ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δέκα χρόνια πρίν κοριτσάκι 16 χρόνων βρίσκομαι σε δημόσιο νοσοκομείο για εξετάσεις. Μπαίνω να βγάλω ακτινογραφίες και ο γιατρός είναι ένας πενηντάρης που Όσο διαρκεί η παραμονή μου στον χώρο δεν μιλάει δεν με κοιτάζει. Ακόμα και το πως να σταθώ μπροστά στο μηχάνημα μου το λέει με δύο λέξεις.Όσο διαρκεί η εξέταση με εμένα γυμνή από την μέση και πάνω νιώθω βέβαια άβολα αλλά όχι εξαιτίας του.Όλα καλά μέχρι που φεύγει και επιστρέφει.Τον ρωτάω "τελειώσαμε"; "μπορώ να ντυθώ";Δεν απαντάει τίποτα και στέκεται απλώς απέναντι μου και με κοιτάζει. Σε απόσταση βέβαια από μένα. Αλλά απλώς καρφώνεται στο στήθος μου σαν λιγουρη.Του ζήτησα πάνω από πέντε φορές να βγει έξω για να ντυθώ αλλά έκανε πως δεν άκουγε.Μέχρι που μπήκε ένας άλλος γιατρός και από το βλέμμα του κατάλαβα ότι κατάλαβε τι έτρεχε. Είπε ήρεμα πάμε έξω να αφήσουμε το κορίτσι να ετοιμαστεί.Όταν πήγα στο γραφείου του δεύτερου γιατρού μου είπε μια κουβέντα που θα θυμάμαι πάντα.Δεν φταις εσύ σε τίποτα αλλά την επόμενη φορά που θα συμβεί, προετοιμάσου από Τώρα γιατί θα συμβεί, μιλά, φώναξε.Μιλήστε, φωνάξτε.