__________________
1.
Αμπα, γειά σου! Τι "κόλλημα" είναι αυτό που έχουν μερικοί άνθρωποι με τις ηλικίες; Λες σε κάποιον είμαι τόσο χρονών και σου ανταπαντουν "Α ναι; Πιο μικρός/ή δείχνεις." Ή το αντίστροφο "Α!; Αποκλείεται, δείχνεις πολύ μεγαλύτερος/τερη!" Και για να το κάνω πιο σαφές και να αναφερθώ σε περιστατικά που μου συνέβησαν πρόσφατα. 1ο σκηνικό : Είμαι 28 και μία συνάδελφος, με την οποία έχω μόνο τα τυπικά (ένα γεια, τι κάνεις και τίποτα παραπάνω) έμαθε ότι αρραβωνιαστηκα μου λέει "καλά από τόσο μικρή; Γιατί βιάζεσαι; Της λέω δεν ξέρω για πόσο χρονών με κάνεις, αλλά είμαι 28 και μου λέει "αποκλείεται να είσαι τόσο θα σε έκανα το πολύ 25."Της απαντώ, μάλλον έχω καλά γονίδια". Και συνεχίζει, "μπα 28; Είναι δυνατόν; Δεν μοιάζεις τόσο". Και δεν μπήκα στη διαδικασία να της ξαναπαντησω. 2ο σκηνικό:Ο αρραβωνιαστικος μου είναι 32 κι ένας κοινός γνωστός πρόσφατα σε παρέα του είπε μόλις έμαθε την ηλικία του:" Πλάκα κάνεις, είσαι τόσο; Εγώ για σαράντα θα σε έκανα τουλάχιστον. Δεν του απαντά και συνεχίζει, "δεν πιστεύω ότι είσαι τόσο. Αποκλείεται." Να σημειώσω εδώ ότι ο σύντροφος μου έχει γκρίζα μαλλιά, αλλά baby face και συνήθως τον περνούν για την ηλικία του άντε δύο τρία χρόνια μεγαλύτερο.3ο σκηνικό : Μία φίλη μου συνομηλικη μου, όταν πήγαμε μαζί σε κατάστημα καλλυντικών της λέει η πωλήτρια - μακιγιεζ "κάτι πρέπει να κάνεις για τις ρυτίδες έκφρασης που έχεις. Σε κάνουν να δείχνεις πολύ μεγαλύτερη από την ηλικία σου". Κι έρχομαι εγώ και ερωτω, είναι σοβαροί; Πώς μιλούν έτσι χωρίς να ξέρουν τον άλλον προσωπικά, χωρίς να σκέφτονται αν θα τον φέρουν σε δύσκολη θέση; Και στην τελική γιατί συζητούν τόσο πολύ αν κάποιος μικροδείχνει ή μεγαλοδειχνεις. Θα μου πείτε, κι εσύ το ίδιο κάνεις τώρα για να το συζητας και να σε απασχολεί. Ναι συμφωνώ εν μέρει, με την διαφορά όμως ότι ποτέ δεν επισημαίνω στον άλλο το θέμα της ηλικίας γιατί μπορεί να ενοχληθει. Πώς αντιδρούμε βρε αμπα και αναγνώστες, σε αυτές τις περιπτώσεις;
Υ. Γ. Τόσο ο σύντροφος μου όσο κι η φίλη μου(κυρίως) "ενοχληθηκαν".
- Caramel
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Σήμερα διάβασα μια είδηση για ένα μοντέλο που πήγε στην Κίνα για δουλειά, και πέθανε εκεί μετά από σήψη που προκλήθηκε από μόλυνση του νευρικού συστήματος, και οι αρχές υποψιάζονται ότι δεν είπε τίποτα σε κανέναν επειδή δεν είχε ιατρική ασφάλεια. Δεν κατάλαβε ότι ήταν τόσο σοβαρά τα πράγματα ώστε να ζητήσει γιατρό, και πέθανε. Φανταστείτε τώρα πόσο πολύ πονούσε και υπέφερε μέχρι να πεθάνει. Και αναρωτιέται κανείς, καλά, τόσο χαζή ήταν;
Όχι, δεν ήταν χαζή. Ήταν 14 χρονών. Ήταν παιδί, και δεν μπόρεσε να προστατεύσει τον εαυτό του, γιατί χρειαζόταν ενήλικες να την προστατεύσουν.
