__________________
1.
Καλησπέρα Λένα
Πριν 3 χρόνια μπλέχτηκα σε μια λάθος σχέση. Αν και με βασάνιζε πολύ και μονίμως σκεφτόμουν πως να το κόψω, αν γυρνούσα πάλι το χρόνο πάλι θα αφηνομουν να το ζήσω. Με αυτόν ένιωσα ίσως πρώτη φορά τι σημαίνει να σε απογειώνει ένας έρωτας.
Ένιωθα πολύ αδύναμη να το πάρω απόφαση, παλινωδουσα με χωρισμούς και προθεσμίες χωρισμού, αλλά τελικά μόνο όταν το έκοψε αυτός τελείωσε.
Όχι μαχαίρι όμως, αμολάει την καλούμπα, τη μαζεύει και άντε πάλι. Και εκεί που ζορίζομαι και λέω ας το πάρω απόφαση τουλάχιστον έτσι πρέπει, να ένα τηλέφωνο με ένα μου λείπεις, πρόταση να βρεθούμε ερωτικά και πάλι να έχω δεύτερες σκέψεις.
Με τον χωρισμό μας συνέπεσε να έρθει στη δουλειά νέος προϊστάμενος. Νέος, ωραίος, παντρεμένος και υπέροχος διευθυντής, καμία σχέση με το προηγούμενο σεξιστικό γουρούνι που είχα. Και αρχίζω να τον ερωτεύομαι και βλέπω ότι και αυτός ελκύεται από εμένα. Και ενώ τρέχω όλο χαρά στο γραφείο που θα τον δω, προσπαθώ να αποφύγω κοντινές επαφές και να κρατάω τον εαυτό μου να μην μπλέξει. Νιώθω ότι και ο ίδιος κάνει προσπάθεια, η οικογένεια του σημαίνει πολλά για αυτόν όπως και η δουλειά του και πιστεύω ότι δεν θα ήθελε ούτε αυτός να ρισκάρει τίποτα από τα δυο, αλλά του αρέσω, φαίνεται.
Σε εμένα τώρα οι χαλαρές στιγμές ελαφρού φλερτ μαζί του μου γλυκαίνουν το ζόρι από εκείνον, ωστόσο αν παρασυρθώ ξέρω πως θα δω το ίδιο έργο. Όταν το μυαλό μου γυρίζει στο λάθος Α απομακρύνεται το μυαλό μου από το λάθος Β. Δεν είναι πρόβλημα καταστάσεων είναι κυρίως mindtrap. Ουσιαστικά είναι σαν το να συντηρώ στο μυαλό μου το ένα λάθος με απομακρύνει από το άλλο.
Πως τελικά θα γλιτώσω από τις παγίδες του μυαλού μου;
-Από το ένα λάθος στο άλλο
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Χρειάζεται να κάνουμε μερικά λάθη για να φτάσουμε στα σωστά, γιατί αν δεν ζήσεις στο πετσί σου ότι το γοητευτικό παντρεμένο αφεντικό σου είναι ένας δειλός δυστυχής που φλερτάρει με όλες τις υφιστάμενες σε όλα τα γραφεία που πάει, πώς θα κρατήσεις μικρό καλάθι την επόμενη φορά που κάποιος σου πουλήσει φούμαρα εκ του ασφαλούς;
Ανάλογα με τις εμπειρίες σου και την ηλικία σου μπορεί να κάνεις τώρα ακριβώς τα λάθη που πρέπει να κάνεις για να φτάσεις στα σωστά. Τα λάθη χρειάζονται, αρκεί να μην επαναλαμβάνονται. Κάτι στον τρόπο που γράφεις την πρώτη σχέση όμως με ανησυχεί. Εξακολουθείς να θεωρείς ρομαντική αυτή την ιστορία, ενώ δεν ήταν ρομαντική. Ήταν ένα παιχνίδι εξουσίας στο οποίο συμμετείχες χωρίς να συμβάλλεις. Αυτό που είναι κοινό και στις δύο ιστορίες είναι ότι δεν είσαι ισότιμος παίχτης. Στην πρώτη περίμενες να σε πάρει τηλέφωνο, περίμενες και να σε παρατήσει. Τώρα ερωτεύτηκες κάποιον που έχει οικογένεια, άρα είσαι πάλι η δεύτερη επιλογή. Δεν βρίσκω τίποτα ρομαντικό σε όλα αυτά. Ελπίζω να καταφέρεις να το δεις κι εσύ έτσι. Σύντομα.
