ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι με τη σύντροφο μου μαζί 11 χρονια. Την αγαπάω πολύ και τη νοιάζομαι αλλά εδώ και πολύ καιρό έχω πάψει να τη βλέπω ερωτικά. Τη νιώθω μάλλον σαν αδερφή μου. Πριν ένα μήνα της μίλησα και της ζήτησα να χωρίσουμε. Η όλη φάση ήταν πολύ δύσκολη και για μένα και για κείνη. Με τα πολλά, μου είπε ότι όλα τα ζευγαριά των τόσων χρόνων περνάνε σε αυτή τη φάση και ότι εφόσον δεν συντρέχει κάτι άλλο για μένα, μου ζήτησε μια δεύτερη ευκαιρία και για να φτιάξουμε κάποια μικροπροβληματάκια που υπήρχαν μεταξύ μας και να αναθερμαθούν τα πράγματα. Εγώ συμφώνησα.Η αλήθεια είναι ότι από εκείνη την μέρα, είναι καταπληκτική απέναντι μου. όντως λύσαμε τα προβληματάκια μας και περνάμε μεταξύ μας πολύ όμορφα. Και όλα θα ήταν τέλεια αν ήταν απλά μια φίλη μου. Όμως δεν είναι. Και ακόμα δεν τη βλέπω ερωτικά. Και κάθε μέρα λέω να της μιλήσω και να το λήξω και κάθε μέρα κάνω πίσω.Να μείνω σε μια σχέση που δεν υπάρχει έρωτας; Με καίει κάθε μέρα η σκέψη ότι ζω μια σχέση σαν παντρεμένου ζευγαριού 50 χρόνων και είμαστε και οι 2 γύρω στα 35. Ούτε μικροί αλλά ούτε και μεγάλοι. Οπότε τι να κάνω; Νιώθω απίστευτη στενοχώρια κάθε μέρα και νιώθω ότι θα σκάσω. Μένω να αιωρούμαι ανάμεσα στις 2 αποφάσεις και νιώθω τον χρόνο να με πιέζει. Και κυρίως νιώθω ότι κάθε μέρα που περνάει την κοροϊδεύω γιατί δεν ξεκαθαρίζομαι. Παρακαλώ πείτε μου τη γνώμη σας γιατί ειλικρινά θα σκάσω.