Έκανα τεράστια εισαγωγή για να καταλήξω στο εξής: έχουμε θεοποιήσει τη νεότητα σε σημείο εμετού. Πώς λέμε «περισσότερο, πεθαίνεις;» Ε, άνθρωποι πεθαίνουν στα αλήθεια στο βωμό αυτό. Δεν προβάρουν γυναίκες τα ρούχα που προορίζονται για γυναίκες, γιατί οι γυναίκες είναι ήδη γριές. Χρειαζόμαστε παιδιά. Η ηλικία είναι κάτι ντροπιαστικό, για το οποίο φταίμε, σα να μπορούμε να το αποφύγουμε. Και με αυτό όχημα οι αγενέστατες συχνά πωλήτριες σε καταστήματα καλλυντικών πιστεύουν ότι με το bullying θα πουλήσουν μια κρέμα παραπάνω.
Προτείνω να διαβάσεις αυτό.
__________________
2.
Ποιός θα ήταν ένας καλός λόγος να σβήσεις έναν πρώην απο τα σόσιαλ μίντια?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ότι θέλεις να τον ξεπεράσεις, ή ότι τον έχεις ξεπεράσει και ανακάλυψες ότι δεν τον συμπαθείς.
__________________
3.
Καλησπερα.
δεν ξερω αν ειναι ακριβως ερωτηση .αλλα θα το γραψω.
εχω μαγαζι σε σχετικα καλη περιοχη χρονια τωρα . τυχαινει ολο και περισσοτεροι να περνουν 'για μια βοηθεια'' τα τελευταια τουλαχιστον 2 . καποιες φορες δινω λεφτ καποιες οχι ,αναλογα , αναλογα με τα κεφια με το ταμειο με την παρουσια του αλλου , με πολλα δεν μπορω να πω πως εχω κατι στανταρ ομως.
μολις μπηκε μια κυρια ή κυριος δεν μπορω να πω. ηταν αντρας αλλα ντυμενος γυναικα αλλα με πολυ απλα ρουχα ενα φορεματακι και σαγιοναρα βαμμενα νυχια μακρια μαλλια αστεγος αλλα καπως σαν να προσπαθει να φροντιστει -τον εχω ξαναδει να περναει με περιεργα ρουχα ομως οποτε δεν μπορω να πω 'η να ξερω αν του αρεσει να ντυνεται ετσι -που κανενα προβλημα- ή αν απλα φοραρει οτι βρισκει λογω της καταστασης του. στο θεμα μας , τον χαιρετισα τον πλυθηντικο και του εδωσα αμεσως κατι ψιλα γιατι το πρωτο πραμα που σκεφτηκα ειναι πως ετσι συντηριτικοι που ειμαστε μπορει να εχει πραγματικη αναγκη και κανενας να μην βοηθα λογω της εμφανισης του η του σεξουαλικου προσανατολισμο που παραπεμπει -αν μπορουμε να το πουμε αυτο εστω και λανθασμενα-για χαρην της αφηγησης. εγω διαφωνω σε ολα αυτα αλλα δυστυχως δεν ειαι ''ολος ο κοσμος'' με ευχαριστησε με ευχες σε πολυ απλο τονο και φωνη και πριν προλαβω να αντιδρασω μου φιλησε το χερι λεγοντας μου ΄΄θα ειναι καλυτερη η μερα μου εξαιτιας σου. ΄΄