__________________
2.
Αγαπητή Α μπα,
Καταρχήν θα ήθελα να σου πω ότι τις τελευταίες μέρες ανακάλυψα τη στήλη σου και στον ελεύθερο χρόνο μου αντί να βλέπω μια σειρούλα όπως κάθε φυσιολογικός άνθρωπος προτιμώ να διαβάζω παλιές ερωτήσεις και απαντήσεις σου. Αυτή την περίοδο συμβαίνει να αντιμετωπίζω πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας μέσα στην οικογένεια μου και ταυτόχρονα να χωρίζω από μία σχέση έξι χρόνων, που σημειωτέον ήταν η πρώτη μου, με αρκετά άσχημο τρόπο. Διαβάζοντας ερωτήσεις αναγνωστών και δικές σου απαντήσεις πρέπει να πω ότι ως ένα βαθμό νιώθω να βοηθιέμαι λύνοντας και δικές μου απορίες. Μέσα από τις απαντήσεις σου υπάρχει κάτι που μου δημιούργησε ερωτηματικά (που ήδη υπήρχαν στο θολωμένο μου μυαλό απλώς εντάθηκαν) και ήθελα να στο γράψω. Η σχέση μου τελείωσε και δεν ήταν μια καλή σχέση. Υπήρχαν καυγάδες, διαφωνίες και τελικά απιστίες που μαθεύτηκαν πρόσφατα. Από τη στιγμή που συνέβη αυτό δεν έχω νιώσει θυμό. Ίσως να φταίει ότι εκείνος δεν θέλει να τερματίσει τη σχέση κι επιμένει πώς με αγαπάει και θέλει να συνεχίσουμε μαζί. Νιώθω απίστευτες ενοχές για τους καυγάδες μας, νιώθω ότι του φέρθηκα άσχημα, ότι του φώναξα κάποιες φορές παραπάνω. Και μετά κάτι μέσα μου επαναστατεί και λέω κι εκείνος αντίστοιχα μου μίλησε άσχημα, με πρόσβαλε, με απάτησε και με εξαπάτησε και μπαίνω σε ένα ατέλειωτο γαϊτανάκι δυσάρεστων αναμνήσεων, από τις οποίες η πιο δυσάρεστη κι αυτή που μου προκαλεί μεγαλύτερη ενοχή είναι τα δώρα που δεν μου έπαιρνε. Σε γενέθλια και γιορτές φρόντιζα να παίρνω ότι είχε εκφράσει ότι ήθελε, δεν ήταν μόνο τα χρήματα αλλά κυρίως το ενδιαφέρον μου, η χαρά που έπαιρνα κι εγώ όταν τον έβλεπα να χαμογελάει. Σε δικά μου γενέθλια και γιορτές το δώρο ήταν κάτι που έπαιρνε την τελευταία στιγμή, συνήθως λουλούδια και κάποιο αρκουδάκι απ' το ανθοπωλείο, τον τελευταίο καιρό μου έδωσε 30 ή 50 ευρώ να αγοράσω κάτι. Μάλιστα όταν του είπα να πάμε μαζί να το πάρουμε είπε πώς ήταν κουρασμένος και καλύτερα να πάω να διαλέξω κάτι μόνη μου. Τους τελευταίους μήνες του μίλησα γι' αυτό, του είπα ότι για μένα το δώρο δεν έχει να κάνει με τα χρήματα, αν ήθελα κάτι συγκεκριμένο θα μάζευα χρήματα και θα το αγόραζα μόνη μου, είναι μια ένδειξη αγάπης και ενδιαφέροντος. Δεν άλλαξε κάτι. Διαβάζοντας δικές σου απαντήσεις βλέπω ότι γράφεις σε αντίστοιχες περιπτώσεις ότι πρέπει να εκτιμάμε το δώρο που μας παίρνει κάποιος και να μην παραπονιόμαστε και νιώθω σκουπίδι που δεν εκτίμησα τα λουλούδια του και του το είπα. Δεν ξέρω γιατί. Σου γράφω απλά για να μου πεις ότι έχω δίκιο, ότι δεν είμαι σκουπίδι, ότι δεν ζήτησα κάτι που ο άλλος δεν μπορούσε να μου δώσει. Ξέρω ότι αυτά που γράφω δεν είναι απόλυτα φυσιολογικά και θα φαίνονται ηλίθια αλλά μέσα σε όλα αυτά που συμβαίνουν οι σκέψεις μου περιστρέφονται όλο γύρω από τέτοια περιστατικά που με βασανίζουν διαρκώς, σε σημείο να περπατάω στο δρόμο να τα σκέφτομαι και να κλαίω λες και παίζω σε κομμένα επεισόδια σειράς του Φώσκολου.
