ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
10.11.2017 | 21:07

Εσείς τι λέτε? <3

Καλησπέρα σας, ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποια βιώματα μήπως μπορέσετε να με βοηθήσετε να δω τα πράγματα πιο καθαρά η διαφορετικά. Πριν από δυο χρονιά σχεδόν ο σύντροφος μου έφυγε ξαφνικά από την ζωή, η απογοήτευσή και η απόγνωση μου ήταν τεράστια. Κατάφερα όμως να προχωρήσω την ζωή μου με περισσότερη ευγνωμοσύνη και χαρά κρατώντας τα όσα μου δίδαξε εκείνος γιατί να σας εξηγήσω εδώ πως ήταν ο μονός άντρας που με αγάπησε πραγματικά μέχρι τότε, εγώ δυστυχώς ήμουν λίγη και αυτό το καταλαβαίνω τώρα. Γνώρισα λιπών από τότε δυο άντρες που με έκαναν να αισθανθώ πολύ και πολλά, τον Α και τον Β. Κατάλαβα λοιπόν ότι αγαπάμε η ερωτευόμαστε όταν ήμαστε εμείς έτοιμοι. Τον Α τον αγάπησα και είναι το κίνητρο στην ζωή μου, τον γνώρισα πριν από ενάμισι χρόνο δεν είμασταν ποτέ μαζί αλλά μου έβγαλε πολύ τρυφερά συναισθήματα. Τώρα ζει σε άλλη πόλη αλλά εγώ προσεύχομαι για αυτόν κάθε μέρα (όχι θρησκευτικά). Δεν είναι ότι θέλω να είμαι μαζί του, πλέον δεν γίνετε ακόμα και εκείνος να ήθελε. Απλά τον αγαπώ και δεν αφορά εκείνον ούτε το τι είναι η όπως είναι αφορά εμένα καθαρά.Τον Β τον γνώρισα το καλοκαίρι και τον ερωτεύτηκα αμέσως ήταν ένας πραγματικός κύριος ,ευγενέστατος. Δεν μιλήσαμε ποτέ απλά βλεπόμασταν σχεδόν ένα μήνα καθημερινά, εγώ χαμήλωνα το βλέμμα και κοκκίνιζα λες και ήμουν 18 χρονών και όχι 28. Εκεί συνειδητοποίησα ότι θα μπορούσα να κάνω τα πάντα για αυτό το συνθέσιμα, να τον διεκδικήσω, να παλέψω ακόμα και τώρα που είναι σε άλλη πόλη θα μπορούσα να βρω κάποιο τηλέφωνο και να επικοινωνήσω μαζί του. Δεν το κάνω όχι γιατί φοβάμαι αλλά γιατί πληγώθηκε λίγο ο εγωισμός μου γιατί ενώ έβλεπα ότι του άρεσα έφυγε χωρίς καν να με αποχαιρετίσει, μάλλον δεν του άρεσα αρκετά.Όπως και να έχει είμαι πάρα πολύ χαρούμενη που κατάφερα να αισθανθώ καις μην ήταν για τον ίδιο άνθρωπο και ας μην είχα ανταπόκρισή. Εγώ χαίρομαι.. Δεν περίμενα να ήμουν ικανή να αισθανθώ τόσο όμορφα.Εσείς τι πιστεύετε για αυτά μήπως εθελότυφλο μήπως φοβάμαι να προχωρήσω και πλάθω με το μυαλό μου σενάρια. Ο λόγος που αμφισβητώ (όχι αυτά που αισθάνομαι) τον εαυτό μου και αυτά που θέλω και αυτά που κάνω είναι γιατί αν όντως ήθελα πχ σχέση θα την είχα. Ευχαριστώ, να είστε καλά
1
 
 
 
 
σχόλια
Scroll to top icon