εδω μπαινω στο κυριως θεμα που σου γραφω . σκαλωσα στο χειροφιλημα. σκεφτομαι οτι μπορει να ηταν επειδη οντως δεν τον βοηθανε .αλλα σκεφτομαι οτι ηταν εκτος οριων. ειμαι ατομο που εχει βιωσει σεξουαλικη παρενοχληση πολλες φορες. απο απλα περιστατικα εως σοβαρα. ακομα και στο μαγαζι μου εχει συμβει 'η οπου αλλου δουλευα παλιοτερα , οντας κοπελα και ''ομορφουλα'' δυστυχως -again- ηταν παντα πολυ συχνο. το προβλημα μου εναι οτι πλεον δεν μπορω να ξεχωρισω τα κινητρα και τις κινησεις . ειναι οντως πολλα τα περιστατικα που εχω βιωσει οπως καταλαβαινεις και ειναι και οτι ολο και περισσοτεροι ανθρωποι την ευγενεια την μπερδευουν με αλλα πραματα. εχω αναγκαστει να μαθω να αντιδρω κατευθειαν για να με προστατευσω και δεν νομιζω πια (μικροτερη ειχα ενοχες) οτι φταιω εγω σε κατι ή ο τροπος μου για το γεγονος οτι συμβαινει. απλα απο την μια δεν θελω να τους κρινω ολους αρνητικα 'η να παρεξηγω και απο την αλλη ποιος οριζει το ποσο κατι ειναι επιτρεπτο ή μη ,αν οχι ο ιδιος ο εαυτος μας? και γω τελικα δεν γουσταρω να με ακουμπανε αν δεν το επιλεξω εγω ιδια και δεν το ζητησω . αλλα ειναι αυτό αρκετο για να σκεφτομαι οτι ο αλλος/αλλη/καποιος βρισκει τροπο να με ''παρενοχλησει'' ? το περιστατικο απλα ειναι η αφορμη .θα μπορουσε να ειναι εντελως αγνο . αλλα ποτε δεν ξερεις αληθεια.. και επισης πολλα ''αγνα ισως'' ξεφυγαν πολυ στην πορεια σχεδον σε ολη την πορεια της μεχρι τωρα ζωης μου ,και ειμαι μολις 26 αυτο. πως ξεσκαλωνω ? 'η δεν χρειαζεται να χαλαρωσω ? . απλα πια νιωθω πως δεν εχω την ικανοτητα να φιλτραρω σωστα ή να νιωθω σιγουρια σε αυτο που νομιζω .
συγνωμη για το κειμενο το τεραστιο
- μακαρι
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρη η ερώτηση σου. Δεν είσαι σίγουρη επειδή είσαι 26. Θα έρθει η σιγουριά που χρειάζεσαι, με την εμπειρία. Όμως να πω ξανά αυτό που πρέπει να ειπωθεί: ποτέ μην λογοκρίνεις την αίσθηση ανασφάλειας που σου δημιουργεί κάποιος, άγνωστος ή γνωστός. Ποτέ! Είμαστε όλοι εξοπλισμένοι από την γέννησή μας με την ικανότητα να μυριζόμαστε τον κίνδυνο. Δυστυχώς μαθαίνουμε να παρακούμε αυτή την αίσθηση. Πρέπει να την ενθαρρύνεις. Καλύτερα να το παρακάνεις με την προσοχή παρά το αντίθετο. Οι επιπτώσεις σε αυτή την περίπτωση είναι ασύγκριτα μεγαλύτερες.
(Δεν εννοώ τον φόβο που προκύπτει από τις κοινωνικές νόρμες, όπως άντρας που φοράει γυναικεία ρούχα ίσον κίνδυνος. Εννοώ τον φόβο που σου δημιουργεί κάποιος χωρίς να μπορείς να το εξηγήσεις, κάτι στο βλέμμα, κάτι στις εκφράσεις, κάτι στον ήχο της φωνής. Αυτό ποτέ μην το εκλογικεύεις.)