Ευχαριστώ για την παρέα, είναι πολύ σημαντική ιδιαίτερα αυτές τις μέρες,
Μαρίζα.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Νομίζω ότι πιάστηκες από κάτι που έγραψα σε άλλον και με άλλες συνιστώσες για να ελαφρύνεις το βάρος που, λυπάμαι που θα σε στενοχωρήσω, ορθώς έχεις. Άλλο να μην εκτιμάς τα δώρα κάποιου, και άλλο κάποιος να βλέπει αυτό το θέμα ως υποχρέωση που πρέπει να λύσει με τυπικό τρόπο, μέσα σε μια σχέση που έχει κι άλλα προβλήματα (που εξηγούν ίσως την στάση και των δυο σας σε αυτό το θέμα). Για να το πω πιο απλά, αυτά που διάβασες δεν ήταν αντίστοιχες περιπτώσεις. Οπότε δε νομίζω ότι πρέπει να αντιμετωπίσεις την ενοχή, αλλά το γεγονός ότι η σχέση σας έληξε, και μερικές φορές δεν χρειάζεται να φταίει κάποιος. Μπορεί να μην ταιριάζατε.
Αυτά που γράφεις είναι απόλυτα φυσιολογικά και καλά κάνεις και τα σκέφτεσαι. Χρειάζεται η ανάλυση όταν τελειώνει κάτι, για να καταλάβεις τι έγινε, σε τι έφταιξες, τι θα μπορούσες να είχες κάνει αλλιώς, και τα λοιπά. Μάλλον είναι ακόμα αρχή γιατί ακούγεται λίγο χαμένη, και προσπαθείς να χρυσώσεις και κάποια γεγονότα. Σιγά σιγά θα απομυθοποιήσεις μερικά πράγματα και θα τα δεις στις πραγματικές τους διαστάσεις. Θα πάρει καιρό, μη βιάζεσαι, και μην αποφεύγεις την διαδικασία. Καλή επιτυχία.
__________________
3.
Α μπα μου καλή, ο Τζονι Ντεπ είπε μια φορά "if you love two people at the same time, choose the second. Because if you really loved the first one, you wouldn't have fallen for the second". Εσυ την ενστερνίζεται αυτήν την άποψη; εγώ νομίζω πως ναι αν και η αγάπη για τον πρώτο δεν μπορεί να διαγραφεί μονοκοντυλιά.
Τα φώτα σου ειδικέ.
-μια χαμένη στα χαμένα –
- Anna
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Καταπληκτική ιδέα να ακολουθείς τις συμβουλές του Τζόνι Ντεπ στα ερωτικά. Ειδικός δεν είμαι, αλλά τουλάχιστον δεν έφτασα και στα δικαστήρια για κακοποίηση. Εγώ πιστεύω ότι αν αγαπάς δύο ανθρώπους ταυτόχρονα και θέλεις να διατηρήσεις ερωτική σχέση και με τους δύο, το σωστό είναι να είναι όλοι ενήμεροι. Αν όμως πιστεύεις ότι είσαι μονογαμικός τύπος, τότε κανέναν από τους δύο δεν αγαπάς.
__________________
4.
Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα ανακάλυψα ότι ο πρώην μου με χώρισε για άλλη. Έλεγε χαρακτηριστικά όταν με χώρισε τόσο απότομα ότι δεν υπάρχει κάποια άλλη. Ανακαλύπτω ότι ( κιόλας είχαμε συζητήσει για αυτή τη κοπέλα)ειναι από τη δουλειά του και όταν τον ρώτησα για τις συνεργάτιδές του εκείνος απάντησε τότε με σιγουριά "τι λες μωρέ είναι όλες σαπιες στη δουλειά μου.. "Νιώθω τόσο μειονεκτικά, τόσο χαζή αλλά ακόμα δε μπορώ να τον βγάλω από το μυαλό μου.. Τι μπορω να κάνω?
- Κατερίνα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Για αρχή, να μη νιώθεις μειονεκτικά και χαζή. Σου είπε ότι είναι όλες σάπιες. Γιατί θα έπρεπε να σκεφτείς πρώτα ότι λέει ψέματα; Δεν είναι χαζομάρα αυτό. Τα έφτιαξε με κάποια άλλη. Γιατί αυτό μειώνει εσένα με κάποιο τρόπο, ώστε να νιώσεις μειονεκτικά; Το γούστο του είναι το βαρόμετρο της παγκόσμιας αξίας ανθρώπων; Μπορεί, όταν σε χώρισε, να μην υπήρχε άλλη με την αυστηρή έννοια. Η πίκρα κατανοητή, κατανοητό και ότι τον σκέφτεσαι ακόμα, αλλά κάνε το στο σωστό πλαίσιο. Δεν χρειάζεται να υποφέρει η δική σου αυτοεκτίμηση επειδή κάποιος προτίμησε κάτι άλλο. Δεν είναι αυταπόδεικτο ότι αυτό το κάτι άλλο είναι καλύτερο από σένα. Έτσι του φαίνεται εκείνου, αλλά ούτε καν αυτό είναι σίγουρο.
__________________
5.
Έχουν περάσει τρεις μήνες από το περιστατικό που θα σας διηγηθώ, αλλά ακόμα το σκέφτομαι και δεν μπορώ να καταλήξω κάπου, αν μίλησα σωστά ή όχι.
Είμαστε στην παραλία με το αγόρι μου και τους φίλους του. Κάποια στιγμή ο ένας από τους φίλους λέει "Είμαι πολύ απογοητευμένος από τον μέσο όρο των γυναικών στην παραλία φέτος". Εμένα εκείνη τη στιγμή μου ήρθε αστροπελέκι και του απάντησα "Καλέ μου Τάδε, δεν θέλω να σε πικράνω, αλλά είσαι ο μέσος όρος". Εκείνος παρεξηγήθηκε και ακολούθησαν κάποια λεπτά αμηχανίας.
Ήμουν αγενής; Δεν σεβάστηκα τα υπόλοιπα μέλη της παρέας; Ο φίλος μου λέει πως αυτό που είπα, δεν ήταν για τον Τάδε τίποτα παραπάνω παρά στοχευμένη προσβολή προς το άτομο του γιατί εκείνος (λέει) δεν μπορεί να σκεφτεί όπως σκέφτομαι εγώ, καθώς δεν έχει τις γνώσεις που έχω εγώ περί φεμινισμού και κοινωνικών προτύπων.
Τελικά πώς πρέπει να απαντάμε σε κάποιον που δεν τη λέει σε εμάς προσωπικά, αλλά στο φύλο μας; Πώς απαντάμε, ώστε να μην προκαλέσουμε αμηχανία στην παρέα γενικότερα; Έκανα λάθος; Πρέπει να ζητήσω συγγνώμη; Κάτι μέσα μου λέει ότι έκανα πολύ σωστά, αλλά δεν είμαι σίγουρη.
- Με γρήγορους υπολογισμούς, καλή χρονιά παιδιά :p
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αν τη λέει σε μια ομάδα ανθρώπων, τη λέει και σε σένα, γιατί κι εσύ είσαι άνθρωπος. Δεν είναι δικαιολογία αυτό. Δεν χρειάζεται να είσαι μαύρος/ομοφυλόφιλος/οτιδήποτε για να υπερασπιστείς τον ρατσισμό, την ομοφοβία ή οποιαδήποτε εκδήλωση συστημικής ανωτερότητας.
