Το λεγόμενο τρίτο φεμινιστικό κίνημα περίπου αυτό που λες πρεσβεύει: ότι μία γυναίκα πρέπει να είναι ελεύθερη να κάνει όποια επιλογή ζωής θέλει χωρίς να κατηγορείται ότι συμβιβάστηκε ή οπισθοδρόμησε. Αν λοιπόν συνειδητά θέλεις οικογένεια μόνο ως απασχόληση έχει καλώς και εγώ δεν πρόκειται να σε κριτικάρω σε καμμιά περίπτωση. Το ίδιο να πεις και σε όσους σε κριτικάρουν. Ότι είναι 20 χρόνια πίσω και πλέον οι γυναίκες είναι ελεύθερες να επιλέξουν οτιδήποτε θέλουν. Τώρα πάμε όμως σε κάτι άλλο. Το ΜΕ ΠΟΙΟΝ θα κάνεις οικογένεια έχει μέγιστη σημασία. Πάρα πολύς κόσμος θέλει να τεκνοποιήσει έτσι γενικώς κι αορίστως και ξεκινά το πρότζεκτ με όποιον τσεκάρει τα πιο πολλά αντίστοιχα "κουτάκια" στην λίστα προσόντων που έχει στο μυαλό του ο αναζητών σύντροφο. Όμως αυτό συνήθως καταλήγει σε αποτυχία! Επειδή το ότι κάποιος θέλει κι αυτός οικογένεια και είναι καλός/δουλευταράς/δοτικός/συντροφικός κλπ κλπ δεν αρκεί για μια πλήρως ευτυχισμένη ζωή. Πρέπει αρχικά να υπάρξει μια δυνατή ερωτκή σχέση και μόνο κατόπιν να δημιουργηθεί οικογένεια. Το ζευγάρι να τα βρίσκει πολύ καλά μεταξύ τους και κατόπιν να κάνουν παιδιά. Αλλιώς ο ερχομός των παιδιών βγάζει στην επιφάνεια όλες τις διαφορές που είχαν και δεν συνειδητοποιούσαν.Δεύτερο σημαντικό είναι ότι με το να ασχολείσαι μόνο με τα της οικογενείας γίνεσαι τις περισσότερες φορές ένα ετεροκαθοριζόμενο άτομο (όχι πάντα και θα έρθω και σε αυτό σε λίγο). Είσαι "η σύζυγος του τάδε" ή η "μάνα της τάδε" κλπ. Δεν είσαι ένα αυτόφωτο άτομο. Όμως η αυτοπραγμάτωση προϋποθέτει να είσαι αυτόφωτος. Να δημιουργείς για τον εαυτό σου και με τον εαυτό σου (παράλληλα ίσως). Να μπορείς να σταθείς ως μονάδα "επιτευγμάτων". Κάποια γυναίκα λοιπόν μπορεί να είναι σύζυγος και μάνα και ταυτόχρονα να επιτελεί κάποιο έργο εξωτερικό (καριέρα ή φιλανθρωπία ή εθελοντισμό ή κάτι ανάλογο ώστε να λαμβάνει την προσωπική της πλήρωση). Είναι πολύ καλύτερα έτσι για την ίδια αλλά ΚΑΙ για την οικογένειά της. Αλλιώς στο τέλος ξεσπάει πάνω τους τις δικές της ματαιώσεις και γίνεται γκρινιάρα και μίζερη. (Όπως οι κλασικές ελληνίδες μάνες που γαντζώνονται πάνω στα παιδιά επειδή νιώθουν ματαίωση από τον σύζυγο)Τέλος να επισημάνω ότι επειδή έχω γνωρίσει και το έτσι και το αλλιώς (δηλαδή έμεινα 3 χρόνια στα οικιακά από δική μου επιλογή για να μεγαλώσω παιδί και κόντεψα να τρελλαθώ ενώ δούλευα πιο πριν και πάλι κατόπιν και τώρα) μπορώ και να συγκρίνω και ομιλώ μετά λόγου γνώσης.
19.11.2017 | 14:01
Μητρότητα-γάμος.
Δυστυχώς σήμερα θεωρείται κάπως ταμπού, το να έχει μια κοπέλα ως βασικό της στόχο το να κάνει οικογένεια και παιδιά. Το να έχει ας πούμε ως σκοπό το να φτιάξει καριέρα, να ταξιδέψει η οτιδήποτε άλλο ,είναι για κάποιον λόγο περισσότερο αποδεκτό. Αυτόματα η κοπέλα που θα τολμήσει να πει, ότι η μεγαλύτερη φιλοδοξία της είναι να γίνει μήτερα ή να έχει μια όμορφη σχέση, θεωρείται λιγότερο έξυπνη, λιγότερο ενδιαφέρουσα και μη ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Αυτό δεν θα επρεπει να συμβαίνει ,αφου πλέον η κοινώνια μας έχει ευτυχώς γίνει αρκετά ελεύθερη και επιτρέπει στις γυναίκες να κάνουν όποιες επιλογές θέλουν ,ετσι το να χαρακτηρίζεις τις επιλογές του άλλου ''οπισθοδρομικές'' ,είναι ''οπισθοδρομικό'' από μόνο του. Και ναι, όπως ίσως σας περάσε από το μυαλό γράφω αυτήν την εξ. γιατί αυτη η κοπέλα είμαι εγω. Και λέω... Καλές οι σπουδές, καλά τα ταξίδια και οι παρέες, ωραία τα χόμπι μου, μου αρεσει να τα έχω όλα αυτα στην ζωή μου και σκοπεύω να συνεχίσω, αλλά πραγματικά πλήρης θα αισθανθώ όταν κάνω παιδί, σε 5-10 χρόνια από τώρα. Και ναι, θα φροντίζω τον ανθρωπο που θα έχω πλάι μου, θα τον κακομαθαίνω και μαζι με το παιδί θα είναι η μόνη μου προτεραιότητα. Αυτα...
6