__________________
4.
Καλησπέρα Α,μπα μου!
Είμαι 31 και το πρόβλημα μου είναι ο πατέρας μου. Έχει εξωσυζυγικές σχέσεις. Παλιότερα απλά το υποπτευόμουν και είχα ακούσει κάποιους σκορπιός τσακωμούς με την μητέρα μου. Φέτος το καλοκαίρι όμως σιγουρεύτηκα γιατί είδα κάποια μήνυμα στο κινητό του. Σίγουρα δεν ήταν σωστή από μέρους μου αυτή η παραβίαση αλλά με εκνεύριζε όπως τον έβλεπα να είναι παντού με το κινητό. Ακόμα και στην τουαλέτα το έπαιρνε μαζί του. Όταν λοιπόν διάβασα τα μηνύματα είδα πως η εν λόγω κυρία ήταν μια στενή συγγενής της μητέρας μου. Είμαι σίγουρη πως υπάρχει και άλλη παράλληλα. Σε συζήτηση με την μητέρα μου κατάλαβα πως δεν θα ήθελε να το μάθει αν συνέβαινε κάτι τέτοιο. Οπότε από μέρους μου δεν τίθεται ζήτημα να της το πω. Ξέρω πως είναι δικό τους θέμα σαν ζευγάρι αλλά εγώ θα έλεγα πως νιώθω "προδομένη" από τον μπαμπά μου, όχι τόσο γιατί μου χαλάει την εικόνα της τέλειας οικογένειας-ποτέ δεν είχα αυτή την αυταπάτη. Με ενοχλεί που κοροϊδεύει την μητέρα μου, που το παίζει τέλειος οικογενειάρχης (φυσικά μόνο σε όσους είναι εκτός). Με ενοχλεί που σκορπάει χρήματα της οικογένειας δεξιά και αριστερά και δεν δέχεται καμία ερώτηση ή κριτική. Με ενοχλεί που όταν είναι στεναχωρημένος με εκείνη, ξεσπάει σε εμάς για οποιαδήποτε, ασήμαντη αφορμή. Η ερώτηση μου είναι η εξής: μπορώ να νιώθω έτσι; Πρέπει να του πω κάτι ή είναι εκτός "δικαιοδοσίας" του ρόλου της κόρης; Σαν πατέρας ήταν πάντα δίπλα μας, σαν σύζυγος απών. Ξέρω πως δεν μπορώ να λύσω τα προβλήματα τους αλλά νιώθω αυτή την πίκρα.
Σε ευχαριστώ πολύ για όλα!
Χ.Φ.Θ.Α.Κ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Μπορείς να νιώθεις όπως θέλεις. Για να το νιώθεις, μπορείς. Αυτό που μπορείς επίσης να διεκδικήσεις, αναλύσεις, συζητήσεις με τον πατέρα σου είναι η σχέση που έχεις εσύ μαζί του. Αν επικεντρωθείς σε αυτό, φτάνεις σε ένα σημείο που μπορείς να εξηγήσεις την δική σου δυσαρέσκεια με τρόπο που να σου δίνει το δικαίωμα να το κάνεις. Η δικαιοδοσία σου υπάρχει εφόσον ξεσπάει σε εσάς, αν σκορπάει τα χρήματα της οικογένειας, αν δεν δέχεται ερώτηση ή κριτική. Όλα αυτά σε επηρεάζουν άμεσα, και δεν ξέρω αν έχουν κάποια συνάφεια με την εξωσυζυγική του σχέση, ούτε καταλαβαίνω αν κι εσύ συνειδητοποιείς τι πραγματικά σε ενοχλεί στον πατέρα σου. θα μπορούσε να έχει εξωσυζυγική σχέση και παράλληλα να έχει καλή σχέση μαζί σου. Ή δεν θα μπορούσε; Αν πιστεύεις ότι δεν θα μπορούσε, τότε έχεις άλλα προβλήματα μαζί του, που είσαι απολύτως δικαιολογημένη να κουβεντιάσεις μαζί του (και να ζητήσεις και τα ρέστα).
