνταγές μαγειρικής και τα κουτσομπολιά... δεν είμαι καν ευχάριστη σαν γυναίκα. Δεν ταιριάζω στο ρόλο της "παραδοσιακής μαμάς-γυναίκας". Δεν μπορώ επίσης να κοροιδέψω, δεν θα βολευτώ, θέλω να πιάνω τους στόχους μου στη δουλειά και να κερνάω τους συναδέλφους όταν κλείναμε ένα μεγάλο έργο, αλλά αυτό δε σήμαινε ποτέ πως ήθελα να πάρω τη δουλειά κάποιου ανωτέρου. Δεν με ενδιέφερε ποτέ άλλωστε, το είχα δώσει και γραπτώς! έφτασα 35 να πάθω πάλι κρίση αυτοπροσδιορισμού.... γαμώτο δεν ξέρω αν αυτά που κάνω είναι σωστά, αλλά αν γύρναγα τον χρόνο πίσω, τα ίδια θα έκανα.... έτσι είμαι. Μακάρι το σύμπαν να βοηθάει τους ξεροκέφαλους ρομαντικούς. Αυτά.... αγάπη σε όλους.