ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν ένας ντροπαλός τύπος που αγχονόταν με το παραμικρό, απλά η κατάσταση έχει γίνει κάπως τραγική, πλέον αισθάνομαι ότι όλοι με κοιτάζουν , όλοι με σχολιάζουν και ότι όλοι με κοροϊδεύουν... είμαι 20 και δεν πήγα στη σχολή που είχα περάσει, βέβαια φέτος σκεφτόμουν να πάω, και οι γονείς μου μού το έκοψαν λόγο οικονομικών. Το καλοκαίρι πήγα σε νησί για δουλειά και από τα κόμπλεξ μου, το φόβο μου, το άγχος μου έφυγα στις 3 ημέρες...Επίσης,το καλοκαίρι, δε δέχτηκα μία δουλειά σε καφετέρια λόγο ντροπής και γιατί φοβόμουν ότι θα με κοροιδεύουν τα παιδιά που δούλευαν ήδη εκεί! Ένας λόγος που ντρέπομαι πιστεύω είναι ο σεξουαλικός μου προσανατολισμός, γιατί έχω την εντύπωση ότι με το που γνωρίσω κάποιον θα καταλάβει ότι είμαι γκέι και αυτό θα αποτελέσει αντικείμενο σχολιασμού (έχω αποδεχτεί τον εαυτό μου, και δεν έχω θέμα να πω ότι είμαι ομοφυλόφιλος, απλά όταν το πω, ή όταν οι άλλοι το υποψιαστούν αισθάνομαι ότι θα αρχίσει λεκτική βία, και αν όχι ότι θα μιλούν για 'μένα πίσω από την πλάτη μου...)! Τώρα μου ανοίγει άλλη μία πόρτα, μπορώ να δουλέψω σε μία καφετέρια (διαφορετική από την άλλη) και ενώ θα πήγαινα το Σάββατο να γνωρίσω τον ιδιοκτήτη το αναβάλλω συνέχεια γιατί φοβάμαι...