__________________
5.
Λένα γεια χαρά. Σε φίλους που είναι σπάγκοι και δεν σου κάνουν δώρα ποτέ εξακολουθείς να κάνεις δώρα; Μήπως του φέρνεις σε δύσκολη θέση με το να τους παίρνεις ενώ αυτοί δεν το κάνουν ποτέ; Μιλάμε για παιδικούς φίλους που αγαπάς. Γιατί πιστεύεις ότι δεν το κάνουν; Δεν είναι θέμα χρημάτων, για τον εαυτό τους σπαταλάνε άπειρα χρήματα (και καλά κάνουν).
- kai_dora_ferontes#not"
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Επειδή είναι σπάγκοι; Η τσιγκουνιά μπορεί να έχει πολλές μορφές. Ή ίσως επειδή δεν έχουν μάθει έτσι; Τα δώρα είναι και θέμα κουλτούρας, είναι κάτι που μαθαίνεις. Ίσως στις δικές τους οικογένειες δεν ήταν κάτι που συνηθιζόταν. Αν είναι παιδικοί σου φίλοι που αγαπάς, δεν θα έπρεπε να ξέρεις; Το δεύτερο θέμα είναι πιο εύκολο. Αν δεν σου κάνουν, δεν κάνεις, ακριβώς για να μην τους φέρεις σε δύσκολη θέση. Αλλά αν σου βγαίνει και κάνεις, τότε το κάνεις χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα. Αν σίγουρα, 100% δεν περιμένεις αντάλλαγμα, κάνεις ό,τι θέλεις.
__________________
6.
Είμαι 38 χρονών, σε σχέση 2 ετών με έναν συνομήλικό μου, εκ των οποίων το 1 έτος συζούμε. Η σχέση είναι εξαιρετική και μετά από πολλά χρόνια αναζητήσεων και εμπειριών νιώθω ότι βρήκα το σύντροφο που πάντα ήθελα, νιώθω πραγματικά ευτυχισμένη. Είμαστε υγιείς, εργαζόμαστε κι οι 2, έχουμε πρακτικά τα πάντα!
Πριν λίγες ημέρες μου έκανε εκείνος κουβέντα για το ενδεχόμενο να κάνουμε ένα παιδί... όχι τώρα σε κανα-δυο χρόνια όπως είπε. Το δικό μου «μητρικό φίλτρο» ανύπαρκτο, θα μπορούσα δηλαδή να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς παιδιά, εκείνος πάλι θα ήθελε ένα παιδί. Θεωρεί ότι είναι η φυσική εξέλιξη μιας σχέσης κι ότι έτσι μπορεί να κρατήσει μια σχέση, σε διαφορετική περίπτωση ένα ζευγάρι άτεκνο μπορεί να χωρίσει πιο εύκολα. Δίπλα μου, όλα τα παραδείγματα κι οι περιπτώσεις που έχω, λένε το αντίθετο! Ότι ένα παιδί, ναι μεν φέρνει μεγάλη χαρά αλλά φέρνει και προβλήματα που ένα ζευγάρι δύσκολα μπορεί να ξεπεράσει όσο καλά κι αν είναι. Ένα δικό μου χαρακτηριστικό είναι ο φόβος & η αντίστασή μου στις αλλαγές, μια τέτοια αλλαγή είναι ριζική, κι αυτό με αγχώνει και με φοβίζει, κυρίως όταν βλέπω παντού γύρω μου εικόνες από οικογένειες όχι τόσο δεμένες, βαριεστημένες, έξαλλες μανάδες και αδιάφορους πατεράδες. Σκέφτομαι επίσης το περιβάλλον που θα μεγαλώσει ένα παιδί, τα οικονομικά, την αβεβαιότητα γύρω μας, τον λιγοστό χρόνο που έχουμε ακόμα και για εμάς τους ίδιους! Υπάρχουν 1002 λόγοι που έχω στο μυαλό μου να μην θέλω παιδιά, 1002 αιτιολογίες γιατί δεν είναι «καλή ιδέα» Ξέρω ότι αυτό ενδεχομένως να είναι ένας πολύ σοβαρός λόγος χωρισμού κάτι που μόνο στην ιδέα με στενοχωρεί αφάνταστα. Πώς μπορώ να το χειριστώ; Να πω ότι θα το δούμε σε κανα δύο χρόνια, μήπως και κάτι έχει αλλάξει ως τότε;