Ο φίλος νόμισε ότι έκανε κάποιο καλό αστείο, ή ένα αιχμηρό κοινωνικό σχόλιο. Το πιστεύω ότι δεν μπορεί να σκεφτεί όπως σκέφτεσαι εσύ. Οπότε; Να τον αφήσουμε εκεί που είναι; Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι για να εξηγήσεις αυτό που πιστεύεις, αλλά και αυτός μερικές φορές χρειάζεται. Το πόσο αγενές ήταν αυτό που είπες (σε σύγκριση με αυτό που είπε;) εξαρτάται από τη σχέση που έχετε, από τη χρονική στιγμή και άλλα πολλά. Ωραία θα ήταν αν μπορούσαμε πάντα να εκφραζόμαστε ως λόγιοι σε συνέδριο φιλοσοφίας, αλλά τι να κάνω που μου φάνηκε πολύ εύστοχη η απάντηση σου;
__________________
6.
Λένα μου γειά σου και συγχαρητήρια για τις συμβουλές που δίνεις! Θα ήθελα τη γνώμη σου και στο δικό μου θέμα. Λοιπόν ειμαι 37 ετών,ζω στην Αθήνα και γενικά ειμαι πολυ ευχαριστημένη από τις επιλογές που έχω κανει στη ζωή μου και τα πράγματα που εχω καταφέρει. Έχω κοντά μου ανθρωπους που με σεβονται και τους σέβομαι και φροντιζω να απομακρυνω ανθρωπους που μου βγαζουν "κακο εαυτο".το ιδιο εφαρμοζω και στις σχεσεις μου με τους αντρες. Δεν καθομαι σε σχέσεις που βλέπω ότι δεν "τραβάνε".δε μ'αρεσει να πιεζω καταστασεις,οταν π.χ.ο αλλος δεν ενδιαφερεται για τα συναισθηματα μου,οταν δε με σεβεται η οταν δε με υπολογιζει.Αυτο ομως εχει ως αποτελεσμα να καταληγω μονη μου.Οι δικοι μου άνθρωποι θεωρουν οτι παιρνω πολυ στα σοβαρά το θεμα σχέσεις,οτι δε βαζω νερο στο κρασι μου και τετοια η θεωρουν οτι ειμαι εγωιστρια. Γενικα βλεπω οτι υπαρχει η αντιληψη οτι οποιος θελει τα πολλα χάνει και τα λίγα και οτι οποιος διαλέγει πολυ,στο τελος μένει μόνος του.Εγω πραγματικά δεν μπορω να καταπιεσω τα πιστευω μου και τα θελω μου προκειμενου να ειμαι με καποιον,δεν μπορω να ανεχομαι πραγματα που θεωρω απαραδεκτα ή να παρακαλάω κάποιον που με τη συμπεριφορά του δείχνει οτι δεν θέλει.Αλλά θα ηθελα πολυ να εχω μια υγιη σχεση. Εχω κανει μακροχρονιες σχεσεις,εχω ερωτευτει αλλα ποτε δεν ενιωσα οτι με καποιον απο αυτους θα ηθελα να μεινω για παντα.Μεχρι τωρα πιστευα οτι δεν εχω βρει τον καταλληλο που να μου ταιριαζει η οτι δεν ετυχε αλλα τελικα αρχιζω να αμφιβαλλω..Πιστευεις οτι για να κανουμε μια " σχεση ζωης" πρεπει να συμβιβαστουμε;Να κανουμε εκπτωση στα θελω μας και να " ριξουμε τον πηχυ"(σε θεματα συμπεριφορας εννοω,οχι στο θεμα του "πακέτου").Σε ευχαριστω πολυ...
- Η Ιωάννα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ναι, για να κάνουμε σχέση ζωής πρέπει να συμβιβαστούμε. Όπως για να κάνουμε οποιαδήποτε σχέση. Αν όμως πριν έχουμε ερωτευτεί πολύ, τότε δεν φαίνεται σαν συμβιβασμός, φαίνεται σαν αυτόματο κούμπωμα, γιατί η αγάπη που είναι μπολιασμένη με έρωτα φέρει μέσα την κατανόηση. Όλες οι σχέσεις έχουν μέσα τους την έκπτωση, γιατί κανείς δεν είναι τέλειος, όπως δεν είσαι τέλεια και εσύ. Κάποιος άλλος θα πρέπει να συμβιβαστεί κάπως με τα ελαττώματά σου σε θέματα συμπεριφοράς. Ή πιστεύεις ότι δεν έχεις κανένα;
Το θέμα είναι πόσους συμβιβασμούς κάνεις, και τι είδους, για να αξίζει η θυσία την αφοσίωση. Για αυτό, εφόσον δεν τίθεται θέμα κακοποίησης ή κάτι άλλο ακραίο, δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Ο καθένας πρέπει να ξέρει με τι μπορεί να ζήσει και με τι όχι. Για να το ξέρει αυτό, πρέπει να είναι ισορροπημένος, με αυτοπεποίθηση και αλλά και γνώση των περιορισμών του. Αν έχει όλα αυτά, είναι πολύ εύκολο να καταλάβει με ποιον ταιριάζει, και δεν ονομάζει τους «συμβιβασμούς», συμβιβασμούς. Το λέει συμβίωση.
