ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

12.10.2017 | 09:45

Προσωπικά βρίσκω τελείως άκυρο το συμπέρασμά σου: επειδή ο τύπος είναι ρεντίκολο, συμπεραίνεις ότι καλύτερα να είσαι μόνη λες και ΟΛΟΙ είναι ρεντίκολα. Μου θυμίζει την παρομοίωση με το όργανο, το μπουζούκι και το χωροφύλακα η συλλογιστικη σου.

12.10.2017 | 09:52

Το συμπερασμα απορρεει απο το γεγονος οτι για τετοιες ιστοριες ακουω συνεχεια γυρω μου και οι περισσοτεροι ψαχνουν σχεσεις με πολυ λιγες ευθυνες..Φοβος θα ηταν αν ηταν μονος και διαθεσιμος αλλα εγω δεν ξεμυτιζα καν κανοντας πιθανα σεναρια και ζωντας μεσα σε αυτο.Απλα προβληματιζομαι και καταληγω στο συμπερασμα αυτο γιατι ειναι ολο και πιο συχνο το φαινομενο αυτο..

12.10.2017 | 09:59

Το λες μόνη σου: ''οι περισσότεροι''. Ξέρεις κάτι που έχω μάθει περνώντας τα χρόνια; Πώς στα άτακτα γίδια βάζουν κουδούνια για να τα ακούνε, έτσι είναι και με τους ανθρώπους: ''ακούγονται'' τα στραβά και αυτά σου μένουν στο μυαλό, οι ήσυχοι άνθρωποι μάλλον περνάν απαρατήρητοι σε αυτή τη ζωή.

12.10.2017 | 10:05

Δικιο εχεις σε αυτο...Στον συγκεκριμενο ομως μου εκανε εντυπωση γιατι φαινοταν σοβαρος..Η σοβαροφανεια νομιζω θα μας φαει..

12.10.2017 | 10:08

Τι να σου λέω τώρα για τη διαφορά μεταξύ σοβαρότητας και σοβαροφάνειας και πώς μπορείς να διακρίνεις τον πρώτο από το δεύτερο... Από εκεί και πέρα, ίσως απλά στη δική σου αντίληψη να μην είχε υποπέσει η σοβαροφάνεια γιατί δεν είχες λόγο να ασχοληθείς μαζί του.

12.10.2017 | 10:11

Πώς διαχωριζεις την σοβαροτητα απο την σοβαροφανεια αληθεια;Μπορει να σηκωνει μακρα συζητηση αλλα θα ηθελα οντως να μαθω για να μην ειμαι τοσο αφελης επομενη φορα...

12.10.2017 | 10:16

Τη διαπιστώνεις παρατηρώντας λεπτομέρειες στη συμπεριφορά του άλλου σε κάποιο βάθος χρόνου και όχι σε μία ημέρα, θεωρώ ότι η δηθενιά του σοβαρού οδηγεί σε ένα ''τουπέ'' ευκόλως διακριτό από την έμφυτη σοβαρότητα.

caravan

12.10.2017 | 10:22

O σοβαροφανής κατακεραυνώνει τους άλλους για πταίσματα ώστε να διατρανώσει την δική του "ηθική ανωτερότητα". Ο σοβαρός δεν νιώθει την αναγκαιότητα να το πράξει.

12.10.2017 | 10:32

Η φίλη μου Καραβάν ορθώς το εντοπίζει παραθέτοντας ουσιαστικά τα χαρακτηριστικά του ''υποκριτή'', ένα είδος του οποίου είναι και ο σοβαροφανής ο οποίος υποκρίνεται το σοβαρό χωρίς πραγματικά να είναι.

12.10.2017 | 10:32

Εξαρταται τι οριζει ο καθενας μας ως πταισμα και τι οριζει ο καθενας μας ως δικη του προσωπικη ηθικη..Και ο σοβαρος και ο σοβαροφανης μπορουν να προβουν στην ιδια ενεργεια.Ο σκοπος τους ομως διαφερει και αυτη, αν καταλαβαινω σωστα, ειναι και η διακριση τους

Λα βίτα ε μπέλλα.

15.10.2017 | 11:46

Έχεις απόλυτο δίκιο. Χαμός γίνεται εκεί έξω. Να σου πω ιστορίες κι εγώ, να κλαίμε αγκαλιασμένες στο τέλος.

caravan

12.10.2017 | 09:23

Ο φόβος να ζήσεις μήπως και πληγωθείς είναι η ασφαλέστερη μέθοδος για να αφήσεις την ζωή να σε προσπεράσει. Μην το κάνεις. Δεν έχει δεύτερη ζωή. Όσο για το κέρατο. Απορρέει από ένα πάρα πολύ συγκεκριμένο λάθος συννενόησης. Δύο άνθρωποι που ενδεχομένως* έχουν ερωτικές επιθυμίες για άλλους ανθρώπους (αλλά έχουν παιδιόθεν διαπαιδαγωγηθεί ότι δεν θα έπρεπε) αποφασίζουν ότι έχουν την αυτοκυριαρχία να τις αρνούνται και να ακυρώνουν τον εαυτό τους συστηματικά. Ε λοιπόν δεν την έχουν και δεν το καταφέρνουν στο τέλος! Κι επειδή έχουν μπει στην λούμπα να λένε μεγάλα λόγια κατόπιν τα κάνουν σκατά λέγοντας ψέμματα για να καλύψουν τις αθετήσεις αυτών των υποσχέσεων και καταλήγουν να πληγώνουν τον σύντροφο που δεν πληγώνεται από την πράξη όσο από τις ψευτιές και την υποτίμηση. Ενώ αν από την αρχή γνώριζαν τον εαυτό τους και τις επιθυμίες τους κι είχαν την παρρησία να τις παραδεχτούν στο σύντροφό τους...η πορεία θα ήταν τελείως διαφορετική. Αλλά αυτά θέλουν ωριμότητα και αυτογνωσία. *υπάρχουν και φύσει μονογαμικοί άνθρωποι αλλά είναι πολύ μικρή μειοψηφία

Λα βίτα ε μπέλλα.

15.10.2017 | 11:44

Ρε τι ωραία που τα λες. Αυτό ακριβώς, αυτό! Είναι ακριβώς ό,τι σκέφτομαι τόσο καιρό. Θα το αποστηθίσω για να το λέω.