ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το αγόρι μου είχε μια παρέα που αποτελούνταν από τον ιδιο,3 φίλους του και την κοπέλα ενός από αυτούς. Από τότε που γνωριστήκαμε βγαίναμε πάντα όλοι μαζί και σε σπάνιες περιπτώσεις μόνοι μας. Στην αρχή αυτό δεν με πείραζε,με τον καιρό όμως άρχισα να βαριέμαι πολύ γιατί εγώ με αυτήν την κοπέλα παρόλο που είχαμε καλές σχέσεις δεν ταιριάζαμε σαν χαρακτήρες ώστε να κάνουμε κανονική παρέα. Μίλησα στο αγόρι μου και από την περασμένη Άνοιξη βγαίναμε μόνοι μας πολλές φορές. Το καλοκαίρι που πέρασε βρισκόμασταν με το αγόρι μου κυρίως Παρασκευή και Σαββατοκύριακα. Κάθε μέρα πήγαινε όταν τελείωνε τη δουλειά για καφέ με τους φίλους του και το ΠΣΚ βγαίναμε και μαζί τους και μόνοι μας. Πχ. Μπορεί να πηγαίναμε μαζί τους για καφέ και μπάνιο και να βγαίναμε μόνοι Σάββατο βράδυ και Κυριακές ή αντίστροφα. Το θέμα είναι ότι οι φίλοι του παρεξηγήθηκαν και άρχισαν να μην τον καλούνε πουθενά,ούτε για έναν απλό καφέ ( μιλάμε για παιδικούς φίλους). Μαλιστα δεν του σήκωναν και το τηλέφωνο. Ο φίλος μου θύμωσε και δεν τους ξαναμίλησε. Έχουν περάσει 2 μήνες από τοτε. Ξέρω πως το θέμα τον απασχολεί και ότι στεναχωριεται αλλά δεν ξέρω αν υπάρχει κάποια λύση. Ώρες ώρες νιώθω τύψεις,αλλά και γω χρειαζομουν λίγο προσωπικό χρονο,δεν γινόταν να βγαίνουμε μαζί τους για καφέ,για μπάνιο, για βραδινή έξοδο και αυτά σε μόνιμη βαση. Τώρα έχει μετακομίσει και μένει μόνος του και πιστεύω πως νιώθει ακόμα περισσότερη μοναξιά. Περνάμε χρόνο μαζί αλλά δεν ξέρω αν του φτάνει αυτό, πιστεύω πως μέσα του έχει θλίψη για αυτό που συνέβη και δεν ξέρω πως να βοηθήσω.