- mother not 2b
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πράγματι έχεις χίλιους λόγους για να μην θέλεις παιδί, και δεν χρειάζεται να τους αραδιάσεις. Δεν χρειάζεται να μας πείσεις για να το νιώθεις. Να περιμένεις μήπως και αλλάξει κάτι είναι σα να τον κοροϊδεύεις. Αν δεν φεύγεις ενώ ξέρεις τα δεδομένα, είναι σα να υπόσχεσαι ότι θα θελήσεις. Πρέπει να μιλήσετε, όσο και αν σε στενοχωρεί αυτό. Πρέπει να εξηγηθείς και να καταλάβει ότι υπάρχει το ενδεχόμενο να μην αλλάξεις γνώμη. Παράλληλα κι αυτός πρέπει να καταλάβει ότι ένα παιδί δεν είναι υποχρεωτικά η φυσική εξέλιξη μιας σχέσης, και σε καμία περίπτωση ένα παιδί δεν λειτουργεί ως κολλητική ουσία. Όπως πολύ καλά λες, μπορεί κάλλιστα να συμβεί το αντίθετο, και να βγουν όλα τα προβλήματα μιας σχέσης στην επιφάνεια. Δεν θα είναι μια κουβέντα που θα γίνει μια φορά, θα είναι μια συνεχής συζήτηση για να καταλάβετε καλύτερα ο ένας τον άλλον, γιατί είναι πολύ πιθανό να έχετε κάνει και οι δύο υποθέσεις που δεν ισχύουν. Αυτό συμβαίνει συχνά στα ζευγάρια, ιδιαίτερα για τόσο σημαντικά θέματα, επειδή και οι δύο φοβούνται τις απαντήσεις και μένουν με τις υποθέσεις. Όμως αυτό πρέπει να κάνεις. Τις δύσκολες κουβέντες. Τότε μόνο θα καταλάβεις αν έχεις βρει τον σύντροφο που πάντα ήθελες. Στα εύκολα, εύκολα μοιάζει ο άλλος ιδανικός.
_________________
7.
Αμπούλα καλησπέρα.
Πήρα την απόφαση να σου γράψω μετά από πολλές φορές που σε έχω διαβάσει...
Πρέπει να πω οτι ειναι πολυ βοηθητικές οι απαντήσεις σου..
Μπαινω στο θέμα
Ειναι κάποιος άνθρωπος, πολυ σημαντικός για μένα.
Αυτός ο άνθρωπος, συμφωνα πάντα με τα συμπτώματα
που έχει, υποφέρει απο κατάθλιψη και δεν ξέρω τι άλλο.
Προσπαθώ να τον ωθήσω να πάει σε εναν ιδικό όμως με
τον τρόπο του φέρνει αντιστάσεις
Είναι σε μια δουλειά πολυ απαιτητικη κι όμως, ακόμα
και αν κάθε τρεις και λίγο γίνεται χάλια και υποφέρει πολύ
τις περισσότερες φορες τα καταφέρνει να τα βγάλει εις πέρας...
Σημειώνω οτι η οικογένειά του (μάνα, αδερφάκι ) εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό
οικονομικά απο αυτόν, οποτε -θέλοντας και μη- πρέπει να αποδωσει...
Θέλω τόσο πολυ να είμαι δίπλα του, να τον βοηθήσω...
