ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι κοπέλα 19 χρονών. Πέρσι ακριβώς τέτοια εποχή δεν είχα καμία, απολύτως καμία εμπειρία με αγόρια. Δεν μου είχαν πιάσει το χέρι, δεν με είχαν φιλήσει στο μάγουλο, ούτε καν είχα συνομιλήσει με κάποιον μέσω μηνυμάτων. Έτυχε λοιπόν φέτος και γνώρισα δυο αγόρια. Έτυχε. Μη φανταστείτε, με τον καθένα ξεχωριστά πέρασα από κοντά λιγότερες ώρες απ'όσες έχει η μέρα. Και κάπου εκεί είναι το πρόβλημα. Βλέπετε, επειδή αντιμετωπίζω προβλήματα κοινωνικοποίησης, και κύκλο δεν έχω, τους τύπους αυτούς τους γνώρισα στο άσχετο. Ο ένας μου μίλησε, στον άλλο μίλησα εγώ. Και αυτό που κατάλαβα , είναι ότι δεν θέλω να ξαναγνωρίσω κάποιον μ'αυτό τον τρόπο αλλά δυστυχώς είναι η μόνη μου επιλογή. Δεν θέλω ξανά να φιληθώ με κάποιον την πρώτη μέρα που τον γνωρίζω. Μα γιατί τα πράγματα έχουν διαστρεβλωθεί τόσο πολύ? Γιατί πρώτα φιλιέσαι,φασώνεσαι, πηδιέσαι (για τους πιο προχωρημένους) με κάποιον και μετά βγαίνεις ραντεβού με τον άλλο και κάνετε λες και δεν έχει συμβεί τίποτα? Με τον ένα είπα ότι θα κάνω σεξ. Θα το κάνω να φύγει από πάνω μου. Αλλά δεν μπόρεσα. Συνειδητοποίησα ότι όταν θα πάω με κάποιον θέλω να με νοιάζεται και ένα άτομο που ξέρεις κάτι ώρες άντε μέρες δεν μπορεί να σε νοιάζεται έτσι δεν είναι? Ίσως είναι παιδιάστικο ή και σαχλορομαντικό. Εγώ όμως αυτό συνειδητοποίησα και όσο πιο πολύ το σκέφτομαι τόσο πιο απίθανο μου φαίνεται.