Αν έχεις λοιπόν τις προϋποθέσεις, δεν χρειάζεται να ανησυχείς ή να αλλάξεις κάτι. Αν θέλεις υγιή σχέση, θα την βρεις. Αν πιστεύεις ότι παίρνεις βελτίωση στο θέμα της αυτογνωσίας, δούλεψε το.
_________________
7.
Γειά σου Λένα! Μένω σε μια πολυκατοικία και ακριβώς από κάτω έχει ένα σουβλατζίδικο. Μου άρεσαν πολύ τα σουβλάκια του και συγκεκριμένα οι πιτούλες, το καρότο και η σος στο κοτόπουλο. Έπαιρνα από εκεί συνέχεια, μάλιστα τους ζητούσα να μου το ανεβάζουν πάνω (άφηνα μπουρμπουάρ στο παιδί). Οι συνεχείς παραγγελίες μου και η γειτονία είχαν ως αποτέλεσμα να αναπτύξω τυπικοφιλικές σχέσεις με τον κυριούλη που το έχει και με τα παιδιά του μαγαζιού. Μια μέρα όμως που παρήγγειλα μου λέει ο ιδιοκτήτης: Κοπέλα μου αν μπορείς κατέβα να το πάρεις γιατί είμαι μόνος μου στο μαγαζί. Πάω, πνιγόταν στην δουλειά. Και τι να δω?? Βλέπω μύγες πάνω στα κρέατα και τον κυριούλη να πιάνει τα λεφτά που του έδωσα και μετά τις πίτες!!!! Μου λέει συγγνώμη που δεν σου ανέβασα τα σουβλάκια, του λέω δεν πειράζει μα τι λέτε, φεύγω και στο σπίτι πετάω το φαγητό γιατί σιχάθηκα. Έκτοτε χαιρετάω κάθε μέρα αλλά δεν έχω ξαναπαραγγείλει. Ντρέπομαι όμως γιατί μένω ακριβώς από πάνω και όποτε παίρνω από αλλού βάζω τα σουβλάκια στην τσάντα για να μην δει την σακκούλα. Το αγόρι μου με κοροιδεύει. Μπορεί να στενοχωριέται που δεν παραγγέλνω πια. Σκέφτηκα να πάρω μια φορά έτσι τυπικά και να πετάξω το φαγητό. Αλλά αμαρτία να πετάμε φαγητά. Τι λες?
- Ένα απ όλα πιάσε
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ότι αυτό θα έπρεπε να γίνει επεισόδιο στο ελληνικό Seinfeld, αν υπήρχε. Εσύ φυσικά θα ήσουν ο Seinfeld, με τα κρυμμένα σουβλάκια στην τσάντα του. Ο Kramer θα έλεγε ότι γι'αυτό ακριβώς ήταν τόσο νόστιμα τα σουβλάκια και θα συνέχιζε να τα τρώει. Ο George δεν ξέρω τι θα έκανε. Εκβιασμό για ανώνυμη καταγγελία με αντάλλαγμα δωρεάν σουβλάκια για πάντα; Η Elaine θα τους βαριόταν όλους, θα κορόιδευε, και θα έτρωγε κάτι της μόδας, αυτά τα ασιατικά σαντουιτσάκια με το αχνιστό ψωμάκι. Νομίζω ότι κάποιος πρέπει να γράψει ένα σήριαλ τέτοιου είδους. Περιμένω συνεργασίες για σενάριο.
σχόλια