Πρόσπαθώ να του δώσω να καταλάβει πως ο,τι και να χρειαστεί
μπορώ να είμαι κοντά του... Αισθάνομαι παρ' όλα αυτά - ακομα και
αν μου λέει οτι η επαφή μαζί μου τον βοηθάει- πως υπάρχει ένα τεράστιο τοίχος
και πως αυτό οτι κ να κάνω δεν φεύγει. Σαν να μη με αφήνει να περάσω στην απέναντι όχθη.
Επικοινωνουμε με μηνυματα γενικά γιατι με το τηλέφωνο δεν τα πάει
και πολύ καλά (απο παλιά αυτό)... επίσης ο χρόνος του είναι τόσο περιορισμένος
λογω δουλειας που βρισκομαστε πάρα πολύ σπάνια...
Σκέφτηκα να επικοινωνησω μαζί σου.. Δεν ξέρω το γιατι...Ίσως γιατί με ευχαριστεί
Πολυ να σε διαβάζω. Πραγματικά οπου κ να' χω κοιτάξει ή ρωτήσει δεν
εχω βρει απαντησεις. Είναι τόσο δύσκολο. Εμπιστεύομαι πολυ την άποψή σου.
Θα μου πεις με το δίκιο σου πως δεν εισαι ειδικος αλλα αυτό εμενα δε με πειράζει.
Θέλω απλά τη γνώμη σου.
Ξέρω πως δεν μπορεις να υποχρεώσεις κανέναν να κάνει κάτι που δε θέλει. Όπως και ξέρω
πως κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να σ' ακουσει γενικά. Όμως φοβάμαιι να τον αφήσω.
Οι περισσοτεροι φιλοι του εχουν απομακρυνθεί- και λογικό... Τον αγαπάω όμως, τον νοιάζομαι. Τον αισθάνομαι σαν αδερφό μου. Δεν μπορώ να τον αφήσω μόνο του.
Δεν ξέρω αν με αυτό που κάνω τον βοηθάω ή τον κουράζω. Όμως ξέρω πως
και αυτός μέχρι εκεί που μπορεί ανταποκρίνεται. Ίσως να χρειάζομαι απλά κάποιος
να μου πει να μην σταματησω να είμαι κοντά του. Είμαι να σκάσω όπως καταλαβαίνεις...
Αν έχεις να μου πεις κάτι για όλα αυτά, θα το δεχτώ με μεγάλη ανακούφιση κ ευχαρίστηση
ακόμα και αν το γνωρίζω ήδη... Μόνο καλό μπορείς να κάνεις ...
Συγνώμη για το σεντόνι και ευχαιστώ για το χρόνο σου...
- Εύα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Η απάντηση βρίσκεται στο «φοβάμαι να τον αφήσω». Δεν φοβάσαι τι θα πάθει αυτός. Ξέρεις ότι δεν σε χρειάζεται. Φοβάσαι τι θα πάθεις εσύ. Οπότε, πρέπει να καταλάβεις τι συμβολίζει για σένα αυτή η σχέση. Τι παίρνεις από αυτή, ως όραμα που είναι, κι ας είναι μονόπλευρη. Τι κενό σου καλύπτει. Τι έχει που δεν έχουν άλλες σχέσεις στη ζωή σου, σε φαντασιακό επίπεδο προφανώς. Τι χρειάζεσαι και φαντάζεσαι ότι σου δίνει αυτός ο άνθρωπος. Η απάντηση δεν είναι ευχάριστη, αλλά πρέπει να την δώσεις, γιατί διαφορετικά δεν ξέρω πώς θα απομακρυνθείς χωρίς να σου μείνουν κατάλοιπα. Δεν είμαι ειδικός, αλλά αν χρειάζεσαι κάποιον να σου πει κάτι για όλα αυτά με υπεύθυνο τρόπο, καλύτερα να πας σε έναν.
σχόλια